(რაფაელოსავით გოგო)

სიგარეტის ბოლით, ალკოჰოლით, მუსიკის ჰანგებით, ჟანგბადით, ნახშირორჟანგით შეჯერებული ბურუსი იდგა ბარში.

ბეატრისს ტანზე მოხდენილი ჯინსის შარვალი ეცვა, თმა ბუნებრივად არეული, მომხიბვლელად ელაგა პატარა კოპწია თავზე; ტუალეტისკენ მიდიოდა, გზად დავარდნილი შარფის ასაღებად დაიხარა; ეს ბუღი ნერვებს უშლის, ცივი წყალი შეისხა, სახე დაიბანა, ცოტა გამოფხიზლდა, არა მთვრალი კი არ იყო, მაგრამ ეს ბუღი ტვინში უჭერდა.

ბაჯო 35–იოდე წლის ბრგე ყმაწვილი კაცია; აქ ხშირად დადის, სიგარეტსაც ეწევა და მუსიკა მოსწონს აქაური. დღეს ბენდილამპიონიუკრავს, სოლისტს სასიამოვნო ხმა აქვს, ტექსტიც კარგია. არ არის სენტიმენტალური, არც სიყვარულზე მღერიან და არც წვიმაში ფეხშიშველა ცეკვაზე, უფრო რეალისტურ რაღაცეებზე.

სამსახურიდან ისადილა და მერე პირდაპირ აქ გამოეშურა, სახლში მისვლა ეზარებოდა. რაღაცნაირადაა , არც მხიარულად არც მოწყენილად, უფრო დაღლილია და ამიტომ ვერაფერს გრძნობს; ხალხიც არაა საინტერესო, ჯერ ძალიან ადრეა. მოიხედა და ზუსტად მის ცხვირ წინ პატარა, გამხდარი, 2 დუნდულა კუნთი დაინახა ჯინსებში გამოწკეპილი. თვალი ვერ მოაშორა,დუნდულები მოხდენილად დაიხარა და უცებვე გაიმართა და წავიდა,ზემოთ ახედვა და პატრონის ნახვა ვერც მოასწო. ვაგლახ!….

bajo is tipi ar aris, arc im asakSia, rom viRac gogos trakze acundrukdes da awkmutundes; sakmaod dinji da gawonasworebulia; Tavisi asakiTvis bevri rame unaxavs da gamoucdia, bevri umogzauria, erTi sityviT didi verafriT gaakvirveb;

dundulebi ukve TiTqmis daviwyebuli hqonda, roca gamoCnda is, didi, lamazi Tvalebi, moica ra feria? Savi? ara, Savi ar unda iyos, magram muqia, lamazi ki aris.

gabuStuli tuCebi TiTqos mixatulia fanqriT da mere vardisferi saRebaviT Seferadebuli, SuqCrdilebic lamazad miuxatia mxatavrs; ar vici vin Sevaqo “xelobisTvis” ded-mama Tu RmerTi.

_ ra iyo bajo, xo ar dageZina? aqedan “godiva”-Si gavajazoT?

_ ara, mezareba, axla magis xasiaTze vera var.

_ ra iyo biWo, xo ar daberdi?

_ wadi Seni….

——————————————————————————

beatrisi karg dros atarebs, ar vici ludma imoqmeda Tu musikam an orivem erTad; wamoiWrnen gogoebi da cekvaven, biWebi ki Soridan dinjad aTvaliereben.

uceb erT-erTi maTgani adga da wamovida, sacekvaod? mocekvaves es tipi namdvilad ar hgavs.

_ cekva ar vici, magram SenTan cekva minda

_ kargi, vicekvoT

2 simRera usityvod cekvavdnen, ara, beatrisi cekvavda, bajo ki, bajo ubralod tokavda.

me-3 simReraze bajom beatriss jinsis Sarvali Seuqo; beatris ar daevasa es tipi, hgonia, rom mxolod kopwia trakis gamo abams. _ ar miyvars eseTi tipebi, arada “xamc” ar უნდაიყოს… hm, magram mainc uimedo da uperspeqtivoa.

beatrisi ukve karga xania didi gogoa da RrublebSi ar dafrinavs, arc vardisfer saTvaleebs atarebs da arc Hello Kitty-s fania. aqac imisTvis movida, rom mZime dRis Semdeg ubralod ganitvirTos da ara viRac elizbari-murTazis asakideblad. axlac am dinji, sityvaZunwi mocekvavis xasiaTze araa; msubuqi flirtis winaaRmdegi araa, magram raime sasiamovno sityvebiT mainc moxiblos;

_ jinsSi gamowkepili Cemi traki moewona! hmm….

_ xval gudaurSi adian Cemi Zmakacebi sasrიაlo, wamoxval? kargi tipebi arian, mxiarulebi da kargad gaerTobi; yvelani colebiT modian.

_ ar vsrialeb

_ me gaswavli

_ zamTari, Tovli da sicive didad ar miyvars

_ kargi maSin iq wavideT, sadac cxela

_ magaliTad?

_ magaliTad sadme afrikaSi – tunisSi, iq xSirad davdiodi da axloblebic myavs

_ afrikaSi axloblebi gyavs?

_ xo, ra iyo?

_ araferi, ubralod ucnauria. mere iq cxela axla?

_ aqaurobasTan SedarebiT xo.

_ kargia

_ anu wavediT? pasporti gaqvs?

_ Sen ra gagiJdi? marTla ki ar movdivar

_ ratomac ara, afrikaze arasdros giocnebia?

_ ki, miocnebia da aucileblad waval kidec, magram xval da TqvenTan erTad ara.

_ zeg da CemTan erTad?

_ ara

_ kargi, kargi, modi Tavidan daviwyoT _ ras svam, SeiZleba rameze dagpatiJo?

TiTo Wiqa dalies, saubari Tavisuflad da bunebrivad midioda aTass sisuleleze da arafer konkretulze, saubrobdnen gauCereblad, arc musika uSlidaT xels da arc buRi da burusi.

beatrisis megobrebi wavidnen, wavidnen bajos megobrebic.

ukve gvian iyo da beatrisic wasasvlelad moemzada, Tumca arc erTs undoda wasvla.

raRac jadosnuri Zafebi gaiba maT Soris-Tqo am banalobis dawera ar minda, magram erTi ram faqtia, rom roca bajom mis cxvir win lamaz jinsSi gamowkepili gogos elastiuri da graciozuli moqniloba dainaxa da mere monarnare silueti – patara Tavi, mRelvare, areuli Tmebi, Txeli da wvrili mxrebis mixra-moxra, wvrili weli TiTqos rvianebs xazavda, bajos raRac naperwkalma gahkra gulSi; ai iseTma asanTis Reris asanTis kolofze Camosmisas wamSi rom abdRvrialdeba ხოლმე. meore gaelveba iyo, roca es silueti winidan naxa. haerovani, mofarfate, msubuqi rafaelosaviT.

bajom beatrisi gamoacila, beatrisma iuara saxlamde miecilebina, damSvidobebisas bajom hkiTxa:

_ ra saxeliT Cagwero telefonSi?

beatriss gaecina, erTdroulad saxelsac da nomersac iTxovda.

nomris micemas da arc urTierTobis wamowyebas ar apirebda amitom

_ me beatrisi mqvia, ici r…

_ beatrisi? –gaawyvetina bajom. ar vici daijera Tu ara, magram Zalian ki eucxoa tipiuri qarTveli gogosgan aseTi saxeli; tunisSi icnobda erT patara frang beatriss.

_ dRevandeli saRamo Zalian kargi iyo, mixaria rom gagicani, raRac mistika da qimia TiTqos iyo, ar minda rame gavafuWoT, raRaceebis dagegmviT, rogorc SemTxveviT SevxvdiT aseve SemTxveviTve SevxvdeT iqneb SemdegSic

bajo fiqrobs _ es gogo Zalian bevr romantiul komediebs uyurebs rogorc Cans.

_ Tbilisi patara qalaqia, aculeblad gadaveyrebiT sadme erTmaneTs_atitinda isev da Caskupda taqsSi_ aba, kargad, tkbili Zili. 

“tkbili Zili?! ra damaZinebs axla, dilis 1 saaTia, ra gaaTenebs…”

axali Tavsatexi gauCnda bajos; TiTqos gamoeRviZa da am patara tutrucana gogom zurgidan wlebi CamoaWra.

giJia da TviTonac gaagiJa, nadirobis sezoni daiwyo.

raRac unda gaakeTos, aSkarad gamowveva esrola beatrisma _ Tu ginda, unda momipovo.

გაზაფხულია, ისე აღარ ცივა, მაგრამ ქარები და წვიმებია;

რაც გულს უხარია არის ის, რომ დილას, როცა მაღვიძარა რეკავს და თვალებს ვახელ ფანჯარაში გაზაფხულს ვხედავ, დღის სინათლეს ვხედავ, მზის სხივებსაც და 1–2 ჩიტიც კი ჭიკჭიკებს. ადგომაც არ მეზარება, წამოვხტები, 1–2 წამით თავბრუ მესხმის, მერე დილის იოგას ვაკეთებ, ამის შემდეგ დღე ყოველთვის შესანიშნავია; სწრაფად ვჭამ, შხაპს ვიღებ, ვიმოსები და გავრბივარ სამსახურში.

სამსახურეობრივი რუტინა, შემდეგ თუ ძალიან დაღლილი არ ვარ მეგობრებს ვხვდები; ახალახალი კაფეების აღმოჩენით ვართ დაკავებული; ახალი ადგილები, ახალი მუსიკა, ახალი მენიუ, ახალი ნაცნობობა; ეს ყველაფერი იმ დღეს ასრულებს, მახალისებს, მომდევნო დღეს კი მომდევნო ისტორიაა.

 ______________________________

სადმე უნდა წავიდე, მომბეზრდა ისევ აქაურობა, ესეთი სენი შემეყარა 20 წლიდან , რაც საკუთარი ფული გამიჩნდა და რაც პირველად დავტოვე საზღვრები მას შემდეგ მოგზაურობის სენით ვარ შეპყრობილი. ახლა თან გაზაფხულდა, დათბა, დილას ადგომა მაინც არ მეზარება; ეს სუსხიანი დღეები უჟმურ ხასიათზე მაყენებდა, მაღიზიანებდა ყველაფერი და სულ ვებუზღუნებოდი ჩემს ძაღლს, ამინდის ბრალია თუ იმ მატრაკვეცა გოგოსი, არც კი ვიცი, ჯანდაბას გოგოს ბრალი არ იქნება, ბეატრისი, რა დროს ბეატრისია, მე ძაღლი მყავს და ეს სრულიად საკმარისია; მე და ჩემი ჯონდა მშვენივრად ვცხოვრობთ ერთად; ჯონდა ჯოკონდას მოფერებითი სახელია, ნამდვილად ჯოკონდას გამოხედვა და ღიმილი აქვს, ამაში ვერავინ შემედავება. marTalia biWia, magram pirveli SexedviT gogo megona da mere saxeli aRar Sevcvale, cota gadavakeTe da jonda mgoni mamrobiT saxels hgavs, mokled TviTon jonda Tavs mamrad grZnobs.

erTxel jondam miTxra midi ra rame qeni, xeli gaanZrie moZebne da manaxe eg Seni beatriCe, moviwyineo.

erTxel didi sisulele Cavidine da Cveni saZmakacos wevrs nukas movuyevi es istoria, nuka iseTi tipia ai yvelaferze rom SeuZlia laparaki da yvelasi fsiqologia. mec uceb diagnozi damisva da fiqric daiwyo Cems Terapiaze, ramodenime dRis Semdeg mirekavs kmayofili isteriuli xmiT და meubneba:

_ Seni recepti mzadaa, dRes bukasTan amodi da gagacnob strategiul gegmas;

im dRes ar avsulvar, ar mecala, meore dRes vrceli werili momivida el.fostaze :

“samoqmedo gegma “beatriCe”

im baris fotogras moaZebnineb im saRamos fotoebs, moZebni beatriCes fotoebs, SevqmniT kolaJs, raRac warwerebiT, saxeliT da davdebT Facebookზე და გავუზიარებთ ყველა მეგობარს, მათ ვთხოვთ გაუზიარონ თავიანთ მეგობრებს. სხვადასხვა კლუბების, კაფეების და ბარების გვერდებზეც დავდებთ ინფოს, Facebook ისეთი მაგარი რაღაცაა აუცილებლად ვიპოვით, შენც უნდა დარეგისტრირდე.”

აფრენს ეს გოგო რა, თან მაგრად.

ბაჯომ მომდევნო კვირას ბილეთი აიღო და ტუნისში გაფრინდა;

ერთ საღამოს უკმაყოფილო, ისტერიული ხმით ურეკავს ნუკას: _ არ ვიცი ახლა იქ რა დროა, მაგრამ წადიპარადბარში”, ფოტოგრაფი მოძებნე და 11.11.2012–ის ყველა ფოტო გამოართვი, მერე dropboxზე ატვირთე და გამომიგზვანე.

ნუკამ შეძლებისდაგვარად ოპერატიულად იმოქმედა; ბაჯომ სწრაფად ამოიცნო რამოდენიმე ფოტოზე ბეატრისი, კარგად დააკვირდა, რამდენ ფოტოზე ყოფილა, აშკარად მიმზიდველი გოგოა; ახლა კიდევ უფრო კარგად დააკვირდა და თვალწინ ცხადად დაუდგა ეს რაფაელოსავით გოგოთავისი მუქი, დიდი თვალებით, ყავისფერი თმებით, რომლებიც ოდნავ ნიავზეც კი ველურად ირხეოდნენ, ვარდისფერი გაბუშტული ტუჩები, ღიმილი, კბილები, პატარა, ბავშვური ყურები, სქელი ქართული წარბები, მრგვალი, პატარა ნიკაპი, შუბლზე პატარა შრამი ეტყობა, ალბათ ბავშვობაში ძალიან ახტაჯანა იყო. მოძრაობაში გადაღებული სასაცილო ფოტოები იყო: კვამლში არეული მოძრავი, გაურკვეველი, ეფემერული სილუეტები.

რამოდენიმე ფოტო ამოარჩია და გადაუგზავნა ნუკას გეგმის განსახორციელებლად.

კვირა ჰქონდა გამოფრენამდე ბაჯოს დარჩენილი და მთელი კვირანერვიულობაში გაატარა, კონცენტრირებას ვერაფერზე ახერხებდა, სიგარეტის რაოდენობას უმატა. ჭამა აღარ ახსენდებოდა, ცუდად ეძინა და ბევრს წერდა.

ხო, მართლა ბაჯო მწერალია, მოგზაურიმწერალი; პროფესიით რეჟისორია, მაგრამ უფრო წერა იზიდავს, რაღაცრაღაც დადგა კიდეც 1–2 პატარა თეატრში თავისივე პიესის მიხედვით; განსაკუთრებით კარგ წარმოდგენებს აფრიკაში მოგზაურობაცხოვრების დროს აკეთებდა; სახალხო წარმოდგენები ხალხისთვის არაცივილურ, ველურ გარემოში.

თბილისში ჩამოვიდა;

ნუკას ლამის ყოველ დღე ეკითხებოდა სიახლეს, მაგრამ არაფერიბოლოს როგორც იქნა გამოჩნდა ბეატრისი, ნუკას მოკლე მიმოწერა ჰქონდა, ბაჯოს უთხრა _ გერმანიაში ყოფილა ეგ შენი ბეატრისი 6 თვიან კურსებზე.

ბაჯო უკვე ისე დაიღალა, თან ამ ჯონდას ავადმყოფობამ სულ შეარყია; ყველაზე მეტად ჯონდა უყვარდა ამ ქვეყნად და ახლა 16 წლიანი თანაცხოვრების შემდეგ ის მის მიტოვებას აპირებს.

ეს ბეატრისიც გულში ჩაუხტა ასე მოულოდნელად და თან იქ ფართხალებს, არც ჩერდება შიგნით.

ადგა და დარეგისტრირდა facebookზე, სახელად სიმბოლურად დაირქვა დანტე და მისწერა ბეატრისს ვრცელი წერილი.

წერილი სულაც არ იყო ზერომანტიული, უბრალოდ ძალიან გულწრფელი და რეალისტური იყო; თავის თავზე უყვებოდა, თავის ცხოვრებაზე, საკმაოდ გრძელი წერილი გამოუვიდა, იმიტომ რომ ცხოვრება საკმაოდ გრძელი და თავგადასავლებით სავსე იყო; ჯონდაზეც მოუყვა და თავის გულის ტკივილზე. ისიც უთხრა, რომ თავისი ნავი უკვე შეაყენა მყუდრო, წყნარ ნავსაყუდელში და მზადაა ხელი ჩაჰკიდოს ბეატრისს და ასე  იაროს დარჩენილი ცხოვრება, ხელი არასოდეს გაუშვას და ძალიან ბევრი ლამაზი აისი და დაისი ნახოს მასთან ერთად.

…………………………………………

1 კვირიანი დუმილის შემდეგ ბეატრისმა პასუხად მისწერა: ხვალ დილის 4:40 საათზე დამხვდი აეროპორტში და ვნახოთ რა გამოვა აქედან.

კატერინა მარჩ ჯორჯიავა

19–20 თებერვალი, 2014

მსახიობი ან we are all artists

მაისის ჩვეულებრივი საღამო იყო ცოტა ჩახუთული, საწვიმრად ემზადებაო თითქოს ცა.(one ordinary May evening)

“გურიელის” ჩაის (“Gurieli” tea) ვსვამდი; კურიერი გადიოდა, ძალიან საინტერესო სიუჟეტი- ლონდონში შექსპირის ფესტივალია (London, Shakespear Festival ), გლობუსის თეატრში, რომელიც ზუსტად ისეთი აღადგინეს როგორიც შექსპირის დროს იყო

იქ მარჯანიშვილის თეატრი (Marjanishvili Thatre) მიიწვიეს, ქართულად ითამაშეს “როგორც გენებოთ” (As you like it) ისეთი ოვაციები მიიღეს, საოცარი, ესეა არტისტიზმს ენა არ სჭირდება, ის გასაგებია ყველა ენაზე. ამიტომაც დარწმუნებული ვარ ჩემი ტელეფონში დაწერილი თარგმანის გარეშეც მშვენივრად იგებდა კევინი ყველა იმ სპეკტაკლის შინაარს.:)

ალბათ შესანიშნავია აქ თამაშიც და მაყურებლად ყოფნაც, თუ ოდესმე ლონდონში მოვხვდები აქ აუცილებლად წავალ ერთ საღამოს სპეკტაკლზე!(one day I will definitely go to that theatre as a spectator)

ჰო კიდე შემოდგომიდან აქტიურად ვივლი მარჯანიშვილის თეატრში (დიდი თეატრალი ვერა ვარ, მაგრამ მიყვარს, თანაც მარჯანიშვილი განსაკუტრებით)

ჰოდა სიუჟეტში  შექსპირის სიტყვები ახსენეს : “მთელი სამყარო სცენაა და უკლებლივ ყველა ქალიც და კაციც ამ სცენაზე მსახიობია” (All the world’s a stage, And all the men and women merely players)

ჰოდა მერე არ მესმოდა სიუჟეტი, იმიტომ რომ ჩემს ფიქრებში ჩავეფლე : მე მსახიობი ვარ, უბრალოდ სხვა მსახიობებისგან განსხვავებით მე ჩემს ცხოვრებას ვთამაშობ – აი ასეთი გენიალური ფრაზა მომივიდა თავში.(I am an artist, just the difference from other artists is that I play my own life 🙂

ზოგი კარგი მსახიობია და კარგ ცხოვრებას თამაშობს, წარმატებულია, ბედნიერი, მშვიდი, გაწონასწორებული, წარმატებული კარიერაში…

სცენარს ჩვენ თვითონ ვწერთ, რეჟისორებიც თვითონ ვართ, ქასთინგსაც თვითონ ვაწყობთ, კოსტუმების ავტორებიც ჩვენ ვართ.

უბრალოდ ოპერატორები, განათების და სხვა ტექნიკოსები გარემოა.

მოკლედ ჩვენი ცხოვრება ერთი დიდი კინოა დამეთანხმეთ, არა ამხელა კინო სად გაგონილა, არა, უფრო სერიალია; ალბათ სანტა ბარბარა? ის იყო უსასრულოდ გრძელი როგორც მახსოვს და ძალიან ცხოვრებისეული :)))

ჩვენი ცხოვრება სულ სხვა სერიალია, ის არც ბრაზილიურ და არც ვენესულელურს არ ჰგავს; თუმცა ზოგჯერ კი არის ზედმეტად ყოველდღიური, უღიმღამო, რუტინული 😦

აქ აზრი გამიწყდა, კარგი აღარ გავაგრძელებ.

უბრალოდ ყველას გისურვებთ თქვენი ცხოვრების ოსკარი აგეღოთ ისე მაგრად გეთამაშოთ თქვენი ცხოვრება!

Oscar et la Dame Rose

Je suis tellement immpressioné  et agité ,je sais pas en quelle langue écrire, je bien voudrais faire ça en français mais en anglais ça sera plus compréhensible pour tout le monde.

Alors c’était le film – Oscar et la dame Rose

Oscar et la dame rose est un roman d’Éric-Emmanuel Schmitt

Éric-Emmanuel Schmitt, né le 28 mars 1960 à Sainte-Foy-lès-Lyon en France, est un dramaturge, nouvelliste, romancier et réalisateur franco-belge.

 

 

 

 

 

 

 

 

It’s my first time that I liked movie after reading book first. Usually, U know how it happens: when u read book, you are like metteur en scène=director, and during reading in your mind you are making movie from it, you see very clearly every scene, every episode, every personage, and it’s wonderful, you enjoy your creation, you like your movie very much!

But than happens what?!: you see somewhere the movie made on this book, made by some director, but it is already illusion and creation of mind of that someone, someone else=director!, it’s not your “fruit d’imagination “, it is “fruit d’imagination” of director of the movie, usually it’s far not similar to your “movie”, that’s why you don’t like it.

But today happened different thing: I read few days ago this book of Éric-Emmanuel Schmitt- Oscar and the Lady in Pink, I liked book, really, very much, it was fun , but same time very very sad, and i even cry in the end ( i read it in the clinic, time was about 4-5AM).

When i got back home that morning, i read in internet about Schmitt, i was wondering if he is a doctor or was a patient..but couldn’t find anything like this.Then I discovered that there is a movie made by this roman, i found it, and downloaded, so today , after next night shift, i had time and watched it, almost all the movie my eyes were full of liquid and therefore my nose too. I loved it! great movie on great story.

One idea came to my head but don’t know how to realize or should I or not?: I suddenly remembered one doctor who is head of onco-haematology department in my clinic, she is nice woman, good doctor.yeah, i just remembered her, and i wonder if she has seen or read this story.

 

Oscar, a 10-year-old boy, is staying in the children’s hospital. Neither the doctors nor his parents dare speak the truth about his illness. Only Rose, the

grumpy woman who delivers his pizzas, talks straight to him. To take his mind off things, Rose suggests playing a game with Oscar: They make believe

that each day from now on counts for 10 years. Through this, she offers him a whole life in the space of a few days. To encourage him to open up, she

also suggests that he should write to God. In his letters, Oscar admits to his pain, his worries, and talks of his joys, his first love, the passing of time. A

unique friendship grows between Oscar and Rose. Neither of them have any idea just how much this complicity will change their destiny.

INTERVIEW WITH ERIC-EMMANUEL SCHMITT

What memories to do you have of creating OSCAR AND THE LADY IN PINK?

OSCAR was an unexpected and runaway success. Unexpected because it deals with a taboo subject; that of a child’s illness, and inexorably, his death. In writing it – for an internal necessity – I said to myself: “If there’s a book of mine that the public could turn down, it’s this one. ” Yet it was the complete opposite. OSCAR AND THE LADY IN PINK totally changed my career. I became a popular author. This tale went to people’s hearts. The first to read it were doctors who bought it by the dozen to give to their personnel in clinics or to certain patients. Unusually, this non-medical book received an award from the Academy of Medicine, the Hamburger prize, which considered that OSCAR AND THE LADY IN PINK contributed to the humanization of the hospital and helped understand the position of the sick person. The second path of its success was with the young. Children of Oscar’s age, 10 years old, started to read it and recommend it to each other, then gave it to their parents and grand-parents. As a result, the book became trans-generational. It stayed for 160 weeks on the best-seller list. And it has been translated into some 40 languages and is being continually reprinted.

p.s I am searching this book to read online in french language, if anyone can help.. :)thanks

p.p.s. I think I don’t have to write any wise things here, just read it and see the movie and you will have your impressions and wise ideas about 🙂

p.p.p.s. take care of yourself

We all need someone to love, someone to share with, someone to write letters to


					

Calligraphy

calligraphy ბერძნული სიტყვაა და ლამაზად წერას ნიშნავს, ანუ მე კალიგრაფია არა მაქვს 🙂

დიალოგი, რომელიც დღეს გადამხდა თავს:

დავუდე ჩემი ნაწერი სადაც ხელი უნდა მოეწერა რამოდენიმე გვერდზე (ძალიან ბევრი მქონდა ნაწერი და ძირითადად მუხლზე მედო და ისე ვწერდი) (ნუ ხო თავს ვიმართლებ ცოტა, ანუ ამაზე ცოტა უკეთესად შემიძლია წერა გარწმუნებთ 🙂

ის (=საოცრად პირდაპირი,მართალი ქალი, ამიტომ ხშირად ძალიან უხეში, თუმცა ძალიან კარგი ქალი) : ვაიმე რა ცუდი ხელი გააქვს!

მე: უიჰ თქვენც შეამჩნიეთ ? მიხარია, ყველა ამას მეუბნება, მადლობა 🙂

ის : ჩემს შვილსაც ესეთი ხელი აქვს, სულ ვეუბნები ივარჯიშე წერაში

მე: გვიანაა უკვე

ის: ისიც ასე ამბობს, თანაც სულ ბეჭდავს, წერა არც მჭირდებაო

მე: მეც ზუსტად ესე, უკვე ხელით წერასაც კი გადავეჩვიე ლამის

ის :პაციენტმა როგორ უნდა წიაკითხოს

მე : მათთვის ნელა ვწერ და უფრო მონდომებულად, ესე რომ არჩევენ, ისე კი ყველაფერი მალე ბეჭდვითზე გადავა და აღარც იქნება საჭირო ჩემი ხელნაწერის წაკითხვა 🙂

——————————

და მართლაც იმ დროისთვსის, როცა მე დამოუკიდებლად ჩემი კაბინეტი მექნება აუცილებლად დანიშნულებას დავბეჭდავ და ამოვუბეჭდავ და ისტორიის ელ.ვერსიასაც შევქმნი (ნუ თუ კლინიკაში არ იქნა ასეთი სისტემა, მე დავნერგავ, თუ ვერ დავნერგავ ჩემს კაბინეტში მაინც აუცილებლად დავნერგავ ჩემთვის და ჩემი პაციენტებისთვის 🙂

el dia del llibre

23 აპრილი სიმბოლური დღეა მსოფლიო ლიტერატურაში. 1995 წელს UNESCO-ს მიერ გამოცხადდა წიგნის საერთაშორისო დღედ. საფუძველს მაინც კატალონიური ტრადიციული “ვარდის ფესტივალიდან” იღებს, წმინდა გიორგის ლეგენდას უკავშირდება (ესპანეთის მფარველი წმინდანია); მოკლული დრაკონის სიხლიდან ვარდი აღმოცენდა, რომელიც წმინდა გიორგიმ მშვენიერ პრინცესას მიართვა. ასე რომ შუა საუკუნეებიდან ბარსელონაში აღინიშნება ვარდების ფესტივალი რაინდობისა და სიყვარულის სახელით.

მამაკაცები ქალებს ვარდებს ჩუქნიდნენ, ქალები კი საპასუხოდ წიგნს.

1923 წელს ეს სიყვარულის “ფიესტა” უფრო მასშტაბური გახდა და “el dia del llibre”=წიგნის დღედ გამოცხადდა,რადგანაც ამ დღეს ემთხვევა მიგელ სერვანტესისა და ვილიამ შექსპირის გარდაცვალება (23 აპრილი, 1616)(თუმცა შექსპირი და სერვანტესი მთლად ერთიდაიგივე დღეს არ გარდაცვლილან, ჯერ სერვანტესი გარდაიცვალა და 10 დღის შემდეგ შექსპირი,აქ კალენდრების ამბავია: სერვანესტი 23 აპრილს გარდაიცვალა გრიგორიანული კალენდრით, შექსპირი კი 23 აპრილს გარდაიცავლა იულიუსის კალენდრით , ამ ორ კალენდარს შორის კი 10 დღეა სხვაობა, თუმცა იუნესკო ამ დეტალებს არ ჩაეძია და ეს დამთხვევა თარიღებში კარგად გამოიყენა  🙂

ამ დღეს ბარსელონაში ცნობილი ქუჩა_ლა რამბლა (La Rambla) ივსება წიგნების თაროებით და სტენდებით.გარსია ლორკამ თქვა ერთხელ_”ეს ერთადერთი ქუჩაა მსოფლიოში, რომელიც მინდა არასდროს დამთავრდეს”-ო:)

კატალონიაში ამ დღეს 400 000 წიგნი და დაახლ. 4 მილიონი ვარდი იყიდება

მოკლედ დღეს დილას ჩემს ბლოგს მივაკითხე და შემთხვევით ვნახე ეს http://mollyblooms.wordpress.com/2011/04/22/tbilisi-book-and-rose-day/#comment-3808

ჰოდა ბევრი არ მიფიქრია, 1-2 პოტენციურ თანა-წამომსვლელს დავუმესიჯე და პასუხს არ დაველოდე ისე წავედი, მივედი:

დედა ენის ბაღი ყოველ მომდევნო მისვლაზე უფრო და უფრო მიყვარდება 🙂

სასიამოვნო გარემო იყო: ყველაფერი ამწვანებული, სცენა ინსტრუმენტებით, სპეციალურად გაშლილი კარვები წიგნებით(უფრო მრავალფეროვნება და ბეეეევრი წიგნი შეიძლებოდა), ძალიან ბეევრი საბავშვო წიგნი, ძალიან მოვიხიბლე, აუცილებლად ვუყიდი ჩემს შვილებს სხვა დროს, ერთხელაც, როგორმე…

ხალხი–ყველა ასაკის–მოხუცები, ბავშვები, ახალგაზრდები

მდინარის სანაპიროს წიგნის სპეც. სტელაჟები–იქითაც გავეშურე–სადაც ძველი წიგნები იყიდება, ბევრ საინტერესოს წავაწყდი, ორს ისეთს რომელიც მართლა ძალიან მომინდა , რომ ჩემი იყოს:

ბენდიც კარგად უკრავდა, მართალია სულ რამოდენიმე სიმღერას მოვუსმინე (მათ ფონზე ვათვალიერებდი წიგნებს) და მერე საკმაოდ დიდი პაუზა გააკეთეს.

დანარჩენი იხილეთ ფოტოებში, მე კმაყოფილი ვარ და მინდა მსგავსი მასობრივი ღონისძიებები უფრო მასობრივად და ხშირად ეწყობოდეს

\

მე ვიყავი იქ :)= i was there 🙂

ჰოდა კარგი იყო, რომ ვიყავი 🙂

(I love) გიორგი ზანგური (part 3)

არ მინდოდა იგივე სატაურით (განსაკუთრებით ეს “აი ლავ” არ მინდოდა,მაგრამ რახან ეს სერია დაწყებული მაქვს გავაგრძელებ , რომ რაღაც წესრიგი იყოს.

ეხლა ხუთშაბათი დილაა

იტალიურ-ფრანგულ მუსიკას ვუსმენ და წავაწყდი წიგნს, რომელიც “ბლოკნოტს” გავს

გადავშალე და წიგნი მომესალმა: _ “გამარჯობა, მე წიგნი ვარ.” და მომიყვა მერე მთელი მისი ამბავი, საინტერესო მანოლოგი იყო..

მერე უშუალოდ ლექსებზე გადავედი, ხმამაღლა ვკითხულობდი ჩემთვის და რაღაც კარგად ჩამესმოდა, მესიამოვნა:

***

ეს ღამე უცნაურ სინაზით

იღვრება დაორთქლის მინეზე

და უალერსო ოთახში

ციცინათელებს ეცნობა.                              (ციცინათელა რა ხანია არ მინახავს, მომენატრა, თბილისში არ/ვერ ცხოვრობენ?!)

მახსოვს, როდესაც ბავშვებით

გადავდიოდით ყირაზე

და არ გვიჭირდა სიცილით

კეთილი ხალხის შეცნობა.

 

მე შენი კაბა მიყვარდა,

ყაყაჩოების ღილება,

წვიმაში ტანზე დამდნარი,

თავხედობამდე ასული.

 

გახსოვს აპრილის შემოსვლით

აყვავილების მხილება

და ზეციური კარიბჭე

ღრუბლებით გადარაზული?

 

ერთხელ რომ დავაგვიანე

პაემანზე და არ დამხვდი,

თურმე მთელი დღე მეძებდი,

მე კი დუქანში მეძინა.

რომ ვამაყობდით ორივე

თავგადასავლის გადახდით;

თუ გახსოვს, ერთხელ საღამოს

უშენობა რომ მეწყინა?!

***

რა ჯობია ამ რამით

ფეხით გავლას, ხეტიალს,

ავტობუსით მგზავრობას

ყვავილების ბაზრამდე;

ძმებთან ერთად ღვინის სმას,

რიტუალურს, რეტიანს,

იდეების მიყვანას

ერთ საერთო აზრამდე.

 

რომ ყვავილის მყვარებელთ

ჩუტყვავილა უჩნდებათ

და სიყვარულს გულიდან

ჯოხით ერეკებიან,

დიდი ხნის უკოცნელი

ქალწულობა ფუჭდება,

გაზაფხული შემოსვლას

აღარ ეგებებიან,

აღარ უყვართ სილაღე

რომანტიკადამარხულთ

და კაცებმაც ქეიფი

მოიკოჭლეს რატომღაც.

 

ძმობა შემოეცალათ

ცაბეჭებაგამართულთ,

ადათ-წესი პოზაა,

გაძლებაა კატორღა.

რა ჯობია გუგულით

გაღვიძებას გოგოზე,

ლოგინში რომ გორაობ,

და სააათი აჩმახებს.

ლექსი მიყვარს ნაწერი

მაგნოლიის ფოთოლზე,

რუსთაველის გამზირზე

პაემანი აჩნდა ხეს.

 

ჩვეულებრივი დრე

ჩვეუებრივად დაღამდა ჩვეულებრივი დღე,

ჩვეულებრივი ვარსკვლავი ჩვეულებრივდა ანათებს,

შენი დაკარგვის ამბავიც ჩვეულებრივად შევიტყე

და მარტოობას უნიჭო მსახიობივით ვამართლებ.

 

ჩვეულებრივი სიზმრებით ჩვეულებრივად ვიძ|ინებ,

ჩემს ჩვეულებრივ ოთახში ქარმა ფანჯარა ჩალეწა,

რაღაც სულელურ ამბავზე ჩვეულებრივად ვიცინე,

წითელი ღვინოც პერანგზე ჩვეულებრივად დამექცა.

 

ჩვეულებრივი სუნი მაქვს, ჩვეულებრივი განცდები,

ჩვეულებრივად ვსაუბრობ, ჩვეულებრივად მაცვია;

ასე მგონია სიხარულს, გზაზე, ბრმასავით ავცდები,

ჩვეულებრივად იტყვიან- უსიხარულო კაცია!

 

ჩვეულებრივად დავფრინავ ჩვეულებრივი ოცნებით,

დეკემბერია, ქუჩაში ჩვეულებრივად ითოვებს,

უნდ ამიყვარდეს მე შენი ჩვეულებრივი კოცნები,

ტუჩზე რომ დამადნება და არაფრის გემოს მიტოვებს.

უნად ვუყურო პაემანს, ჩვეულებრივი წყვილებით,

ყვავილებს ბიჭი იყიდის, როგორც წესი და რიგია,

უნდა მიყვარდეს თბილისის ჩვეულებრივი წვიმები

და ნიაღვარი სტრიქონი არ იყოს, როგორც სტიქია.

 

ეს მსახიობი სცენაზე ჩვეულებრივად თამაშობს,

ეს კი იცნობდეთ_მხატვარი, ჩვეულებრივი მხატვრობით.

დედა წვიმიდან შემოსულს ჩვეულებრივად გამაშრობს

და დავშორდები სიყვარულს ჩვეულებრივი მადლობით.

 

ჩვეულებრივად რას ნიშნავს? ჩვეულებრივად ეს როგორ?

უჩვეულობის გარეშე? მაშინ სიცოცხლე რად მინდა?

თუ შემიყვარდა ისე რა _ ჩვეულებრივად ეს გოგო

და არ ვაჩუქე მაისი აყვავებული ატმიდან,

ჩვეულებრივად რად მინდა?

5 დეკ. 2006 წ. 21-ე საუკუნე

 

ახლა ჯული ლონდონი მღერის: ფლაი მი თუ ზე მუნ

***

თვალებში ხშირ-ხშირად გიყურებ,

ხან შენი საყურით ვერთობი,

გიკეთებ სულელურ ფიგურებს

არშემდგარ ურთიერთობით.

გატეხილ სიგარეტს ვაბოლებ,

წვიმიან პალტოში მოხვედრილს,

მე თითქოს მოგპარე საფულე,

ისე მეშინია მოხედვის.

მე ყველა შემთხვევით მიმიკას

მივიკრავ გულზე და ვიცინებ,

ხანდახან სახე რომ მიგიგავს

ზაფხულში ატეხილ სიცივეს

***

გამოდი კაბიდან,

გამოდი თმებიდან,

დაღლილი სამყაროს რიტმიდან გამოდი.

დღეს ჩამოვიხსენი

სიმძიმე მხრებიდან

და ტანზე ზაფხულის ყვავილი ამომდის,

გამოდი სულიდან,

გამოდი წბიმაში,

პერანგს რომ ბრინჯაოს სხეული ააკრა.

ჩაწექი შიშველი

მხურვალე სილაში,

მთვარე ზღვის ნაპირებს ალერსით დააკვდა.

გამოდი და ისე

თამამად მიყურე,

მიჭირდეს დიდი ხნით მე შენი გაძლება.

სარკიდან გამოჭრილ

ალესილ ფიგურებს

შენი ანარეკლი გაუვლის, გაძვრება.

გამოდი და მზეზე

გული დაასვენე,

სიახლის ძიებით დამფრთხალი, ნაკბენი.

ესპანურ კანტატას

მღერიან მასები

და კვდები ცეკვაში ცეცხლივით კარმენი.

გამოდი, სისხლივით

ჩქარია კორიდა,

გამოდი და “ოლე” შესძახე ტრიბუნებს.

გამოდი, დაჭრილი

მოვედი ომიდან

და შენს თავს ვიბრუნებ.

…გაგრძელება იქნება…

ცხოვრება გვაძლევს მხოლოდ 1 შანს?!

თუ 2-ს, 3-ს და მეტს?!

არ ვიცი ბრძენი ხალხი ამა ქვეყნისანი რას ამბობენ,მაგრამ საკუთარი გამოცდილება მიჩვენებს ,რომ მხოლოდ ერთხელ გვაძლევს და ის შანსიც ხშირად ისეთი მოულოდნელი და დაუჯერებელი , რომ უცებ არც ვიცით როგორ უნდა მოვიქცეთ და როგორ გამოვიყენოთ, თუმცა შინაგანად ვგრძნობთ ,რომ აუცილებლად უნდა გამოვიყენოთ….

ასეთ სიტუაციაში ტიპიური რაჭველი ვხდები, ვერაფერს ვაკეთებ და სულელი ბავშვივით, ვარ, ვიცი რომ შანს ხელიდან ვუშვებ ჩემი უმოქმედობით და მაინც ვუშვებ 😦 საშინელებაა არა? ამაზე მეტი უგუნურობა რა გინდა

ადრეული ხანის ისტორიიდან მოვყვებოდი პირად მაგალითებს ,მაგრამ არ მახსოვს, სამაგიეროდ ბოლო 2 კვირაში 2 მაგალითი უკვე დამიგროვდა 🙂

ერთი მულატი სიმპატიური ბიჭია, ტიპიური ისეთი შემთხვევაა, როცა ვიღაცას დაინახავ და უბრალოდ მოგეწონება, არავითარ განსაკუთრებულ იმედებს ან გეგმებს არ ამყარებ, უბრალოდ სასიამოვნო სხივებს ანათებს ეს ადამიანი და დიდი სიამოვნებით გექნებოდა მასთან ურთიერთობა; ჰოდა წინა საღამოს ამ ბიჭზე აქტიურად ვისმენდი და მეორე დღეს ჩემი დილის ჩვეული ტრანსპორტი რამდენადმე შეიცვალა და “პავლოვზე” აღმოვჩნდი , ასე რომ 44 ნომრით გავეშურე ჩემს კლინიკაში; ჰოდა რა მოხდა მერე?!_ რამოდენიმე 10ეულ მეტრში ვინ გააჩერა ჩემი 44 ნომერი და ვინ ამოვიდა და დაჯდა ცარიელ მარშუტკაში ჩემს წინ (სავსე მაინც ყოფილიყო და მარტო ჩემს გვერდით თავისუფალი )))))))))_ ის, ბობ მარლისეული ქუდით! 🙂

*ჰა ხო ვუხდებით ერთმანეთს?!

ესე დაახლ. 10-15 წუთი ესე ახლოს იჯდა ჩემთან,მაგრამ არაფერი

ნუ კაი ეხლა ეს არის ის “ერთი შანსი”?!-თუ კი მაშინ აი მე გეკითხებით თქვენ_ როგორ უნდა გამომეყენებინა ძალიან მაინტერესებს?!

ოკ , მოკლედ დავწერ მე როგორ გამოვიყენე _ იმდენად რამდენადაც ეს ყმაწვილი მძღოლის უკან იჯდა ფანჯარასთან და გვერდით ადგილი თავისუფალი იყო, მე აქტიურად გადავჯექი ვითომდა იმ მოტივით რომ მძღოლისთვის მეკითხა_იაშვილის კლინიკას გაივლით?, მძღოლმა ვერ გაიგო ჩემი სულწასული ხმა,მაგრამ ამ ყმაწვილმა გაიგო და აქტიურად მიპასუხა–კი გაივლის

–ოო, ძალიან კარგი, მეტყვით სად უნდა ჩამოვიდე? 🙂

— იცით მე იაშვილამდე ჩავდივარ,მაგრამ გეტყვით 🙂

–დიდი მადლობა 🙂

———

ის_იცით საიდანღაც მეცნობით

მე_ეს საუბრის გაბმის გაცვეთილი ფრაზაა?!

ის_არა ,არა,მართლა, თქვენ არ გეცნობით?

მე_ნუ თქვენ ხომ ცნობადი სახე ხართ :პ

ის_ მართალია ფრანგებივით შეგვიძლია თქვენობით ვილაპარაკოთ კარგა ხანს, მაგრამ მოდით იქნებ ოდნავ უზრდელები გავხდეთ და შენობით-ზე გადავიდეთ

მე_ ჰეჰეჰე, ძალიან კარგი, მეც საკმაოდ მეუხერხულება თქვენობით დიდ ხანს საუბარი ჩემს თანატოლთან (+/_), ე.ი. საიდანღაც გეცნობი, საინტერესოა საიდან, მე იმ ადგილებს ნაკლებად ვსტუმრობ სადაც შენ დიდ დროს ატარებ

ის_ ბათუმი, წლევანდელი თუ იმის წინა ზაფხული, ჩვენ ერთმენთის წინ ვიწექით პლიაჟზე და მზეს ვეფიცხებოდით, ხო ესე იყო? არ გახსოვს? მე ძალიან კარგი მეხსიერება მაქვს დეტალებში, შეიძლება დიდად მნიშვნელოვანი რაღაცეები დამავიწყდეს მაგრამ ასეთი ფოტოგრაფიული დეტალები მახსოვს!

მე__ოო,მგონი მართალი ხარ!, რომელი ზაფხული იყო მეც არ მახსოვს,მაგრამ ესე იყო, მე და ჩემი დაქალი ვიყავით, მხოლოდ ორნი, შენ კი მეგობრების მრავალრიცხოვან და მხიარულ ბანდასთან ერთად იყავი, ყურადღებას ადვილად იქცევდით :))))

ღიმილები, სიცილები, სასიამოვნო მეგობრული სჯა-ბაასი

ის_მე ეხლა უკვე ჩავდივარ,კინო-სტუდიაში მივდივარ, შენ კლინიკაში ალბათ რაღაც საქმე გაქვს მაგრამ საუბარი აუცულებლად უნდა გავაგრძელოთ, მე ტელეფონით ან სხვა წყაროებით დაგეგმილი შეხვედრების არ მწამს ესე რომ ესე შევთანხმდეთ (ძალიან ჩქარა ლაპარაკობს უკვე, იმიტომ რომ სადაცაა ჩადის), დღეს აი აქ ზუსტად 3 საათში, ოკ? ეხლა 12 საათია ანუ, ანუ 3 საათზე, 3-დან 4მდე აქ დაგელოდები, ოკ? გააჩერეთ, ადიოს ამიგა და წავიდა

ეს ბოლო ისე სწრაფად მოხდა, მე ვერაფერი ვერ მოვასწარი….

ეს რა თქმა უნდა გამოგონილი ამბავია , სინამდვილეში , მე მთელი გზა მის უკან ვიჯექი და არაფერს ვაკეთებდი :), მერე ის კინო-სტუდიასთან ჩავიდა, მე კი იაშვილთან და ჩვეული დღე ჩვეულად გავაგრძელე 🙂

სწორად მოვიქეცი? თუ ისე უნდა მოვქცეულიყავი როგორც ზემოთ აღწერილ გამოგონილ სცენარში, ალბათ ნაკლებად ადვენჩერერი ვარ 🙂

50 წელს რომ გადავაბიჯებ

რითი მინდა ვიყო დაკავებული 50 წელს რომ გადავაბიჯებ

ალბათ ეს ნუსხა არაერთხელ შეიცვლება,მაგრამ მინდა დარჩეს ისტორიას დღეს დაწერილი ჩემი აზრი ამის შესახებ

რაც შეიძლება მრავალრიცხოვან სიას დავწერ, რომ საქმე ამოსარჩევად მქონდეს

საქმიანობა აუცილებლად ის უნდა იყოს რაც მე მიყვარს, მსიამოვნებს, მაინტერესებს და მინდა გავაკეთო

ყველა პუნქტს შორის იგულისხმება “ან”

1. წვეულებების ორგანიზება


 

ანუ მექნება ჩემი პატარა ოფისი, შეიძლება ეს სახლშივე იყოს, სულაც არაა საჭირო ცალკე ოფისი, მექნება ალბომები :ერთი რომელშიც გასული ივენთები იქნება აღბეჭდილი, მეორეში_სხვადასხვა ფერის და სტრუქტურის ქსოვილები, მესამეში_ყვავილები და თაიგულები, და ლენტები მათ მოსართავად, მეოთხეში_ჭურჭლეული, ანუ სხვადასხვა სასმელისთვის ჭიქები , სხვადასხვა დანიშნულების თეფშები, ვაზები; ნუ შეიძლება ყველაფერი ამისთვის ალბომი არ დამჭირდეს,მაგრამ მაინც… მეყოლება “კლიენტები” ვინც შემიკვეთავენ ყველაზე გრანდიოზულ შემთხვევაში –ქორწილს ან მინიმუმ ბავშვის დაბადების დღეს 🙂

 

2. ბაღის დეკორაცია

ყველა ფართობის (უპატარავესი , ფანჯრის წინ არსებული ბაღიდან დაწყებული დიდი ეზოთი დამთავრებული) ბაღის დაგეგმარება-დეკორირება; მცენარეებით, ბუჩქებით, ბალახებით, ყვავილებით და რაც მთავარია ეზოს ავეჯით_სხვადასხვა სკამები, შეზლონგები, მაგიდა, შადრევანი, ქანდაკებები, პატარა ბეზდელუშკები აქა-იქ, საქარეები , საფოსტო ყუთი, მისამართის და სახელის და გვარის აბრები…ათასი წვრილმანით…

 

 

3. ამ დროისთვის წესით და რიგით მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი,

დამსახურებული და საქვეყნოდ ცნობილი პედიატრი უნდა ვიყო, ასე რომ ჩემს პროფესიაში აქტიურად ვიქნები ჩართული, უფრო მეცნიერული განხრით, მეყოლება სტუდენტები და რეზიდენტები და სხვადასხვა მეცნ. კვლევებზე ვიმუშავებდი, კონფერენციების ორგანიზებაში ვიქნებოდი, და პაციენტებსაც მივიღებდი რა თქმა უნდა ანუ ფრიად აქტიური ბებია ვიქნებოდი 🙂 ამის გავრცობა შემიძლია, მაგრამ არ მინდა აქ ყველა დეტალი დავწერო, გამოვა რომ ჩემი გეგმა ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა გამოვამზეურო და არ მინდა რა…

4. ნუ ამ მეოთხე პუნქტს წავშლი ალბათ, მაგრამ მაინც დავუშვათ, დავუშვათ რომ არ გამოვედი ასეთი სასიქადულო პედიატრი, ქართული პედიატრიის დედა და ჯუსტ რიგითი პედიატრი ვიქენი და დიდად აქტიურად არ ვმუშაობ პედიატრიაში და არც სტუდენტებს ვასწავლი და ძირითადად სახლში მიწევს ჯდომა :(, ოკ არაუშავს-ბავშვებს მოვუვლი და შვილიშვილებს……… არაა, რაღაც ძალიან დამახაზაიკა ვარ, ამ პუნქტს ვშლი, ასეთი უღიმღამო ცხოვრება არ მინდა მე ჩემთვის!!!!!!

 

5. ხატვა

ვხატავ ნახატებს ჩემთვის, გამოფენილი მაქვს ჩემი სახლის ან პატარა აგარაკის სხვენზე ან სარდაფშიი, მაგ ასაკისთვის იმედია დავიხვეწები და რამეს ვისწავლი მხატვრობაში, და ხელი გამიუმჯობესდება ან თუ არადა “ჩემეულ სახეებს” ხო მაინც შევქმნი რა.

აქ ძირითადად ისეთ საქმეებს ვწერ რითაც შემოსავალი მექნებოდა, ჰოდა მოდი ბარემ მხატვრობასაც ფულში გადავიყვან, გამოფენები და გაყიდვები ან ამ ჩემს ნაჯღაპპნებს სხვა რამეში გამოვიყენებდი, მაგალითდა მისალოც ბარათებს (რისი კეთება მიყვარს ხოლმე ეხლაც და ბავშვობაშიც ვაკეთებდი, დედის დღეზე დედაჩემის მსგავსი ქალი დავხატე და მეორე მხარეს მივუწერე მილოცვა და მამაჩემისთვისაც მსგავსი რამ მაქვს ძველი; და ბოლო 3 წელია ახალ წელს, თებერვლის 24 ში და დეკემბრის 25ში ისევ ვჯდები და ვხატავ და ვაფორმებ გასაგზავნ ბარათს) და მოსაწვევ ბარათებს გავაკეთებდი, ნუ ხელით შევქმნიდი და შესაბამისად ინდივიდუალური და უნიკალური იქნებოდა, ამდენად გაყიდვადიც 🙂

6. თუ ამის საშუალება მექნებოდა გავხსნიდი პატარა წიგნების მაღაზიას, სადაც იქნებოდა საბავშვო წიგნები ქართულ, ინგლისურ, ფრანგულ, რუსულ, ესპანურ, იტალიურ ენებზე, აქვე შეიძლება ჭიქა ლიმონათით და ფუნთუშით პირის ჩატკბარუნება;

საბავშვო მუსიკა, პატარა სკამები,კედელზე სახალისო ნახატები, ბევრი მათთგანი თვით ამ ბავშვების დახატული

კვირაში ერთ საღამოს მე წავუკითახვდი ბავშვებს “პატარა პრინცს” ფრანგულად, სხვა საღამოს ქართულ ზღაპარს….და ასე შემდეგ… ბავშვები გიჟდებიან ამ ადგილზე; მშობლები სახლში ესე ეუბნებიან ბავშვებს–თუ კარგად მოიქცევი, აი ამას თუ შეჭამ, აი დღეს თუ ბაღში წახვალ, აი ამ კაბას თუ ჩაიცვამ ხუთშაბათს საღამოს ეკას წიგნის მაღაზიაში წაგიყვან (სახელი ვერ მოვიფიქრე ჯერ)

გავაგრძელებ იდეებს, ეხლა უბრალოდ მეძინება

ისე ეს ყველაფერი ისაა რასაც გავაკეთებდი ამ ასაკში, მაგრამ როგორი იქნება პელაგია ამ ასაკში?!

ისევ  პატარა და გამხდარი, თმა მაქსიმალურად ბუნებრივი ფერის მსგასვად შეღებილი (ანუ ყავისფერი ცოტა ღია ფერის), ალბათ მხრებამდე მექნება შეჭრილი, ჩემეული არეულ-დალაგებული wavy hair, იმედია სლიმ ვიქნები ისევ, ჰოდა კლინიკაში დოქტორ ქადივით ვივლი(dr. Cuddy) , ტანზე გამოწკეპილი ქალური კოსტუმჩიკებით 🙂

ჰო კაი გარეგნობას შევეშვათ

ვირბენდი დილაობით ან საღამოობით და/ან აუზზე ვივლიდი–ეს აუცილებლად!

სამსახური, სამსახური, გვიანობამდე სამსახური, მერე სახლი–honey i’m home! ვახშამი საყვარელ ქმართან, შეიძლება საღამოს კინო დივანზე წამოოგორებულებმა ვნახოთ ან გარეთ გავისეირნოთ მე და ჩემმა ჰანიმ და ძაღლმა და მერე შხაპი და მერე ტკბილი ძილი

შაბათ-კვირას პიკნიკები ან შვილებთან სტუუმრობა , ისინი ჩვენთან ან ჩვენ მათთან…

შაბათ-კვირას აუცილებლად აქტიურ დასვენებაში გავატარებდი–ანუ სადმე წავბოდიალდებოდით მე და ჩემი ჰანი გარეთ სუფთა ჰაერზე, ამინდის მიუხედავად, ან კულტურულ დასვენებას მოვიწყობდით-კინო, თეატრი, ოპერა, ბალეტი, ან მეგობრების შეკრება 🙂 “სენიორების” ცეკვის ჯგუფში ვივლიდით მე და ჰანი

ისე აუცილებლად ამ ასაკში ჰანისთან ერთად უნდა ვიყო, მარტო მოვიწყენ ალბათ :(….

Ekaterina

ბებიაჩემს ერქვა ეკატერინე . მე არ მახსოვს ეს ქალი, იმიტომ, რომ ჩემ დაბადებამდე კარგა ხნით ადრე გარდაიცვალა …

ეკატერინე ლამაზი სახელია , თან მამაჩემის დედას ერქვა და ამიტომაც დამარქვეს მე (მეორე სამუშაო ვერსია ჩემი სახელისა ყოფილა გვანცა ,მაგრამ ცოლ-ქმარი მივიდა საერთო აზრამდე-ეკა –და დიდი მადლობა მათ ამისთვის)

ყოველთვის ძალიან მიყვარდა, მომწონდა და მაკმაყოფილებდა ჩემი სახელი

აქვე უნდა ავღნიშნო ერთი იაღლიში (რომელსაც 2იოდე წლის წინ ძალიან განვიცდიდი ეხლა კი მომწონს კიდეც მგონი)

მოკლედ მე ჯერ კიდევ სამშობიაროში ვიყავი, როცა მამაჩემმა მიაკითხა რეესტრს ჩემი დაბადების მოწმობის ასაღებად, ყველაფერი რა თქმა უნდა სწორად უკარნახა ,მაგრამ რეესტრის მუშაკ-ჩლუნგ რუს ქალბატონს, რომელიც დარწმუნებული ვარ წლებია საქართველოში ცხოვრობდა ,მაგრამ რა თქმა უნდა ქართულის ინჩი-ბინჩი არ იცოდა, გაიგო რუსულად ჩემი სახელი და თავისი მოკლე ჭკუითვე ჩაწერა–ეკატერინ! ესე გავხდი ეკატერინა, თუმცა ამას ვერ ვგრძნობდი, დიპლომის აღებამდე, როცა დაჟინებით ითხოვდნენ პირადობაში როგორც გიწერია ისეო, არადა იქამდე სულ ეკა ვიყავი ან თუ ძალიან ოფიციუმი იყო საჭირო ეკატერინე (ასე მარტო ჯიმა-ს პრეზიდენტი მომართავდა ))))

რა თქმა უნდა ვიცი რომ შემიძლია შევცვალო ეს ბოლო ასო,მაგრამ ამისთვის მომიწევს გადავაკეთო და თავიდან ავიღო ყველა საბუთი, ესე რომ არა არ მინდა, დაე ვიყო ყველასთვის_ ეკა, ფრანკოფონებისთვის_ კატო, ფრანგებისთვის_ ეკატეღინა, ეკლესიისთვის-ეკატერინე და ა. შ.

რაღა დაგიმალოთ და ისიც ძალიან მიყვარდა, რომ ბაღის ჯგუფში და სკოლაშიც (ბოლო 2 წლამდე) მე ერთადერთი ეკა ვიყავი :), ეს ძალიან მახარებდა,უნივერსიტეტის ჯგუფშიც მე ერთადერთი ეკა ვიყავი.

თუმცა ახლახან ვიღაცამ სახელების სტატისტიკა წამიკითხა და გულიც გამიხეთქა _თუ სწორად მახსოვს_მესამე ადგილზეაო სიხშირით შენი სახელი, არ მესიამოვნა, მერჩივნა მე10ზე ვყოფილიყავი 🙂 ან მე20ზე

ბებიაჩემი (მეორე -დედის მხრიდან) ფილოლოგი-პოეტი მყავს, და შესაბამისად მასთან როცა ვრჩებოდი ლექსებს მასწავლიდა, ათასნაირ სახელებს იგონებდა (ეკატერინეს ირგვლივ) და მეძახდა, ერთხელ დედაჩემმა ჩამოწერა სცადა და 23-ს აცდა, მე არ მახსოვს, როცა ჩავალ აუცილებლად უნდა გავახსენებინო და ჩამოვწერო 🙂 შევინახო

ეკატერინე (ბერძნულია)ნიშნავს  “წმინდას”, “უმწიკვლოს”.

რამოდენიმე სიტყვით წმ. ეკატერინეზე რადგანაც დღეს 7 დეკემბერია -ეკატერინობა :

წმინდა ეკატერინე დაიბადა ალექსანდრიაში, სახელგანთქმულ ოჯახში, გამოირჩეოდა გონიერებით, განსწავლულობითა და სილამაზით. დედა და ახლობლები ურჩევდნენ დაქორწინებულიყო, მაგრამ ეკატერინე პასუხობდა: „თუ გსურთ რომ დავქორწინდე, მომიძებნეთ სასიძო ჩემებრ ლამაზი და განათლებულიო“.

უფალმა ისე მოაწყო, რომ ეკატერინემ ერთი განდეგილი ბერი გაიცნო, რომელმაც ღვთისმშობლის ხატი გადასცა და უთხრა, ევედრე და დაგეხმარება შენი შესაფერისი საქმროს პოვნაშიო.

ერთხელ მას ესიზმრა ღვთისმშობელი, რომელსაც ხელთ ყრმა ეპყრა, რომლის სახესაც ვერ ხედავდა

ეკატერინე მეორე დღესვე გაიქცა ბერთან, მუხლებში ჩაუვარდა და რჩევა ჰკითხა. მაშინ ბერმა უქადაგა მას ქრისტიანობა. ეკატერინემ აშკარად დაინახა ქრისტიანობის უპირატესობა წარმართობასთან შედარებით, ირწმუნა ყოვლადწმიდა სამება და მოინათლა. შინ დაბრუნებული დიდხანს ლოცულობდა უფლის წინაშე. იმ ღამით, ძილში კვლავ იხილა ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი ყრმით ხელში. ახლა ყრმა მოწყალედ უყურებდა ქალწულს. ღვთისმშობელმა ეკატერინეს მარჯვენა ხელი აიღო, ყრმამ კი თითზე ბეჭედი შეაცვა და უთხრა: „ნუ ეძებ მიწიერ სასიძოს“. ეკატერინე მიხვდა, რომ ამიერიდან იგი ქრისტეს სასძლო იყო და უდიდესი სიხარულით აღივსო. ამ დღიდან ქალწული სრულიად შეიცვალა, გახდა თავმდაბალი, თვინიერი და მოწყალე.

ალექსაბდრიის იმპერატორის ბრძანებით,  რომელიც წარმართულ ღვთაებებს თაყვანს სცემდა , ეკატერინე საპყრობილეში ჩააგდეს და მერე აწამეს.ეს მოხდა 304 წელს. მოგვიანებით, წმინდა ეკატერინეს ნაწილები სინას მთაზე მოხვდა, სადაც დღემდეა დასვენებული მისსავე სახელობის მონასტერში.

Katherine is a feminine name, which is popular in historically Christian countries, owing to its having been the name of one of the first Christian saints,Saint Catherine of Alexandria.

The name is originated from Greek.

Katherine is first recorded in England in 1196 having been brought back from the Crusades. The name has been in the 100 most popular names in the US since 1880, the highest position being 25th most common name in 1991, and as of 2008, was at the rank of 45.

The spelling Katharine (with a middle a) was more common in the past and is currently more popular in the United States than in Britain. The form Catherine, corresponding with the French version, is also common in English. Less common variants in English include Katheryn, Kathryn, Katharyn, Katherin, Catharine, and Cathryn. The form Karen, of Danish origin, is now often considered an English name in its own right. Diminutives include Katie, Katy, Kate, Kathy, Kath, Kay, Kat, Katya, Katyusha, Kitty, Kit, Kasia and others.

ეხლა კი ამ სახელის_ეკატერინეს ვარიენტები სხვადასხვა ქვეყანაში:

Caitlín (Irish)

Cătălina (Romanian) Catalina (Spanish)

Catarina (Galician), (Italian), (Portuguese), (Spanish)

Caterina (Catalan), (Italian), (Portuguese)

Cathanne (English, French)

Catharina (Dutch), (Swedish)

Catharine (English) Catherin (e)(English)  (French), (Irish)

Akaterina (Turkish)

Catherina (Spanish)

Cato (Dutch)

Ecaterina (Romanian)

Екатерина Ekaterina (Bulgarian), (Macedonian)

ეკატერინე Ekaterine (Georgian transliterated)

Katarina (Croatian), (German), (Hungarian), (Lithuanian), (Serbian), (Slovene), (Swedish)

Katerinka (Czech)      Kató (Hungarian) Kasia (Polish)

ეკატერინე (catherine) უცხოურ ლიტერატურაში:

Catherine, a serial novel by William Makepeace Thackeray

Katherine, a historical novel by Anya Seton

An Abundance of Katherines, a young adult novel by John Green

Catherine, from The Great Gatsby

Catherine Barkley from A Farewell to Arms

Catherine or Kitty, from Jane Austen’s Pride & Prejudice

Catherine Earnshaw from Emily Bronte’s Wuthering Heights

Catherine from Roger O. Hirson’s Pippin

Catherine Mckenna from Bernard MacLaverty’s Grace Notes

მუსიკაში :

*  ეკატერინე II დიდი (რუს. Екатерина II Великая; ქალიშვილობაში სოფია ფრედერიკა ავგუსტა ფონ ანჰალტ-ცერბსტი), (დ. 21 აპრილი/2 მაისი, 1729, შტეტინი — გ. 6 ნოემბერი/17 ნოემბერი, 1796, ცარსკოე-სელო) — რუსეთის იმპერატორი სამ ათწლეულზე მეტი ხნით, 1762 წლის 16 ივლისიდან სიკვდილამდე.

** ეკატერინე ჭავჭავაძე (დ. 19 მარტი, 1816 ― გ. 13 აგვისტო, 1882), სამეგრელოს სამთავროს უკანასკნელი დედოფალი; ალექსანდრე ჭავჭავაძის ასული. 1839 წელს ცოლად გაჰყვა სამეგრელოს მთავრის მემკვიდრეს დავით ლევანის ძე დადიანს. აქტიურად მონაწილეობდა სამთავროს მართვა-გამგეობაში. 1853 წელს, მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ, მემკვიდრის, ნიკოს სრულწლოვანებამდე, რუსეთის იმპერატორმა ეკატერინე დადიანი რეგენტად დაამტკიცა.

*** ეკატერინე I (რუს. Екатерина I (მარტა სკავრონსკაია, ეკატერინე ალექსის ასული მიხაილოვა, 1684—1727 წწ.) — რუსეთის იმპერატრიცა 1721 წლიდან როგორც მოქმედი იმპერატორის მეუღლე, 1725 წლიდან მმართველი მთავრინა. პეტრე I-ის მეორე ცოლი, იმპერატრიცა ელისაბედ I-ის დედა.

ყველაზე გავრცელებული ვერსიით, ეკატერინეს ნამდვილი სახელი — მარტა სამუილის ასული სკავრონსკაიაა, მოგვიანებით კი პეტრე პირველს მოუნათლავს ეკატერინე მიხაოლოვად. იგი ბალტიისპირელი (ლატვიელი) გლეხის ოჯახში დაბადებულა, ტყვედ ჩავარდნია რუსის ჯარს და პეტრე I-ის საყვარელი გამხდარა. შემდეგ კი მისი მეუღლე და რუსეთის იმპერატრიცა. მის საპატივსაცემოდ პეტრე დიდმა წმინდა ეკატერინეს ორდენიც კი დააწესა და ურალში ქალაქს ეკატერინბურგი დაარქვა.

**** ეკატერინე გაბაშვილი – Ekaterine Gabashvili (1851 – 1938)

***** ეკატერინა კუცია _ Ekaterina Kutsia MD      😛 :)) ცნობილი და გამოჩენილი       პედიატრი არა მარტო ქართულ სამამულო პედიატრიაში არამედ მთელს ევროპაში,     საუკეთესო სპეციალისტი. ბავშვები გიჟდებიან მასსზე, მშობლები და ახლობლები     კი ძლიერ ემადლიერებიან.2008-2011 წლებში დაამთავრა რეზიდენტურა “ზოგადი   პედიატრიის”განხრით თბილისში, ასევე გაიარა დამატებით სპეციალიზაცია        _პედ.პულმონოლგიაში.2011-2012 წელს გაიარა სპეციალიზაციის კურსი  საფრანგეთის წამყვან პედ. კლინიკაში, იქვე დაიწყო მუშაობა სადოქტორო თემაზე _თამაშის გავლენა ბავშვის ფსიქო-მოტორულ განვითარებაზე, რომელიც წარმატებით დაიცვა 2013 წელს თბილისში და გახდა მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი. კლინიკური პრატქიკის პარალელურად სამედიცინო უნივერსიტეტის სტუდენტ-რეზიდენტებს ასწავლის ( არის პროფესორ_ასისტენტი); მის სახელზეა ათობით სტატია ადგილობრივ თუ საერთაშორისო სამედიცინო ჟურნალ-გაზეთებში; ჩართულია მთელ რიგ კლინიკურ კვლევებში. ეს მისი არასრული ბიოგრაფიაა, მხოლოდ 2013 წლამდე, წინ კიდევ ბევრ წარმატებულ ნახტომს ველით მისგან_ეკატერინასგან :).

I love გიორგი ზანგური (part 2)

****

შენსავით კაბას ვერავინ იხდენს:
მოგავხარ ნისლით ტანაშლილ ველებს,
სიზმარში გნახე და უნდა მიხვდე,
განვიცდი მე შენს ტუჩებს და ხელებს.

შენსავით ღიმილს ვერავინ ბედავს
თამამად, უფრო ბავშვური გზნებით,
შემშურდა ღამის, შიშველს რომ გხედავს –
ტალღოვან თმით და დაღლილი მხრებით.

შენსავით მხოლოდ გრიგალი დაქრის,
ფოთლებთან ტანგოს ცეკვავს და ვერ ვცნობ,
მე მიყვარს შენი ცრემლები შაქრით,
სუნამო ყელი და თხელი თეძო.

შენსავით კოცნას ახერხებს ტალღა,
ნაპირს რომ ლოშნის ველურად ქარში,
ვიგრძენი სუნთქვით მე შენი დაღლა
და თითქოს სულმა ითოვა ტანში.

შენსავით ხატზე ვილოცე გუშინ,
სიზმარში წარმართ ღმერთებს შემწირეს,
ჩემი ადგილი ჩემსავე გულში
არ მაქვს და შენშიც უნდა შემცირდეს.

შენსავით კაბას ვერავინ იხდენს,
მოგავხარ ნისლით ტანაშლილ ველებს,
სიზმარში გნახე და უნდა მიხვდე,
განვიცდი მე შენს ტუჩებს და ხელებს..

****

მკვლელი

მოგკლავდი…
მაგრამ…
არა შენი სიკვდილით,
შენს სილამაზეს მოვკლავდი ჩემში
და მერე ყველაზე დახინჯებული გულით
თავიდან შეგიყვარებდი.

მეტკინე…
როგორც მოტეხილი მკლავი,
თავი რომელიღაც ფრინველი მეგონა
და შენი უმიზეზოდ მტირალი თვალების
ფანჯრიდან გადმომხტარმა მოვიტეხე.
იმდენად მარტო ვარ,
ნივთებსაც კი აღარ ვჭირდები,
არა თუ ადამიანებს და ყველაფერი
ხელიდან მივარდება:
კალამი და შენი სუნი,
იები და შენი გაბუტვა.
ვის?!
ვის გავარდნია ხელიდან
ყველაზე მართალი ღიმილი.

ყველაზე გულწრფელი და ბავშვური?
მე გამივარდა.
არა!
ალბათ ძალით დავანარცხე მიწას
და ნამსხვრევებად ვაქციე
შენი ბროლის ტუჩები,
რომ არავის შეემჩნია რა ვნებით
მიყვარდა მათი კოცნა.

მოგკლავდი…მაგრამ…
არა სიკვდილით.
სიცოცხლით მოგკლავდი,
სიცილით მოგკლავდი და მერე
შენს სულთან ერთად ვიცეკვებდი
ღამის ქუჩებში სევდიან ტანგოს
სიახლოვის მკვლელი
და შენთან ერთად დავშორდებოდი
ცაზე შეყვარებულ დედამიწას.
-მომკლავდი?
-ალბათ.

ეს ერთ-ერთ ჟურნალისტს ვციტირებ: “გრძელი, ტალღოვანი და მზისფერი თმა, ამავე ფერის წვერი, ჭრელი თვალები, მჟღერი, ბოხი ხმა და ბრგე აღნაგობა… ერთი თვალის შევლებითაც მიხვდებით, რომ განსხვავებულია, თითქოს არაამქვეყნიური, ძალიან ჰგავს შუა საუკუნეების რაინდს, პირადად ჩემში ჭიაბერის ასოციაციას იწვევს, იმ ჭიაბერისას, კონსტანტინე გამსახურდიამ რომ აღწერა  „დიდოსტატის მარჯვენაში“, ოღონდ ეს ასოციაცია მხოლოდ მათი ვიზუალური მსგავსების გამო გამიჩნდა. გიორგი ზანგურზე მოგახსენებთ, მითების პოეტზე, რომელიც სინამდვილეში მსახიობია და ხელოვნების ორივე დარგში ერთნაირად უშუალო, ბუნებრივი და დამაფიქრებელია.”

ეს კი თვით ზანგური: “- რა გითხრათ, თანამედრვოე საქართველოდან ვარ. 1982 წლის 14 ოქტომბერს თბილისში დავიბადე, დავამთავრე 144-ე საშუალო სკოლა და შემდეგ თეატრალური ინსტიტუტი 2004 წელს. მას შემდეგ ვთმაშობ სხვადასხვა სპექტაკლებში, თუმანიშვილისა და მესხიშვილის თეატრების სცენებზე, ვთამაშობდი აგრეთვე „სამეფო უბნის თეატრშიც“, ვმონაწილეობდი სამ ტელესერიალსა და ორ ფილმში. გამოცემული მაქვს ასევე ლექსების ორი კრებული.”

_”ლექსით მე ჩემს სათქმელს ვამბობ, ვაფიქსირებ ჩემს აზრს ამა თუ იმ მოვლენის მიმართ. კარგია, როცა ვიღაც ჩემს ლექსში საკუთარ თავს აღმოაჩენს. ადამიანები, საერთოდ, სადღაც ერთმანეთს ვგავართ და მინდა, რომ ყველამ შეიგნოს ეს. ჩვენ ბევრი რამ გვაერთიანებს და თუ ამას გავითავისებთ, იდეალურად ვიცხოვრებთ.”

– სიყვარული და საყვარელ ადამიანთან ყოფნა განაცდევინებს ადამიანს ჭეშმარიტ ბედნიერებას.

ესეც მისი ვაჟი

და ესეც ციტატა ჩემი 2008 წლის ფორუმული ჩანაწერიდან :

Question
აიი შენ გაიხარე როგორც ეხლა მე გამახარეეეე
აი ეხლა შემოვედი სახლში
სრულიად შემთხვევით სამედიცინოში შევიარე და დამხვდა მეგობარი კითხვით-ხო შემოხვალ გიორგი ზანგურის პოეზიის საღამოა
—–
ეს სახელი და გვარი ადრეც გამიგია და რამოდენიმე ლექსი მომისმენია, თუმცა დიდად წარმოდგენა არ მქონდა ვინაა და როგორ, მაგრამ ფაქტია ,რომ ინტერესი დიდი იყოოოო!!!!
ჰოდა რა თქმა უნდა შევედი ბიბლიოთეკის ცისფერ დარბაზში და დაველოდეეე——-
მანამდე კარებში შევეჩეხე სიმპატიურ ყმაწვილს სათნო სახით და კულულებით, ქერასsmile.gif ჰოდა სწორედ ეს ყოვილა ზანგური tongue.gif

მოკლედ მე ძალიიიაან ვისიამოვნეე
ყველა ლექსი მომეწონა მგონი ეხლა ყველა ერთმანეთში მერევა თითქოს და ერთიანად მახსოვს ცალ-ცალკე არა

ჰოდა მოვედი სახლში ფორუმში შემოვედი იმის იმედით რო აქ ვნახავდი იმ ლექსებს და ვუალააააა!!!!!

მოკლედ გაიხარეთ
* * *
ამ დღეებში აუცილებლად ვიყიდი მის წიგნს smile.gif

ჰო კიდე 2 ახალი წაიკითხა იუმორისტული უსულო საგნნებზე
ერთი რაღაც დანაშაულებრივი ქრონიკა –ძალიან სასაცილო
და მეორე ძალიან საყვარელი -ქოთნის ყვავილის speech და ფიქრები sad.gif smile.gif