so we left Istanbul city for now by Metro bus to Canakkale (for 40 TR) at 11:30 am, after 5 h. we entered by ferry to town of Canakkale. What is interesting about this town:
Situated on southern coast of Dardanelles;
The Byzantine name for Çanakkale was Δαρδανέλλια Dardanellia, from which the English name Dardanelles is derived. Çanakkale was an Ottoman fortress called Kale-i Sultaniye or Sultaniye kalesi (Fortress of the Sultan). It later became known for its pottery, hence the later name Çanak kalesi ‘pot fortress’ or ‘Çanakkale.
History:
The real history of Çanakkale started with Troy.
Later the Aeolian Greeks settled on that important land in the 8th century BC and established many trade colonies in the region called Aeolis. The region came under the control of the Lydians in the 7th century BC and under the control of the Persians in the 6th century BC. Aeolis went under the control of the Macedonians as Alexander the Great defeated the Persians by the Granicus River of the region in the Battle of the Granicus on his way to Asia. The region went under the reign of the Kingdom of Pergamon in the 2nd century BC.
The Ottomans gained control of Gallipoli in 1367.
In 1915, during the First World War, Great Britain and France attempted to to capture the Ottoman capital of Constantinople and secure a sea route to Russia. Known as the The Gallipoli Campaign, or the Dardanelles Campaign, in Turkey it is referred to as the Battle of Çanakkale (Turkish: Çanakkale Savaşı), in particular the sea battle which took place on March 1915 where the Royal Navy was repulsed by Turkish forces.
view from my window just to the harbor, so i was controlling who is coming in and leaving this town 🙂
Troy horse from Hollywood as a gift to Canakkale 🙂
when i got hungry I found this french café to eat, and i liked it
next days planning was not so easy, I read more and more about Assos very small but historically known town : Academy (founded by Aristotle), ancient temple of Athena (much of the art from here is moved to Louvre), Hellenic columns, old theater, Aegean sea-coast;
But it wasn’t so easy to go there alone, so I dropped it.
Desired destination was Troy without doubt, another planned one was Galipolli, which i didn’t liek from the beginning, cos what i seen or read about it-it’s just field with few monuments and lot of graves in seaside in memory of Galipolli buttle during Word War I.
On 29th we went to Troy, I will add just photos but know that i had just magnificent emotions walking there around those ruins, imagining what was there so long ago!
March 30
00:00 h. no message or call with “happy birthday” :S
morning_no “happy birthday”-hug-kiss :s
last night i canceled definitely Galipolli tour for my birthday, cos i really didn’t want to walk among past shadow, among graves, in wind somewhere.
I slept a lot, than went to FB, gathered lot of congratulations 🙂 Than walked all Canakalle, nobody knew i had birthday! so strange! :)))
in the evening I went to that French cafe and cheered myself with Margarita 🙂 was nice, that’s it all celebration of my 28 years 🙂
ok, yeah i was sad that evening.
31th in the evening I had flight, in airport in in awaiting area Georgians were singing so lovely! it was just amazing, I doubt if someone can hear something better somewhere else
I had vacation from school from 24th-31th March. me and my friend long time ago we decided to go for travel together so we planned it for this spring. Easiest and closest destination for me was Turkey, which is not my dreamed country, also I have been there already twice , but ok.. It’s huge country and I have not seen everything of course
My friend made plan, so that i didn’t really had no time no desire to search and read about everything. So just I trust and agreed on made plan.
Plan of trip:
Istanbul 3-4 days
main islands of Prince islands
Canakkale – 3 days
Troy, Gallipoli
Fly to SAW (Sabiha Gökçen International Airport (named after Sabiha Gökçen, the first female combat pilot in the world. Located 35 km (22 mi) southeast of central İstanbul, it is on the Asian side of the bi-continental city. It was built because Atatürk International Airport (on the European side) was not large enough to meet the booming passenger demands (both domestic and international).
Took from there Havataş bus shuttle for 12 turkish lira and was in Istanbul Taksim square in about 1.5 h.
By my stupidity I didn’t turn on rouming of my phone (I was trying at arriving but I should do it before leaving Georgia:( so I was without phone, my friend was already in Istanbul and promised to meet me on Taksim square which is most crowded place in Istanbul, so without phone it was of course impossible
as I said before I had no time, or was lazy and didn’t prepared well for trip I mean no information, including address of hotel :))) so I knew the name and that it is somewhere in Sultanahmed area 🙂 funny right?
so here am I in the middle of crowded square, alone with pink bag, in the middle of huge Istanbul. I saw small cute old tram, the sign of metro, no map. I asked if this tram goes to sultanahmed, this someone speaks no english, me-no turkish, so as i got he said not this one but next one, other direction, ok i wait
I got ticket for 3 lira, “Sultanahmed”?- “tamam”, ok, than some other driver came I asked again “sultanahmed” ? he said something i got the answer was no but he will help me to get there so i stay. Last stop, everyone went out, he said u- no, keep sitting, we went little more than he accompanied me to “funicular”, let me pass (without buying jeton) and said “sultanahmed”, “oh, ok tesekkur ederim”.
Funicular is underground transport like metro which goes from Istiklal street; [ Tünel -This line is the oldest underground metro line in continental Europe, and the second in the world after London (arguably third in the world, if one counts Brooklyn, New York’s abandoned Atlantic Avenue Tunnel-as WIKI sais]
So I went out at Karaköy ; Here I looked arround I know I have to go to direction of blue mosque and hagia sofia, I see big bridge one side, across of it are some big mosques, but on the opposite side I can’t see anything so I decide I have to cross the bridge and will get closer to Sultanahmed area.
The bridge was Galata bridge and i was right!
well than there was somehow long walk, info-center(with rude host-man), map, on the way I got lot of invitation on coffee and tea :), finally I found sign _ “Paris Hostel” 🙂 I was waiting for something more French, but there was absolutely nothing French, not even small, tiny photo of La tour Eiffel 🙂 but it’s ok, I am in Turkey.
Was sleeping all afternoon.
well as it my third time in Istanbul, I have already seen almost everything, so I just walked in neighborhood (Sultanahmed) area.
Next day Princes islands
here I will stop little more on these islands.
Prens Adaları or more commonly Kızıl Adalar [Red Islands] are a chain of nine islands off the coast of Istanbul, Turkey, in the Sea of Marmara.They consist of four larger islands, Büyükada (meaning “Big Island”; Greek: meaning “prince”) with an area of 5.46 km2 , Heybeliada (meaning “Saddlebag Island”; with an area of 2.4 km2 , Burgazada (Greek: Αντιγόνη Antigoni, the name of a mythological figure) with an area of 1.5 km2 , Kınalıada (meaning “Henna Island”; Greek: Πρώτη Proti, meaning “First”, being the closest island to Istanbul) with an area of 1.3 km2 ,and five much smaller ones, Sedef Adası (meaning “Mother-of-Pearl Island”), Yassıada (meaning “Flat Island”), Sivriada (meaning “Sharp Island”), Kaşık Island (Turkish: Kaşık Adası, “Spoon Island”, named for its shape), and Tavşan Adası (meaning “Rabbit Island”;
the only transport being horse and cart, they are incredibly peaceful compared with the city of Istanbul.There goes ferry from Istanbul (only for 4-5 lira).
During the Byzantine period, princes and other royalty were exiled on the islands, and later members of the Ottoman sultans family were exiled there too, giving the islands their present name. During the nineteenth century, the islands became a popular resort for Istanbul’s wealthy, and Victorian-era cottages and houses are still preserved on the largest of the Princes’ Islands.
The islands have become more and more ethnically Turkish in character due to the influx of wealthy Turkish jetsetters.
Büyükada (meaning “Big Island”; Greek: Πρίγκηπος, Prínkēpos) is the largest of the nine islands comprising the Princes’ Islands in the Marmara Sea, close to Istanbul.
As on the other islands, motorized vehicles – except service vehicles – are forbidden, so visitors explore the island by foot; by riding a bicycle (numerous bicycle shops rent them with hourly prices); or in horse-drawn phaeton carriages which function like taxi cabs, also offering “round-the-island” sightseeing tours.
A convent on Büyükada was the place of exile for the Byzantine empresses Irene, Euphrosyne, Theophano, Zoe and Anna Dalassena. After his deportation from the Soviet Union in February 1929, Leon Trotsky also stayed for four years on Büyükada, his first station in exile. Princess Fahrelnissa Zeid was born in the island.
Heybeliada (meaning “Saddlebag Island”; Greek: Χάλκη Chalki) is the second largest of the Princes’ Islands in the Sea of Marmara. It is a neighbourhood in the Adalar district of Istanbul. The large Naval Cadet School overlooks the jetty to the left as you get off the ferry. There are two interesting pieces of architecture on the grounds of the school. One is Kamariotissa, the only remaining Byzantine church on the island, and more importantly the last church to be built before the conquest of Constantinople. The other is the grave of the second English Ambassador to be sent to Constantinople by Elizabeth I of England, Edward Barton, who chose to live on Heybeli to escape the bustle of the city.
To the right of the jetty lies the town with its bars and cafes, a hotel that stays open all year round, and many lovely wooden houses.
At the top of the central mountain is an eleventh-century Greek Orthodox monastery, it housed the Halki seminary, the main Greek Orthodox seminary in Turkey and Theological Seminary of the Ecumenical Patriarchate. The monastery attracts tourists from all over Greece and Turkey.
To prevent the island from becoming polluted, the only motorized vehicles permitted on the island are service vehicles such as ambulances, fire trucks, police cars, and the like. The only forms of transport are by foot, horse and buggy and service transport. There is no airport; the only way of getting there is by boat.
lot of cats on islands
in the street they have house for cats ! 🙂
island’s special tea
island’s cafe
next day Istanbul-Taksim square, Istiklal avenue ( Grande Rue de Péra):
street performences:
next day I went to Sapphire tower, located in Istanbul business district- Levent, highest skyscraper in Istanbul and Turkey, 54 floors= 238 meters but overall height is 261 m. somehow. There are luxury residency, offices, shopping center
წუხელ გადასარევი მორიგეობა გვქონდა მე და ბრიგადას, დილას შტორები რომ ავწიეთ გვენახა გათენდა თუ რა ხდება ჩვენს თავს დავინახე ერთი მოჟამული,სველი ამინდი 😦
რას ვიზამდი?! ვერაფერს, მსწრაფლ გამოვიცვალე და გამოვიქეცი,იაშვილის ეზოდან რომ გამოვდიოდი ჰოი საოცრებავ არც მეტი არც ნაკლები ცისარტყელა დავინახე, სახე გამისიცკროვნდა, ჩავიფიქრე სურვილები,ვუყურე ,მიყურა,მერე მოვიდა მინიბუსი და წამოვედი.
აქამდე უიღბლობის არაფერი ეტყობა ხომ დღეს,მაგრამ ჯერ შეიცადეთ–მარშუტკაში მჯდომმა გადავწყვიტე კარადის გასაღები ჯიბიდან მის ჩვეულ ადგილას _ კლუტჩში ჩამედო ამ მანევრის დროს რაღაც საოცარი ძალებით და საოცარი მოხერხებულობით ეს გასაღები ჩემს ხელთ აღარ იყო,დამივარდა ,მაგრამ კვალი ვერსად ვიპოვე…ვიქექე,გადავქექე,მეტის თავიც არ მქონდა. ერთი გაფიქრება ვიფიქრე ამ არც თუ ისე სიმპატიურ მძღოლს ჩემს ნომერს დავუტოვებ-მეთქი და ვთხოვ თუ იპოვა პატარა შავი გასაღები დამირეკოს,მაგრამ გადავიფიქრე.
არადა თუ ეს პატარა შავი გასაღები არა მაქვს, შესაბამისად კარადას ვერ გავაღებ და იქ არსებულ აუცილებელ ინვენტარს მორიგეობისთვის: ხალათი,ფორმა,ფეხსაცმელი,ფონენდოსკოპი, საბაზო ხსნარის გამოსათვლელი და სხვა ათასი ფორმულა; ძილის დასაფრთხობად ყავას ვერ დავლევ იმიტომ, რომ ჭიქა თავის ყველაფრითურთ ასევე ამ კარადაშია, ჰიგიენი ნივთები, ტანსაცმელი და რა ვიცი…
მოკლედ ერთადერთ ნათელ წერტილად მარიკა მეგულებოდა ჩემი თანამოზიარე კოლეგა კარადაში; მოკლედ დავურეკე, გადავრჩი ის დამიტოვებს გასაღებს 🙂
მივედი, ვაკის გადასახვევთან ჩამოვედი, ველოდე ველოდე ველოდეეე ავტობუს ბაგებში ამსვლელს,გამოიარა როგორც იქნა, ნუ სკოლაში დავაგვიანე დაახლ 15 წუთი, ნუ კაი ჯერ სანამ ქართულ სექტორს არ დაუწყია სწავლა ეს არც ისე შესამჩნევია….
კიდე იმიტომ იყო ცუდი დღე, რომ საშინლად მეძინებოდა, არადა კაბინეტში უნდა ვმჯდარიყავი,მიუხედავად იმისა რომ ნამცეცი საქმე არ მქონდა, ნუ 2 ბავშვი შემოვიდა მსუბუქი, 1 მასწავლებელი და კიდე მეორე მასწავლებელი და კიდევ 2 მზარეული (წნევიანი ხალხი:),კიდე ერთი დამლაგებელი…..უიჰ ბლომად საქმე გამიკეთებია :)))
ნუ მორჩა წამოვედი. აქ ახლოვდება გრანდიოზული ცუდი ამბავი, ამბავი, რომელმაც საერთოდ გადახაზა მთელი დღე და არა მარტო დღე აი სრულ აპათიაში ჩამაგდო!!!!აღარაფერი რომ არ მინდა და ყველაფერი ფეხზე მკიდია(ეს უძილობის ბრალია თუ ქვემორე მოყვანილი ფაქტის არ ვიცი ჯერ ზუსტად), მივედი რექტორატში გუშინ ჩაბარებული საბუთის გამოსატანად, ნუ ამას საქმე მხოლოდ ნახევრად გაუკეთებია, ნუ კაი ახლა უნდა ავიტანო და მოვაწერინო ხელი ბოხუას, ავედი—ბოხუა შვებულებაშია, ორშაბათს ალბათ გამოვა ::o:o:o დედლაინი კი კვირამდეა :((( მოადგილე, მოვალეობის შემსრულებელი ვინმე რამე…არა–გაყინული სახით-არავინ და არაფერი (ამ ქალს კიდე ჩემი დღიური უნდა მთელი 3 წლის ნაშრომ-ნაღვაწი ნეტა რატო ვუსახსოვრო ამას ?!, მარტო იმიტომ რომ წელიწადში ჰაჰა 2-ჯერ ვხედავ , როცა ყველაზე ძალიან მჭირდება და მაშინაც ამ გამყინავ სახეს ვხედავ?! აი რა უნდა მექნა?! სრულიად უძლური ვარ -ამ კაცის შვებულების გამო DFMSA დოსიეს ვერ ვაგზავნი საფრანგეთში, შემდეგ დოსიეობამდე მინიმუმ 1 წელი უნდა ვიცადო, ტირილი მინდოდა, მაგრამ ლიფტში 4 სართულიანი მგზავრობისას შავიხშე.
ფაქტი ცუდი # =კვერცხები
აქედან გამოსულს ფული აღარ მქონდა, ბანკომატი იქვე იყო, იმან მხოლოდ დიდი კუპიურები მომცა, მეც შევედი იქვე სუპერმარკეტში, დავუარე წრე რა უნდა მეყიდა არ ვიცოდი, ბოლოს კვერცხებს გავუსწორე თვალი, ვვიფიქრე აი რა მჭირდება (ყოველ დილას საყინულეში გოგლი-მოგლი მხვდება და მაგიდაზე ყიყლიყო ანუ ბევრი კვერცხი იხარჯება, ჰოდა ვიფიქრე შევავსებ ოჯახს-თქვა. გამოვედი 20 ცალი კვერცხით. 149ს ველოდებოდი და ის ის იყო გამოჩნდა ნანატრი, რომ წინ დებილი ჯიპი არ ჩამიდგა, აუ მეთქი ეს თუ გავუშვი კიდე ნახევარი საათი უნდა ველოდო, მაგრამ მძღოლმა იყოჩაღა, ჩემი ეს “აუუუ ე დებილი სად ჩამიდგა, ეს თუ აგვუშვი ახლა”-გამომეტყველება შენიშნა და ავედიი. ვზივარ ცალ ხელში ჩანთა მიჭირავს მძიმე, მეორეში 20 ცალი კვერცხი და მესამეში ხურდა, აი დარწმუნებული ვიყავი, რომ რამე, უფრო კვერცხები გამივარდებოდა და გამიტყდებოდა, ეს უიღბლობაც აუცილებლად უნდა მომხდარიყო
მაგრამ 20-ივე კვერცხი ახლა მაცივარში კომფორტულად ისვენებს, ხვალ დილამდეეე! 😉
არ უნდოდათ ხო ფრანგებს ჩემი დოსიე ეე იყვნენ ახლა, არ გავუგზავნი! (ასე ვიმშვიდებ თავს, ისედაც დიიდი წვალებაა დოსიეს თითოეული დოკუმენტის შექმნა და მით უმეტეს ასეთი დიდი და გადაულახავი ობსტაკლი რომ შეხვდა,… ბოხუა სად ატარებს შვებულებას მაგას დევნას და ძებნას ვერ დავუწყებ, თანაც დრო არა მაქვს..მოკლედ ერთი მაგათი დედაც!)
არადა წესით წელი იღბლიანი უნდა მქონდეს, ესე რომ ვნახოთ დი-ეფ-ემ-ეს-ა თუ არა ე.ი. რაღაც სხვა გამოჩნდება.
2011წლის ბოლო და ერთადერთი დეკემბერია, ბოლო ოთხშაბათი;შარშან ამ დროს მახსოვს, რომ უფრო ვერ ვგრძნობდი ახალი წლის მოახლოებას, ახლა კი–ოოო–ვგრძნობ 🙂
ტრადიციულად ჩამოვწერ რა გამიკეთებია კარგი და ცუდი წელს, რა “მომიტანა” (მოვუტანე ჩემს თავს) ამ წელმა კარგი და ცუდი, შევაფასო საბოლოო ჯამში რამდენად კარგი ან ცუდი გოგო ვარ წელს(analyse how good or how bad girl I am). ჰოდა თავიდანვე ერთმნიშვნელოვნად უნდა ავღნიშნო, რომ 2011-ის სამდურავი არაფერი მაქვს, პირიქით ძალიან მადლიერი ვარ.
მომენატრები წელო 2011-ო :)(I will miss you l’annee 2011)
წელი ჩვეულებრივად დაიწყო არაფერი განსაკუთრებული
იანვარი (Januray)–ამ თვეში რამე მნიშვნელოვანი და განსაკუთრებული არ მახსოვს.კურაციოში ვმუშაობდი, საკმაოდ დაძაბული და დამღლელი იყო, თუმცა ვიცოდი ,რომ თვის ბოლოს უკვე მოვდიოდი; საფრანგეთში DFMS-ზე აპლიკაციის გასაგზავნად საბუთებს ვაგროვებდი,ფრიად დამღლელი და ძნელი იყო ესეც,მაგრამ გავაგზავნე.8 იანვარს შესანიშნავი და პირევლი კორპორატიული ფართი მქონდა, და ყველაზე კარგი რაც იყო ამაში იყო ის რომ მე ვმონაწილეობდი ცეკვის ნომერში (ელვის პრესლის იობილე იყო, ამიტომ ჩვენი შეფი ელვისის სიმღერას მღეროდა ჩვენ კი მასზე ვცეკვავდით 50-60 წლების ლინდი ჰოპის მაგვარ რაღაცას :)რაც მე იქ ყირამალა ტრიუკები ვაკეთეეე!!! )
თებერვალი(February) –საბუთების გაგზავნა, გამოცდა, გასაუბრება და საბოლოოდ აყვანა იაშვილის კლინიკის, კრიტიკული მედიცინის დეპარტამენტში-ახალშობილთა რეანიმაციაში უმცროს ექიმად.
მარტი (March)–დაიწყო საკმაოდ რთული მუშაობა ზემოაღნიშნულ პოსტზე.ამავე თვის ბოლოს 27ის გავხდი.არაფერი განსაკუთრებული არ მიგვრძვნია, ანუ ადრე შეიძლება მეფიქრა რომ 27 ძალიან ბევრია. ამ ასაკისთვის ბევრი რამე მქონდა დაგეგმილი.დედაჩემს 27-სას უკვე შვილი (my mom had her first baby in her 27th year)ყავდა, ასე რომ მისი მიბაძვით მეც ვგეგმავდი,რომ 27 წლისას გავთხოვდებოდი(marriage at age 27),მერე ვანგარიშობდი, რომ 30 წლისას 1 შვილი მეყოლებოდა 1 წლის(at age 30-one kid 1 year old), 35 წლისას ერთი 6 წლის, ერთი 5 წლის და ერთიც 2 წლის (at age 35 3 kids: 6 years, 5 and 2 years old). ნუ მაგრამ ეს ბავშვობის გეგმები იყო მხოლოდ(just childhood plans)….
აპრილი (April)–მე და თინა ვმუშაობთ (“მე და მამა ვმუშაობთ”) აქტიურად სამეცნიერო ნაშრომზე, ქალბატონი თინა ჩვილ ბავშვთა განყოფილების შეფია,თან ნოვატორია, ძალიან კარგი პედიატრი და ნუ მოკლედ ჩემი ფავორიტი! კვლევა და თემა თავის მხრივ ძალიან აქტუალური და საინტერესოა,შესაბამისად მუშაობაც საინტერესოდ მიდიოდა. დიდი მასალა დაგვიგროვდა,ესე რომ ანალიზის შედეგად რამოდენიმე მიმართულება და შესაბამისად აბსტრაქტი გავაშანშალეთ და გამოვაქვეყნეთ მთელ რიგ ქართულ თუ საერთაშორისო სამედიცინო პუბლიკაციებში; თინა პარიზში იყო ამ თემით პედიატრიულ კონფერენციაზე; ჩემი კი ჰააგაში,ჰოლანდიაში მიიღეს “ევროპის პედიატრიული ინფექციური დაავადებების კონგრესზე”.სარეგისტრაციო თანხა ცოტა იყო, აკომოდასიონ–ქაუჩსერვინგით მოვაგვარე, ბილეთის ფული ჩემმა სპონსორმა (ძმამ) დამიფინანსა და ესე მინიმალური ხარჯებით დავგეგმე–გაგრძელება ივნისსში!
პარალელურად ჟვანიას კლინიკაში ამიყვანეს ემერჯენსში,ასევე უმცროს ექიმად.
პარალელურად აქტიურად დავდივარ რეზიდენტურაზე.
მაისი (May)–ამ თვეში რა მოხდა განსაკუთრებული?! არაფერი, ხო პირად ცხოვრებაში რაღაც ძვრები იყო,ანუ მარტო არ ვიყავი, თუმცა არც ჯაჭვებით ვიყავი დიდად გადაჯაჭვული.
ივნისი (June)—მაშ ასე (ან მას აშე) ახლოვდება ჰოლანდიური ვოიაჟის დრო. გარდა იმისა ,რომ ეს ჩემი სამეცნიერო-კლინიკური შრომის და ზოგადად სამედიცინო კარიერის დიდი ნახტომი იყო–პირველი საერთაშორისო,მასშტაბური კონფერენცია,სადაც მე ჩემს თემას წარმოვადგენ პოსტერ-პრეზენტაციის სახით, 3000 საერთაშორისო მონაწილის წინაშე!პირველად! საკმაოდ თავდაჯერებული ვიყავი ბოლომდე თუმცა ცოტას მაინც ვღელავდი,სულ სულ ცოტას.
ჰო აქვე კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფატქი უნდა ავღნიშნო, რომელიც ისევ ჰოლანდიას ,მაგრამ პირად ცხოვრებას ეხება:
დ. დე ლა კალ სერესო( David D.L.C.C.)-ესპანელი ყმაწვილი, ჩემი პირველი ქაუჩსერვინგ ექსპერიენსი,ანუ 2010 წლის ოქტომბერში თუ ნოემბერში-მე ახლადდარეგისტრირებული ვარ ამ საიტზე ეს კი ჩამოდის თბილისში, ნუ გასაუბრების შემდეგ დავთქვით დრო და თარიღი დეი-ვოქინგის და ქოფი ან თიისთვის.მე ქაუჩსერვინგს თავიდანვე და ახლაც ძალიან პროფესიულად ვუდგები ანუ ვემზადები გიდობისთვის, გეგმას დავისახავ–რა ვაჩვენო სად ვასეირნო, ტურისტს როგორ დავანახო ჭეშმარიტი სახე თბილისის და ვაგრძნობინო ქალაქის ნამდვილი სული.მოკლედ ერთდღიანი საკმაოდ კარგი გასეირნება,მეორე დღესაც გავაგრძელეთ მცხეთაში,მერე დავემშვიდობეთ,მე მივხვდი,რომ მისია ძალიან კარგად შევასრულე–ის ადეკვატურად აღიქვამდა ქალაქს,საქართველოს,ცოტა ქართულიც ისწავლა. ქართული კერძებით ,ღვინით და ხალხით აღფრთოვანდა და წავიდა.მას შემდეგ ონლაინ ვმეგობრობით, ჰოდა ერთხელაც ჩვეული,მეგობრული,საღამოს ბაასის დროს, როცა ვუყვებოდი კონფერენციაზე აბსტრაქტის გაგზავნის ამბავს,მითხრა მეც ჩამოვალ ჰააგაში–არც აცია არც აცხელა-ბილეთი ჩემზე ადრე იყიდა და სასტუმროც ჩეზე ადრე დაჯავშნა (მე რეალურად ბილეთიი დახალ. 1 თვის შემდეგ ვიყიდე). ჰოდა მას შემდეგ ივნისის მოახლოებამდე უფრო თამამად ჭიკჭიკებდა ანუ თურმე მე მისთვის მხოლოდ გიდი არ ვყოფილვარ და ჩემით სულ სხვანაირად მოხიბლულა…მოკლედ ჰააგა,დელფტი და როტერდამი ერთად მოვიარეთ.ალბათ რომანტიკული დასასრული იქნებოდა, რომ შემყვარებოდა ის იქ ამ 1 კვირაში,მაგრამ არ შემიყვრადა,უბრალოდ კარგი ბიჭია… 🙂
აეროპორტში კოლეგა შემხვდა, რამაც ძალიან გამახარა,ერთად ჩავფრინდით პრაღაში (Prague),ერთად გადავირბინეთ და ჩავხსედით ამსტერდამის (Amsterdam)თვითმფრინავში,ჩავფრინდით,ასევე ერთად ჩავსხედით მატარებელში ჰააგისკენ(The Hague) და ერთად ჩამოვედით როტერდამში (Roterdam) :))) …ძალიან სიანტერესო იყო კონფერენცია, ბევრი საინტერესო მოხსენება,ზოგადად ორგანიზებული მაღალ დონეზე,მოკლედ ბევრი რამით მოვიხიბლე.ჩემ პოსტერთან “ბირჟაობისას” გამესაუბრნენ კანადელი ექიმი ბატონი, ადგილობრივი ჰოლანდიელი ქალბატონების ჯგუფი, ფრანგები , აღმ.ევროპის წარმომადგენლები,მოკლედ დაინტერესება დიდი იყო,ფრიად მოხიბლული ვიყავი ამ კითხვა-პასუხებით :).
ჰოლანდიაში ძალიან გვიან ღამდებოდა,ესე რომ მიუხედავად იმისა, რომ მოხსენებები გვიანობამდე იყო გაწერილი,მაინც დიდი დრო მრჩებოდა მერე რომ მებოდიალა და დამეთვალიერებინა ჰააგა. ერთ საღამოს მახლობელ პატარა ქალაქ დელფტშიც(Delft) გვაისეირნეთ,სადაც ტილ შვეიგერი(Til Schweiger) დამხვდა :).შემდეგ როტერდამში გავეშურეთ-ერთ დღეს ლამის ფეხით შემოვიარეთ მთელი როტერდამი,მერე ის გაფრინდა ,მე კი ამსტერდამში.
ივლისი (July)-ივნისის ბოლო და ივლისი -ოოო აქ ძალიან დიდი და თბილი დასაწერია!!! არც კი ვიცი უნდა დავწერო თუ არა,მაგრამ ასეთი შესანიშნავი 1 თვე მე არასდროს არ მქონია! თბილი და ცხელი, ამასთანავე გრილი, ძალიანნ კომფორტული,ძალიან სიმღერიანი (LA VIE EN ROSE),ლუდიანი, თეატრალური (theatre)(“ჟოლო” და სამეფო უბნის თეატრის ფესტივალი), კულინარიული (culinary) (ბაზრობაზე პროდუქტების ყიდვა და ჩვენი ხელით მომზადება და ჭამა),ცეკვიანი (dance)–ცეკვა ქუჩაში, მოკლე ფილმების ფეტსივალზე დარბაზის გვერდით ერთ ცარიელ ოთახში,სადაც მუსიკა ისმოდა, ღვინიანი!, კატით შეშინებიანი(cat), 4 ივლისის აღსანიშნავი პიკნიკიანი(4 july pique-nique), ბაზალეთიანიიიი(Bazaleti)-წვიმიანი,ცურვიანი,ბევრი ღვინიანიიი!! :)ველოსიპედიანი (velo)!, ღიმილიანი(smile)!, “პირველი კოცნისკვერიანი”(first kiss park), სიყვარულიანი,ბევრი განშორების და ბევრი კვლავ-შეხვედრიანი…
აგვისტო(August) – ოჰჰ ასეთი ივნის-ივლისის შემდეგ აგვისტო აღარც მახსოვს.თუმცა მახსოვს რომ ძველ მეგობარს შევხვდი-სლოვაკელი პიტერა (Peter)კვლავ ჩამოვიდა თავის მეგობრებთან ერთად,ზოეც (Zoe)აქ არის (ქართველი შეყვარებული ჰყავს,ესე რომ აქ ხშირად არის), ჰოდა ვიკრიბებოდით ხოლმე და ზღვაზეც ერთად წავედით ბათუმში (Batumi).
სექტემბერი –ოქტომბერი – ქართულ-ამერიკულ სკოლაში აღმოვჩნდი ექიმად(Doctor in New School Georgia). ქაუჩსერვინგით (Couchsurfing)საინტერესო ფრანგ ბოვშვს შევხვდი,ცოტა ფრანგული გავიხსენე. ბრიტანელი ჯეიმსიც(James) კვლავ ჩამოვიდა დაპირებისამებრ (ყველა ვინც ერთხელ ჩამოდის აუცილებლად ბრუნდება!ეს ა რულ!)(Everybody comes back to Georgia, as a rule!). ოქტომბრის ბოლოს ახალი სამსახურიც (New job(3rd one)დავიწყე და მის ფარგლებში პირველი გასვლა მქონდა კოლეგასთან ერთად ბათუმში(Batumi training),ძალიან კარგი იყო. ჩეხი ფილიპიც პირადად ამ თვეში გავიცანი მგონი, ჩამოსული იყო (ესეც მეორე ვიზიტით).
ნოემბერი (November) – სკოლა(school), იაშვილი(Iashvili clinic), ქაუჩსერფინგით (CS)რამოდენიმე საინტერესო გავიცანი კიდე და რამოდენიმე სიანტერესო დღე მქონდა; CRA-გასვლები ამჯერად სხვა კოლეგასთან ერთად.(CRA-missions-trainings-in-regions)
11.11.11-იც იყო, 2007ის 11.11.-ს მე მიკაელი გავიცანი სკაიპში (skype), ანუ 4 წლის იუბილე გვქონდა, ძალიან წითელი ქარდით ავღნიშნე(very rouge card). …
დეკემბერი (December)– CRA-გასვლები გრძელდება(CRA-missions-trips), თანაც ამ თვეში სულ მარტო წავედი და დამოუკიდებლად ჩავუტარე ტრენინგი სასწრაფოს ექიმებს ბორჯომში, სენაკში და ქუთაისში(Borjomi, Senaki, Kutaisi).ამ ბოლო 2 სამუშაოს წყალობით თავს დიდად ვგრძნობ(i feel grown up),დიდად იმიტომ, რომ თავს დამოუკიდებლად (independent)ვგრძნობ, დამოუკიდებლად იმიტომ, რომ არ მიწევს ფული ვთხოვო ვინმეს (ვინმეში იგულისხმება-დედიკო,მამიკო და ძმა). ბოლო-ბოლო ვიყიდე ის საგნები, რომლებიც მჭირდება და რომლებიც ძალიან მიყვარს და აქტიურად ვიყენებ.საახალწლოდ ჩემს თავსაც და ჩემს ოჯახსაც საჩუქრები გავუკეთე(NY gifts) :).
ჰოდა დეკემბრის ბოლო დამაგვირგვინებელი მოვლენა_ თბილისი თურქული გოგირდის სამეფო აბანოები!(tbilisi-turkish-sulfur-baths-sauna)
ვაიმე ყველაზე მთავარი მავიწყდებოდა?!_სერთიფიცერებული ექიმი გავხდი დეკემბრის 22ში, მოლოცვებს დღემდე ვიღებ,მადლობა :)(Licensed pediatrician since 22th Dec.)
მოკლედ კარგი გოგო ვარ, კარგი ! :*
conclusions: I am a good girl, good, very good! :*
ამ ბოლო დროს საკმაოდ დაკავებული (ბუზი შედული მაქვს)..
შესაბამისად პელაგია დაიკარგა. არც არავის მოუწყენია ვგონებ ამის გამო 😦 ან იქნებ ძველი პოსტებით გაერთეთ.
ახალ წლამდე დღეებსი ათვლა დაიწყო თუმცა დატვირთული დღეების რიცხვი არ კლებულობს პროგრესულად იზრდება. მიხარია. ყოველთვის ვამბობდი, რომ ბევრად კარგად ვარ როცა გადარბენებზე ვარ და დაკავებული ვარ. თუმცა ზოგჯერ ეს პირად ცხოვრებას ვნებს.
“არ მცალია”,”დღეს არა ხვალ”, “ამ საღამოს უნდა დავიძინო”, “ამაღამ ვმუშაობ”, “ხვალ დილას უნდა ვიძინო”, “ზეგ თბილისში არ ვიქნები”, “ახლა სამსახურში ვარ”….
ჰოლანდიაზე არასდროს მიოცნებია და არც არასდროს დამიგეგმავს იქ წასვლა
მაგრამ წელს ღრმად ჩავეფლე “სამეცნიერო-კვლევით” სამუშაოებში, პუბლიკაციებში, აბსტრაქტების-პოსტერების შექმნაში, გაგზავნა-გამოგზავნებში, ჰოდა რაგდგანაც წელს ჰააგაში გასამართ კონფერენციაზე _ ESPID2011 ანუ 29th annual meeting of the European Society For Paediatric Infectious Diseases- რეგისტრაცია რეზიდენტისთვის ძალიან იაფი იყო, თან ჩემი აბსტრაქტი მიიღეს და პოსტერის სახით წარსადგენად მიმიწვიეს, თანაც საკმაოდ მასშტაბური და ღირებული ორგანიზაცია და კონფერენციაა (3000 მონაწილე ესწრებოდა მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ,ძირითადად ევროპიდან)
შევუდექი სამსადისს და ძალიან მალე უკვე იქ ვიყავი
რა თქმა უნდა ძალიან ციოდა
თუმცა, შევეჩვიე
რაც ძალიან კარგი იყო: გვიან ღამდებოდა ძალიან – 10ის შემდეგ, ესე რომ ძალიან გრძელი დღე მქონდა და კონფერენციას და კონფერენციის შემდგომ აქტივობებს ძალიან კარგად ვასწრებდი
ჩემი ესპანელი მეგობრის წყალობით(და ფრანგის და ადგილობრივის) თავი მარტოდ არ მიგვრძვნია, კონფერენციაზე კი თავი მარტო არ მიგვრძნია ქართველი კოლეგის წყალობით.
საინტერესო და სასწვალო კონგრესი იყო, მომავალში ალბათ სხვანაირად შევხედავ, სხვანაირად მოვიქცევი და სხვანაირად გამოვიყენებ,მაგრამ დასაწყისთვის ჩემი თავით კმაყოფილი ვარ– ჩემს პოსტერთან თავი ძალიან კარგად წარმოვაჩინე (გამოხმაურებებები ჰოლანდიელი, კანადელი, ფრანგი, აღმ. ევროპის მონაწილეეებისგან, გარჩევა ჩემი თემის ინგლისურ-ფრანგულად!)
ხო მოკლედ კონფერენციამ წარმატებით ჩაიარა
ქვეყნის გაცნობამაც კარგად 🙂
ჰააგა ალაგ-ალაგ მომეწონა–სიცივე, ქარი რომ არ ყოფილიყო უფრო მოვიხიბლებოდი, სანაპირო უფრო მომეწონებოდა–ეს ვრცელი წვრილ-ოქროსფერ-ქვიშიანი სანაპიროო!!!!! 🙂
დელფტი ძველი, ძველი, ქალაქია, ესპანელი კი გადრეული იყო და წამიყვანა იმ წვიმიან საღამოს, ნუ კი ძალიან მომეწონა,მაგრამ როცა წვიმს და მცივა ჩემი ემოციებიც ცივი და წვიმიანია :))
ჰოლანდიის მატარებლებმა გადაგვრიეს
თუმცა ბოლოში დავამუღამე, თავიდან კი ისეთი რთული იყო, რომ ამსტერდამიდან დენ ჰააგ ცენტრალის ბილეთით როტერდამის ცენტრ. სადგურზე ჩამოვედით :))))))), ოჰჰ ეს დიდი კურიოზი იყო, რომელმაც თავიდან ძალიან დაგვძაბა,მაგრამ სათნო კონტროლიორის შეხვედრის შემდეგ მოვდუნდით და ვიცინეთ ჩვენს თავზე კარგად, მაგრამ როტერდამის გაგონება კარგა ხანი არ გვინოდა, თუმცა როცა ჩავედი ძალიან მოვიხიბლე
ჰააგისგან და დელფტისგან განსხვავებით უფრო ახალი, თანამედროვე და მაღალი შენობებია
Men are hunters, men are brave, men are courageous and they are just cute! 🙂
And we women we are weak and fragile..
Once I was waiting for a bus, was really in hurry, worried because I was late…walked up and down nervously, and one big guy came and start to chat, than we sat together in bus, finally he said-“u seemed so weak, unprotected.. That I wanted to come and help not only now, but take care of such a beautiful, fragile creation forever. Well I was in hurry and late for date with cool guy, so of course I never remembered after that about this “bus-caring-guy”, but I just remembered this phrase.
And that’s so true, we need men by our side; maybe we are not so fragile and weak as we seem, and maybe we are very strong in the deep, even more stronger than men, but we always want strong men by our side . men who will protect us and who will care about us. That’s the nature! That’s the rule!
Men are different from women. Women who call men, ask them out, conveniently have two tickets to a show, or offer sex on the first date or are initiators of first kiss or are telling to man first 3 magic words—destroy male ambition and animal drive. Men are born to respond to challenge.
So, Let Man be a Man! 🙂
We, girls, we are exaggerating everything, we have too big expectations, and then big disappointments because of it. but men they have simple rules, no rules, if at first meeting they are not paying big attention to you and don’t say nice words about your “womanity” that doesn’t means that they are shy and can’t say or express anything at first date, that means simply—he’s just not that into you!
If he don’t calls—that doesn’t means that he will call you later, that doesn’t means that you must wait him forever. That means that he just don’t wants to call you, don’t wants to meet you again, he’s just not that into you. You simply say-Next please! 🙂
If he don’t notice you in the crowd, don’t feels that you are somewhere there. That means that he’s just not that into you and don’t try to do so that he notice you. Don’t make hard efforts.
When he asks about your day not necessary to tell every detail and whole schedule, he is not really interesting in it. It’s just topic to start chatting. Less you will say better.
When he invites you to go out just 30 mins before planned “going out”:O that’s so unserious! You can’t be always free, you are busy and maybe you already had planned “long before” something for this evening—he didn’t think about it?! ohh he is not that into you, he wants just bed with you or have a short adventure. Man who is serious about you he will plan before few days—where to go, how to go and everything and calls you to be sure that you won’t plan anything else for that evening and that you’ll be available only for him.
Man who is asking you to place which is much closer to his place and you have to pass whole city! hmmm –bad!!!! he must make efforts, he must traverse whole city for you! not You!
after relationship he says “I need to take time-out”–:O awful, he wants to be alone, without you for a while, what, is he tired from you? He needs some rest, rest from you?! hmm it’s step to final break up. what, we must sit back and wait for him?! –of course not! Do we need distance to get close? or we must blame ourselves that we should try little harder, we r doing our best, it must be enough, if it’s not enough—he’s just not that into you. Next please!
on other hand—short breaks only shows, only makes you sure—how much u both love each other!
on third hand- he may come back with flowers and say—I love you, this time without you was awful and I can’t be without you!
but in most cases it’s ends up that way which shows what a s-o-b(son of a bitch) men are (sometimes).They are just afraid of say it loud that’s “the end”….
Man who is telling you (after date or after short conversation) that he is sleepy, have to wake up 2morrow earlier, have to go work earlier or have stuff to do, he’s just not into you, he don’t wants to stay longer with you; so take it easy and say-Next please! 🙂
because men always finds time for his preferred one! he is never lazy never, tired for her! 🙂
“everything is evident without words!”- bullshit, words are necessary, you can’t always understand right meaning of gestures, mimics and other body languages or acting.
there must be fever, you must feel “zha zha zhu” always, if not he is just not him and — Nextplease! 🙂
არ ვიცი ბრძენი ხალხი ამა ქვეყნისანი რას ამბობენ,მაგრამ საკუთარი გამოცდილება მიჩვენებს ,რომ მხოლოდ ერთხელ გვაძლევს და ის შანსიც ხშირად ისეთი მოულოდნელი და დაუჯერებელი , რომ უცებ არც ვიცით როგორ უნდა მოვიქცეთ და როგორ გამოვიყენოთ, თუმცა შინაგანად ვგრძნობთ ,რომ აუცილებლად უნდა გამოვიყენოთ….
ასეთ სიტუაციაში ტიპიური რაჭველი ვხდები, ვერაფერს ვაკეთებ და სულელი ბავშვივით, ვარ, ვიცი რომ შანს ხელიდან ვუშვებ ჩემი უმოქმედობით და მაინც ვუშვებ 😦 საშინელებაა არა? ამაზე მეტი უგუნურობა რა გინდა
ადრეული ხანის ისტორიიდან მოვყვებოდი პირად მაგალითებს ,მაგრამ არ მახსოვს, სამაგიეროდ ბოლო 2 კვირაში 2 მაგალითი უკვე დამიგროვდა 🙂
ერთი მულატი სიმპატიური ბიჭია, ტიპიური ისეთი შემთხვევაა, როცა ვიღაცას დაინახავ და უბრალოდ მოგეწონება, არავითარ განსაკუთრებულ იმედებს ან გეგმებს არ ამყარებ, უბრალოდ სასიამოვნო სხივებს ანათებს ეს ადამიანი და დიდი სიამოვნებით გექნებოდა მასთან ურთიერთობა; ჰოდა წინა საღამოს ამ ბიჭზე აქტიურად ვისმენდი და მეორე დღეს ჩემი დილის ჩვეული ტრანსპორტი რამდენადმე შეიცვალა და “პავლოვზე” აღმოვჩნდი , ასე რომ 44 ნომრით გავეშურე ჩემს კლინიკაში; ჰოდა რა მოხდა მერე?!_ რამოდენიმე 10ეულ მეტრში ვინ გააჩერა ჩემი 44 ნომერი და ვინ ამოვიდა და დაჯდა ცარიელ მარშუტკაში ჩემს წინ (სავსე მაინც ყოფილიყო და მარტო ჩემს გვერდით თავისუფალი )))))))))_ ის, ბობ მარლისეული ქუდით! 🙂
*ჰა ხო ვუხდებით ერთმანეთს?!
ესე დაახლ. 10-15 წუთი ესე ახლოს იჯდა ჩემთან,მაგრამ არაფერი
ნუ კაი ეხლა ეს არის ის “ერთი შანსი”?!-თუ კი მაშინ აი მე გეკითხებით თქვენ_ როგორ უნდა გამომეყენებინა ძალიან მაინტერესებს?!
ოკ , მოკლედ დავწერ მე როგორ გამოვიყენე _ იმდენად რამდენადაც ეს ყმაწვილი მძღოლის უკან იჯდა ფანჯარასთან და გვერდით ადგილი თავისუფალი იყო, მე აქტიურად გადავჯექი ვითომდა იმ მოტივით რომ მძღოლისთვის მეკითხა_იაშვილის კლინიკას გაივლით?, მძღოლმა ვერ გაიგო ჩემი სულწასული ხმა,მაგრამ ამ ყმაწვილმა გაიგო და აქტიურად მიპასუხა–კი გაივლის
–ოო, ძალიან კარგი, მეტყვით სად უნდა ჩამოვიდე? 🙂
— იცით მე იაშვილამდე ჩავდივარ,მაგრამ გეტყვით 🙂
–დიდი მადლობა 🙂
———
ის_იცით საიდანღაც მეცნობით
მე_ეს საუბრის გაბმის გაცვეთილი ფრაზაა?!
ის_არა ,არა,მართლა, თქვენ არ გეცნობით?
მე_ნუ თქვენ ხომ ცნობადი სახე ხართ :პ
ის_ მართალია ფრანგებივით შეგვიძლია თქვენობით ვილაპარაკოთ კარგა ხანს, მაგრამ მოდით იქნებ ოდნავ უზრდელები გავხდეთ და შენობით-ზე გადავიდეთ
მე_ ჰეჰეჰე, ძალიან კარგი, მეც საკმაოდ მეუხერხულება თქვენობით დიდ ხანს საუბარი ჩემს თანატოლთან (+/_), ე.ი. საიდანღაც გეცნობი, საინტერესოა საიდან, მე იმ ადგილებს ნაკლებად ვსტუმრობ სადაც შენ დიდ დროს ატარებ
ის_ ბათუმი, წლევანდელი თუ იმის წინა ზაფხული, ჩვენ ერთმენთის წინ ვიწექით პლიაჟზე და მზეს ვეფიცხებოდით, ხო ესე იყო? არ გახსოვს? მე ძალიან კარგი მეხსიერება მაქვს დეტალებში, შეიძლება დიდად მნიშვნელოვანი რაღაცეები დამავიწყდეს მაგრამ ასეთი ფოტოგრაფიული დეტალები მახსოვს!
მე__ოო,მგონი მართალი ხარ!, რომელი ზაფხული იყო მეც არ მახსოვს,მაგრამ ესე იყო, მე და ჩემი დაქალი ვიყავით, მხოლოდ ორნი, შენ კი მეგობრების მრავალრიცხოვან და მხიარულ ბანდასთან ერთად იყავი, ყურადღებას ადვილად იქცევდით :))))
ის_მე ეხლა უკვე ჩავდივარ,კინო-სტუდიაში მივდივარ, შენ კლინიკაში ალბათ რაღაც საქმე გაქვს მაგრამ საუბარი აუცულებლად უნდა გავაგრძელოთ, მე ტელეფონით ან სხვა წყაროებით დაგეგმილი შეხვედრების არ მწამს ესე რომ ესე შევთანხმდეთ (ძალიან ჩქარა ლაპარაკობს უკვე, იმიტომ რომ სადაცაა ჩადის), დღეს აი აქ ზუსტად 3 საათში, ოკ? ეხლა 12 საათია ანუ, ანუ 3 საათზე, 3-დან 4მდე აქ დაგელოდები, ოკ? გააჩერეთ, ადიოს ამიგა და წავიდა
ეს ბოლო ისე სწრაფად მოხდა, მე ვერაფერი ვერ მოვასწარი….
ეს რა თქმა უნდა გამოგონილი ამბავია , სინამდვილეში , მე მთელი გზა მის უკან ვიჯექი და არაფერს ვაკეთებდი :), მერე ის კინო-სტუდიასთან ჩავიდა, მე კი იაშვილთან და ჩვეული დღე ჩვეულად გავაგრძელე 🙂
სწორად მოვიქეცი? თუ ისე უნდა მოვქცეულიყავი როგორც ზემოთ აღწერილ გამოგონილ სცენარში, ალბათ ნაკლებად ადვენჩერერი ვარ 🙂
დილას გავიღვიძე, ფარდა დახურული მაქვს ესე რომ სანამ არ ავდგები და სხვა ოთახში არ გავალ ამინდს ვერ ვხედავ. ცალი თვალი დახუჭული მაქვს , ძილისპირულზე ხალათმოცმული, ფუმფულა ჩუსტიკებით გამოვფლატუნდი, ვხედავ გარეთ თეთრი, ფუმფულა ფანტელები თეთრად თოვს. _ოჰჰ ისევ თოვლი…_
გავიღვიძე ბოლომდე
ბერეტი ჩამოვიფხატე და გავედი საყვარელი 100 ნომრის შესახვედრად, მალოდინა :(, ფუმფულა თეთრმა ფანტელებმა თეთრად დამათოვა და გამათეთრა
100მა ნომერმა თავის გამოჩენით გამახარა და გული ამიფანცქალა 🙂
გრძელი გზის გავლის შემდეგ მივედი კლინიკაში, როცა 100 ნომერს დავემშვიდობე და ფეხი ასფალტზე დავდგი–სრულიად მშრალი იყო და არც ციდან ცვიოდა ფანტელი
გავიცანი ჩემი კურატორი გასტროში, კარგი ვინმე აღმოჩნდა, მე მალევე მოვშინაურდი და საქმეში ჩავერთე(ჩამრთო) აქტიურად, ესე რომ გასტროზე პირველი დღე ფრიად ნაყოფიერი იყო.
გასტრო-პაციენტებით დაკავებულმა უეცრად ვიგრძენი, რომ ფანჯარასთან მჯდომს ზურგი გამიხურდა,მოვიხედე და ვხედავ გარეთ კაშკაშა მზეა
მალე დავემშვიდობე გასტროს კაშკაშა მზის მიუხედავად მაინც ჩემი შავი ბერეტი ჩამოვიფხატე და მწვანე შარფში გავეხვიე.
დიღომში უფრო ღრმად შევიწიე და საშინელი ქარი გამოექანა ჩემს შესახვედრად, მესმის ძალიან გაუხარდა ჩემი ნახვა და ისე მეტაკა ცხვირ-პირში და მთელს სხეულზე ხელ-ფეხი მომხვია ,მაგრამ ეს ყველაფერი ისეთი ძალით ლამის წამაქცია, ძლივს გავუძელი და ძლივს შევაფარე თავი შენობას.
იქ გამთანგველი მუშაობა ფურცლებთან შებინდებამდე და მერე ისევ შავი ბერეტი ჩამოვიფხატე და მწვანე შარფში გავეხვიე და შენობის დატოვების შემდეგ გავიქეცით მანქანისკენ , რადგან ისეთი სიცივე იყო ძვალ-რბილში აღწევდა.
მოკლედ მოკლე “გამოძიების” შემდეგ დავადგინე შემდეგი:
ბროკოლი და ყვავილოვანი კომბოსტო ადინ ჩორტია! (ბოდიში გამოთქმისთვის)
რა მაძლევს ამის საფუძველზე?!
ეხლავე მოგახსენებთ: ბროკოლი იტალიური სიტყვაა და ნიშნავს კომბოსტოს ზედა ყვავილოვან ნაწილს
არის ბრასიკაცეს ოჯახიდან, სახეობა_ ბრასიკა ოლერაცეა
(აქვე გამომრიცხავი რამ ვიპოვე ჩემი მტკიცების,მაგრამ მაინც დავწერ)_ ბროკოლი ძალიან გავს ყვავილოვან კომბოსტოს, რომელიც არის იგივე სახეობის სხვანაირად კულტივირებული და მიღებული ჯიში
მოკლედ მაინც ერთიდაიგივეა,ამას ასე დაჟინებით იმიტომ ვამტკიცებ, რომ დღეს ჩემ კულინარიულ ნაწარმს ქვია_ პაშტიდა (ბროკოლით და სოკოთი) და რაგდანაც მე ბროკოლი ვერ ვიშოვე, მის მაგივრად ყვავილოვანი კომბოსტო გამოვიყენე.
VS
მოკლედ ფაქტი ერთია, რომ ორივე სასარგებლო პროდუქტია
გემოზე რა მოგახსენოთ
ბროკოლში დიდი რაოდენობითაა: ც ვიტამინი, დიეტური ბოჭკოები, დიინდოლმეთანი (სიმსივნის საწინააღმდეგო ნივთიერება), სელენი, ანტივირუსულ ,ანტიბაქტერიულ ნაერთებსაც შეიცავს.
ბროკოლი კარგია გულის დაავადებებისა და პროსტატის კიბოს პრევენციისთვის.
ყვავილოვანი კომბოსტო_დიდი რაოდენობით დიეტური ბოჭკოები, წყალი, ვიტ. ც, ფოლის მჟავა, ჰოდა სიმსივნეებთან დაკავშირებით იგივე რაც ბროკოლს…
მაშ ასე რეცეპტი:
პაშტიდა (ბროკოლით და სოკოთი)
შემადგენლობა:
1. 5 კვერცხი
2. 450 გრამი ხაჭო
3. 100 გრამი არაჟანი
4. 200 გრამი ფქვილი(უმჯობესია სოდიანი, მაგრამ თუ არ გაქვთ 1ს კოვზი სოდა)
5. ერთი თავი ხახვი
6. 400 – 500 გრამი ბროკოლი
7. 200 გრამი ცოცხალი სოკო, ან ერთი ყუთი კონსრვირებული
8. მარილი გემოვნებით
ავიღე ღრმა ჭურჭელი და ავთქვიფე კვერცხი, არაჟანი, ხაჭო, მარილი და ფქვილი
აქვე შეცდომა მომივიდა, ჯერ კვერცხი უნდა ამეთქვიფა და მერე ჩამეყარა დანარჩენები,მაგრამ არაუშავს
პარალელურად დავჭერი ბოსტნეული წვრილად : სოკო, ყვავილოვანი კომბოსტო, ხახვი
ტაფაზე ცოტა ზეთი, დავაყარე ეს ბოსტნეული და მოვშუშე კარგად.
შემდეგ ჩავყარე ეს მასა წინასწარ ათქვეფილ/გამზადებულ მასაში და კარგად მოვურიე
მერე ავიღე ფორმა, ძალიან ჩვეულებრივი “ჟარონა”, ზეთი წავუსვი, დავასხი ეს მასა, კარგად გადავანაწილე და შევდგი 200 გრადუსამდე გახურებულ ღუმელში
so we left Istanbul city for now by Metro bus to Canakkale (for 40 TR) at 11:30 am, after 5 h. we entered by ferry to town of Canakkale. What is interesting about this town:
Pelagiaa's Weblog 