Toulouse 2012

I got scholarship from France and going to Toulouse for 1 month “stage” in Children’s Hospital.

I bought the ticket in Turkish airlines; I have appartement there on M. station Arenes, very gentle man-our host-coordinator in Toulouse arranged it for me, for very cheap; there is metro, bus, tram, train station, so u can go everywhere.view from my balcony

I had one huge problem: imagine I have my big red suitcase, and I don’t have keys, keys r left in a hospital, so I have to go there pick up my keys only after that I can go to appart., it seemed impossible for me; I had to go to airport i-center and to say that I arrived, cos CampusFrance who organizes everything for  their “boursiers”, they were waiting for me and had some public transport tickets and info for me. so I was thinking that I will leave my luggage there, will go to hospital, take keys, than back to airport take my luggage and to flat.

but also one part of my mind or heart had thought-what if Mr.”our host-coordinator and just very gentle man” (who is on vacation ,out of France) had asked some of his friends to pick me up in airport! oh and i’m leaving area and see people meeting each other–and one boy with paper written- Ekaterina Kutsia–son of Mr.”OHCAJVGM” 🙂 it was just perfect.

So here am I again in Toulouse–this city–I don’t know I somehow was attracted by it from the very  beginning when my teacher of French language told me that as I will be pediatrician I have to go to Toulouse, because there they have very good Hopital des Enfants. Than I started to search about this city, it was 2008..and i liked it more and more, was studying “hard” French, met some guy from Toulouse on www, so I had some French practice…

and I made it, I went there to that Hopital on 2009 and now again as a pediatrician already 🙂

Was so lucky that arrived during festival “Toulouse d’été” http://www.toulousedete.org/

First open air free concert I attended was on Daurade (place on river-side, I discovered this place only now and loved it!) PAUSE D’ÉTÉ AVEC… SAMUEL GEFFROY TRIO, MARDI,31 JUILLET 2012 – 18H30

 WEN QUARTET , PIZZICA(musique traditionnelle), EZZA(musique touareg), Vrak Trio(jazz europeen), Dayazell (musique medievales) and the very last for me was Orlando (chansons surnaturelles)

I also tried Zumba there one afternoon and it was exactly what I was waiting-we were dancing without stop about 1.5 h; it’s latin-dance-aerobics, very good entertainment and exercise.

I had guest from Spain, we visited La Maison de la Violette (Violet is somehow symbol of Toulouse, they made everything from it: from parfumes, soaps, to liquer and wine; we had une promenade by boat (Baladine) on river Garonne and chanel-Canal Du Midi.

well many interesting things happened there during this 1 month, I can’t tell you all 😉 but I really loved it and I love this city, and besides that was my second visit (so unusual that I go to the same city twice!) and I discovered many new places, I still have some things to discover;

so maybe till next time Toulouse or  A +  😉 🙂

p.s. ohh last day I must write and show it; well last days were sad for me, cos i was leaving city which i love, which i’m not sure if loves me back , it was cloudy, time after time small showers, I went to find my friend’s place,I had to leave on his door “sac”, I missed right turn, so I walked a lot , I knew I was somewhere near but couldn’t find this small street! got so angry on myself,on weather, on the idea!, decided to go back and suddenly I found it!! :))))so I don’t know maybe i got lost because I shouldn’t had to go there and leave this sac or it was just extreme-u have to do it, but it won’t be easy! so it was challenge and I made  I made it well!!! 🙂 but no medal or congrats or some gift for it 😦 nothing…I was still leaving the city and I was still alone.

Mr. “OHCAJVGM” will arrive at 2pm to take me to airport, so I have time, I went to city-center, walked little bit on Daurade, Capitole, pont neuf, river-side….

oh there was cow parade on capitole :)))

just few weeks before going to Toulouse I wrote to me friend ” now, i’m preparing for Toulouse, France, can u imagine i’m going there again 🙂 to “my city” i love Toulouse, I don’t know why, maybe on second time I will realize that i don’t love it and it was only my imagination, but will see.I will stay there during whole August, and in the middle of September I hope i will…”

so now after 1 week of leaving Toulouse I can say that I still have the same feelings ….

ohh and one thing so pity that I will miss Charlie Winston in Tlse 😦

there are still so many things to see near Toulouse

Spring vacation destination – Turkey (part 2)

 so we left Istanbul city for now by Metro bus to Canakkale (for 40 TR) at 11:30 am, after 5 h. we entered by ferry to town of Canakkale. What is interesting about this town:

Situated on southern coast of Dardanelles;

The Byzantine name for Çanakkale was Δαρδανέλλια Dardanellia, from which the English name Dardanelles is derived. Çanakkale was an Ottoman fortress called Kale-i Sultaniye or Sultaniye kalesi (Fortress of the Sultan). It later became known for its pottery, hence the later name Çanak kalesi ‘pot fortress’ or ‘Çanakkale.

History:

The real history of Çanakkale started with Troy.

Later the Aeolian Greeks settled on that important land in the 8th century BC and established many trade colonies in the region called Aeolis. The region came under the control of the Lydians in the 7th century BC and under the control of the Persians in the 6th century BC. Aeolis went under the control of the Macedonians as Alexander the Great defeated the Persians by the Granicus River of the region in the Battle of the Granicus on his way to Asia. The region went under the reign of the Kingdom of Pergamon in the 2nd century BC.

The Ottomans gained control of Gallipoli in 1367.

In 1915, during the First World War, Great Britain and France attempted to to capture the Ottoman capital of Constantinople and secure a sea route to Russia. Known as the The Gallipoli Campaign, or the Dardanelles Campaign, in Turkey it is referred to as the Battle of Çanakkale (Turkish: Çanakkale Savaşı), in particular the sea battle which took place on March 1915 where the Royal Navy was repulsed by Turkish forces.

view from my window just to the harbor, so i was controlling who is coming in and leaving this town 🙂

Troy horse from Hollywood as a gift to Canakkale 🙂

when i got hungry I found this french café to eat, and i liked it

next days planning was not so easy, I read more and more about Assos very small but historically known town : Academy (founded by Aristotle), ancient temple of Athena (much of the art from here is moved to Louvre), Hellenic columns, old theater, Aegean sea-coast;

But it wasn’t so easy to go there alone, so I dropped it.

Desired destination was Troy without doubt, another planned one was Galipolli, which i didn’t liek from the beginning, cos what i seen or read about it-it’s just field with few monuments and lot of graves in seaside in memory of Galipolli buttle during Word War I.

On 29th we went to Troy, I will add just photos but know that i had just magnificent emotions walking there around those ruins, imagining what was there so long ago!

March 30 

00:00 h. no message or call with “happy birthday” :S

morning_no “happy birthday”-hug-kiss :s

last night i canceled definitely Galipolli tour for my birthday, cos i really didn’t want to walk among past shadow, among graves, in wind somewhere.

I slept a lot, than went to FB, gathered lot of congratulations 🙂 Than walked all Canakalle, nobody knew i had birthday! so strange! :)))

in the evening I went to that French cafe and cheered myself with Margarita 🙂 was nice, that’s it all celebration of my 28 years 🙂

ok, yeah i was sad that evening.

31th in the evening I had flight, in airport in in awaiting area Georgians were singing so lovely! it was just amazing, I doubt if someone can hear something better somewhere else

 

 

Spring vacation destination – Turkey

http://maps.google.com/maps/ms?msid=209745910788095495464.0004bc9ab4f9e5ec5865d&msa=0&ll=40.287907,27.89978&spn=3.682904,8.453979

I had vacation from school from 24th-31th March. me and my friend long time ago we decided to go for travel together so we planned it for this spring. Easiest and closest destination for me was Turkey, which is not my dreamed country, also I have been there already twice , but ok.. It’s huge country and I have not seen everything of course

My friend made plan, so that i didn’t really had no time no desire to search and read about everything. So just I trust and agreed on made plan.

Plan of trip:

Istanbul 3-4 days

main islands of Prince islands

Canakkale – 3 days

Troy, Gallipoli 

Fly to SAW (Sabiha Gökçen International Airport (named after Sabiha Gökçen, the first female combat pilot in the world. Located 35 km (22 mi) southeast of central İstanbul, it is on the Asian side of the bi-continental city. It was built because Atatürk International Airport (on the European side) was not large enough to meet the booming passenger demands (both domestic and international).

Took from there Havataş bus shuttle for 12 turkish lira and was in Istanbul Taksim square in about 1.5 h.

By my stupidity I didn’t turn on rouming of my phone (I was trying at arriving but I should do it before leaving Georgia:( so I was without phone, my friend was already in Istanbul and promised to meet me on Taksim square which is most crowded place in Istanbul, so without phone it was of course impossible

as I said before I had no time, or was lazy and didn’t prepared well for trip I mean no information, including address of hotel :))) so I knew the name and that it is somewhere in Sultanahmed area 🙂 funny right?

so here am I in the middle of crowded square, alone with pink bag, in the middle of huge Istanbul. I saw small cute old tram, the sign of metro, no map. I asked if this tram goes to sultanahmed, this someone speaks no english, me-no turkish, so as i got he said not this one but next one, other direction, ok i wait

I got ticket for 3 lira, “Sultanahmed”?- “tamam”, ok, than some other driver came I asked again “sultanahmed” ? he said something i got the answer was no but he will help me to get there so i stay. Last stop, everyone went out, he said u- no, keep sitting, we went little more than he accompanied me to “funicular”, let me pass (without buying jeton) and said “sultanahmed”, “oh, ok tesekkur ederim”.

Funicular is underground transport like metro which goes from Istiklal street; [ Tünel -This line is the oldest underground metro line in continental Europe, and the second in the world after London (arguably third in the world, if one counts Brooklyn, New York’s abandoned Atlantic Avenue Tunnel-as WIKI sais]

So I went out at Karaköy ; Here I looked arround I know I have to go to direction of blue mosque and hagia sofia, I see big bridge one side, across of it are some big mosques, but on the opposite side I can’t see anything so I decide I have to cross the bridge and will get closer to Sultanahmed area.

The bridge was Galata bridge and i was right!

well than there was somehow long walk, info-center(with rude host-man), map, on the way I got lot of invitation on coffee and tea :), finally I found sign _ “Paris Hostel” 🙂 I was waiting for something more French, but there was absolutely nothing French, not even small, tiny photo of La tour Eiffel 🙂 but it’s ok, I am in Turkey.

Was sleeping all afternoon.

well as it my third time in Istanbul, I have already seen almost everything, so I just walked in neighborhood (Sultanahmed) area.

Next day Princes islands

here I will stop little more on these islands.

Prens Adaları or more commonly Kızıl Adalar [Red Islands] are a chain of nine islands off the coast of Istanbul, Turkey, in the Sea of Marmara.They consist of four larger islands, Büyükada (meaning “Big Island”; Greek: meaning “prince”) with an area of 5.46 km2 , Heybeliada (meaning “Saddlebag Island”; with an area of 2.4 km2 , Burgazada (Greek: Αντιγόνη Antigoni, the name of a mythological figure) with an area of 1.5 km2 , Kınalıada (meaning “Henna Island”; Greek: Πρώτη Proti, meaning “First”, being the closest island to Istanbul) with an area of 1.3 km2 ,and five much smaller ones, Sedef Adası (meaning “Mother-of-Pearl Island”), Yassıada (meaning “Flat Island”), Sivriada (meaning “Sharp Island”), Kaşık Island (Turkish: Kaşık Adası, “Spoon Island”, named for its shape), and Tavşan Adası (meaning “Rabbit Island”;

the only transport being horse and cart, they are incredibly peaceful compared with the city of Istanbul.There goes ferry from Istanbul (only for 4-5 lira).

Short history:

During the Byzantine period, princes and other royalty were exiled on the islands, and later members of the Ottoman sultans family were exiled there too, giving the islands their present name. During the nineteenth century, the islands became a popular resort for Istanbul’s wealthy, and Victorian-era cottages and houses are still preserved on the largest of the Princes’ Islands.

The islands have become more and more ethnically Turkish in character due to the influx of wealthy Turkish jetsetters.

Büyükada (meaning “Big Island”; Greek: Πρίγκηπος, Prínkēpos) is the largest of the nine islands comprising the Princes’ Islands in the Marmara Sea, close to Istanbul.

As on the other islands, motorized vehicles – except service vehicles – are forbidden, so visitors explore the island by foot; by riding a bicycle (numerous bicycle shops rent them with hourly prices); or in horse-drawn phaeton carriages which function like taxi cabs, also offering “round-the-island” sightseeing tours.

A convent on Büyükada was the place of exile for the Byzantine empresses Irene, Euphrosyne, Theophano, Zoe and Anna Dalassena. After his deportation from the Soviet Union in February 1929, Leon Trotsky also stayed for four years on Büyükada, his first station in exile. Princess Fahrelnissa Zeid was born in the island.

Heybeliada (meaning “Saddlebag Island”; Greek: Χάλκη Chalki) is the second largest of the Princes’ Islands in the Sea of Marmara. It is a neighbourhood in the Adalar district of Istanbul. The large Naval Cadet School overlooks the jetty to the left as you get off the ferry. There are two interesting pieces of architecture on the grounds of the school. One is Kamariotissa, the only remaining Byzantine church on the island, and more importantly the last church to be built before the conquest of Constantinople. The other is the grave of the second English Ambassador to be sent to Constantinople by Elizabeth I of England, Edward Barton, who chose to live on Heybeli to escape the bustle of the city.

To the right of the jetty lies the town with its bars and cafes, a hotel that stays open all year round, and many lovely wooden houses.

At the top of the central mountain is an eleventh-century Greek Orthodox monastery, it housed the Halki seminary, the main Greek Orthodox seminary in Turkey and Theological Seminary of the Ecumenical Patriarchate. The monastery attracts tourists from all over Greece and Turkey.

To prevent the island from becoming polluted, the only motorized vehicles permitted on the island are service vehicles such as ambulances, fire trucks, police cars, and the like. The only forms of transport are by foot, horse and buggy and service transport. There is no airport; the only way of getting there is by boat.

lot of cats on islands

in the street they have house for cats ! 🙂

island’s special tea

island’s cafe

next day Istanbul-Taksim square, Istiklal avenue ( Grande Rue de Péra):

street performences:

next day I went to Sapphire tower, located in Istanbul business district- Levent, highest skyscraper in Istanbul and Turkey, 54 floors= 238 meters but overall height is 261 m. somehow. There are luxury residency, offices, shopping center

went there by metro

view from the top for 15 Tr.

will continue later about Canakkale and Troy 🙂

my 2011 in review

2011წლის ბოლო და ერთადერთი დეკემბერია, ბოლო ოთხშაბათი;შარშან ამ დროს მახსოვს, რომ უფრო ვერ ვგრძნობდი ახალი წლის მოახლოებას, ახლა კი–ოოო–ვგრძნობ 🙂

ტრადიციულად ჩამოვწერ რა გამიკეთებია კარგი და ცუდი წელს, რა “მომიტანა” (მოვუტანე ჩემს თავს) ამ წელმა კარგი და ცუდი, შევაფასო საბოლოო ჯამში რამდენად კარგი ან ცუდი გოგო ვარ წელს(analyse how good or how bad girl I am). ჰოდა თავიდანვე ერთმნიშვნელოვნად უნდა ავღნიშნო, რომ 2011-ის სამდურავი არაფერი მაქვს, პირიქით ძალიან მადლიერი ვარ.

მომენატრები წელო 2011-ო :)(I will miss you l’annee 2011)

წელი ჩვეულებრივად დაიწყო არაფერი განსაკუთრებული

იანვარი (Januray)–ამ თვეში რამე მნიშვნელოვანი და განსაკუთრებული არ მახსოვს.კურაციოში ვმუშაობდი, საკმაოდ დაძაბული და დამღლელი იყო, თუმცა ვიცოდი ,რომ თვის ბოლოს უკვე მოვდიოდი; საფრანგეთში DFMS-ზე აპლიკაციის გასაგზავნად საბუთებს ვაგროვებდი,ფრიად დამღლელი და ძნელი იყო ესეც,მაგრამ გავაგზავნე.8 იანვარს შესანიშნავი და პირევლი კორპორატიული ფართი მქონდა, და ყველაზე კარგი რაც იყო ამაში იყო ის რომ მე ვმონაწილეობდი ცეკვის ნომერში (ელვის პრესლის იობილე იყო, ამიტომ ჩვენი შეფი ელვისის სიმღერას მღეროდა ჩვენ კი მასზე ვცეკვავდით 50-60 წლების ლინდი ჰოპის მაგვარ რაღაცას :)რაც მე იქ ყირამალა ტრიუკები ვაკეთეეე!!! )

თებერვალი(February) –საბუთების გაგზავნა, გამოცდა, გასაუბრება და საბოლოოდ აყვანა იაშვილის კლინიკის, კრიტიკული მედიცინის დეპარტამენტში-ახალშობილთა რეანიმაციაში უმცროს ექიმად.

მარტი (March)–დაიწყო საკმაოდ რთული მუშაობა ზემოაღნიშნულ პოსტზე.ამავე თვის ბოლოს 27ის გავხდი.არაფერი განსაკუთრებული არ მიგვრძვნია, ანუ ადრე შეიძლება მეფიქრა რომ 27 ძალიან ბევრია. ამ ასაკისთვის ბევრი რამე მქონდა დაგეგმილი.დედაჩემს 27-სას უკვე შვილი (my mom had her first baby in her 27th year)ყავდა, ასე რომ მისი მიბაძვით მეც ვგეგმავდი,რომ 27 წლისას გავთხოვდებოდი(marriage at age 27),მერე ვანგარიშობდი, რომ 30 წლისას 1 შვილი მეყოლებოდა 1 წლის(at age 30-one kid 1 year old), 35 წლისას ერთი 6 წლის, ერთი 5 წლის  და ერთიც 2 წლის (at age 35 3 kids: 6 years, 5 and 2 years old). ნუ მაგრამ ეს ბავშვობის გეგმები იყო მხოლოდ(just childhood plans)….

აპრილი (April)–მე და თინა ვმუშაობთ (“მე და მამა ვმუშაობთ”) აქტიურად სამეცნიერო ნაშრომზე, ქალბატონი თინა ჩვილ ბავშვთა განყოფილების შეფია,თან ნოვატორია, ძალიან კარგი პედიატრი და ნუ მოკლედ ჩემი ფავორიტი! კვლევა და თემა თავის მხრივ ძალიან აქტუალური და საინტერესოა,შესაბამისად მუშაობაც საინტერესოდ მიდიოდა. დიდი მასალა დაგვიგროვდა,ესე რომ ანალიზის შედეგად რამოდენიმე მიმართულება და შესაბამისად აბსტრაქტი გავაშანშალეთ და გამოვაქვეყნეთ მთელ რიგ ქართულ თუ საერთაშორისო სამედიცინო პუბლიკაციებში; თინა პარიზში იყო ამ თემით პედიატრიულ კონფერენციაზე; ჩემი კი ჰააგაში,ჰოლანდიაში მიიღეს “ევროპის პედიატრიული ინფექციური დაავადებების კონგრესზე”.სარეგისტრაციო თანხა ცოტა იყო, აკომოდასიონ–ქაუჩსერვინგით მოვაგვარე, ბილეთის ფული ჩემმა სპონსორმა (ძმამ) დამიფინანსა და ესე მინიმალური ხარჯებით დავგეგმე–გაგრძელება ივნისსში!

პარალელურად ჟვანიას კლინიკაში ამიყვანეს ემერჯენსში,ასევე უმცროს ექიმად.

პარალელურად აქტიურად დავდივარ რეზიდენტურაზე.

მაისი (May)–ამ თვეში რა მოხდა განსაკუთრებული?! არაფერი, ხო პირად ცხოვრებაში რაღაც ძვრები იყო,ანუ მარტო არ ვიყავი, თუმცა არც ჯაჭვებით ვიყავი დიდად გადაჯაჭვული.

ივნისი (June)—მაშ ასე (ან მას აშე) ახლოვდება ჰოლანდიური ვოიაჟის დრო. გარდა იმისა ,რომ ეს ჩემი  სამეცნიერო-კლინიკური შრომის და ზოგადად სამედიცინო კარიერის დიდი ნახტომი იყო–პირველი საერთაშორისო,მასშტაბური კონფერენცია,სადაც მე ჩემს თემას წარმოვადგენ პოსტერ-პრეზენტაციის სახით, 3000 საერთაშორისო მონაწილის წინაშე!პირველად! საკმაოდ თავდაჯერებული ვიყავი ბოლომდე თუმცა ცოტას მაინც ვღელავდი,სულ სულ ცოტას.

 

ჰო აქვე კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფატქი უნდა ავღნიშნო, რომელიც ისევ ჰოლანდიას ,მაგრამ პირად ცხოვრებას ეხება:

დ. დე ლა კალ სერესო( David D.L.C.C.)-ესპანელი ყმაწვილი, ჩემი პირველი ქაუჩსერვინგ ექსპერიენსი,ანუ 2010 წლის ოქტომბერში თუ ნოემბერში-მე ახლადდარეგისტრირებული ვარ ამ საიტზე ეს კი ჩამოდის თბილისში, ნუ გასაუბრების შემდეგ დავთქვით დრო და თარიღი დეი-ვოქინგის და ქოფი ან თიისთვის.მე ქაუჩსერვინგს თავიდანვე და ახლაც ძალიან პროფესიულად ვუდგები ანუ ვემზადები გიდობისთვის, გეგმას დავისახავ–რა ვაჩვენო სად ვასეირნო, ტურისტს როგორ დავანახო ჭეშმარიტი სახე თბილისის და ვაგრძნობინო ქალაქის ნამდვილი სული.მოკლედ ერთდღიანი საკმაოდ კარგი გასეირნება,მეორე დღესაც გავაგრძელეთ მცხეთაში,მერე დავემშვიდობეთ,მე მივხვდი,რომ მისია ძალიან კარგად შევასრულე–ის ადეკვატურად აღიქვამდა ქალაქს,საქართველოს,ცოტა ქართულიც ისწავლა. ქართული კერძებით ,ღვინით და ხალხით აღფრთოვანდა და წავიდა.მას შემდეგ ონლაინ ვმეგობრობით, ჰოდა ერთხელაც ჩვეული,მეგობრული,საღამოს ბაასის დროს, როცა ვუყვებოდი  კონფერენციაზე აბსტრაქტის გაგზავნის ამბავს,მითხრა მეც ჩამოვალ ჰააგაში–არც აცია არც აცხელა-ბილეთი ჩემზე ადრე იყიდა და სასტუმროც ჩეზე ადრე დაჯავშნა (მე რეალურად ბილეთიი დახალ. 1 თვის შემდეგ ვიყიდე). ჰოდა მას შემდეგ ივნისის მოახლოებამდე უფრო თამამად ჭიკჭიკებდა ანუ თურმე მე მისთვის მხოლოდ გიდი არ ვყოფილვარ და ჩემით სულ სხვანაირად მოხიბლულა…მოკლედ ჰააგა,დელფტი და როტერდამი ერთად მოვიარეთ.ალბათ რომანტიკული დასასრული იქნებოდა, რომ შემყვარებოდა ის იქ ამ 1 კვირაში,მაგრამ არ შემიყვრადა,უბრალოდ კარგი ბიჭია… 🙂

აეროპორტში კოლეგა შემხვდა, რამაც ძალიან გამახარა,ერთად ჩავფრინდით პრაღაში (Prague),ერთად გადავირბინეთ და ჩავხსედით ამსტერდამის (Amsterdam)თვითმფრინავში,ჩავფრინდით,ასევე ერთად ჩავსხედით მატარებელში ჰააგისკენ(The Hague) და ერთად ჩამოვედით როტერდამში (Roterdam) :))) …ძალიან სიანტერესო იყო კონფერენცია, ბევრი საინტერესო მოხსენება,ზოგადად ორგანიზებული მაღალ დონეზე,მოკლედ ბევრი რამით მოვიხიბლე.ჩემ პოსტერთან “ბირჟაობისას” გამესაუბრნენ კანადელი ექიმი ბატონი, ადგილობრივი ჰოლანდიელი ქალბატონების ჯგუფი, ფრანგები , აღმ.ევროპის წარმომადგენლები,მოკლედ დაინტერესება დიდი იყო,ფრიად მოხიბლული ვიყავი ამ კითხვა-პასუხებით :).
ჰოლანდიაში ძალიან გვიან ღამდებოდა,ესე რომ მიუხედავად იმისა, რომ მოხსენებები გვიანობამდე იყო გაწერილი,მაინც დიდი დრო მრჩებოდა მერე რომ მებოდიალა და დამეთვალიერებინა ჰააგა. ერთ საღამოს მახლობელ პატარა ქალაქ დელფტშიც(Delft) გვაისეირნეთ,სადაც ტილ შვეიგერი(Til Schweiger)  დამხვდა :).შემდეგ როტერდამში გავეშურეთ-ერთ დღეს ლამის ფეხით შემოვიარეთ მთელი როტერდამი,მერე ის გაფრინდა ,მე კი ამსტერდამში.

ივლისი (July)-ივნისის ბოლო და ივლისი -ოოო აქ ძალიან დიდი და თბილი დასაწერია!!! არც კი ვიცი უნდა დავწერო თუ არა,მაგრამ ასეთი შესანიშნავი 1 თვე მე არასდროს არ მქონია! თბილი და ცხელი, ამასთანავე გრილი, ძალიანნ კომფორტული,ძალიან სიმღერიანი (LA VIE EN ROSE),ლუდიანი, თეატრალური (theatre)(“ჟოლო” და სამეფო უბნის თეატრის ფესტივალი), კულინარიული (culinary) (ბაზრობაზე პროდუქტების ყიდვა და ჩვენი ხელით მომზადება და ჭამა),ცეკვიანი (dance)–ცეკვა ქუჩაში, მოკლე ფილმების ფეტსივალზე დარბაზის გვერდით ერთ ცარიელ ოთახში,სადაც მუსიკა ისმოდა, ღვინიანი!, კატით შეშინებიანი(cat), 4 ივლისის აღსანიშნავი პიკნიკიანი(4 july pique-nique), ბაზალეთიანიიიი(Bazaleti)-წვიმიანი,ცურვიანი,ბევრი ღვინიანიიი!! :)ველოსიპედიანი (velo)!, ღიმილიანი(smile)!, “პირველი კოცნისკვერიანი”(first kiss park), სიყვარულიანი,ბევრი განშორების და ბევრი კვლავ-შეხვედრიანი…

 

აგვისტო (August) – ოჰჰ ასეთი ივნის-ივლისის შემდეგ აგვისტო აღარც მახსოვს.თუმცა მახსოვს რომ ძველ მეგობარს შევხვდი-სლოვაკელი პიტერა (Peter)კვლავ ჩამოვიდა თავის მეგობრებთან ერთად,ზოეც (Zoe)აქ არის (ქართველი შეყვარებული ჰყავს,ესე რომ აქ ხშირად არის), ჰოდა ვიკრიბებოდით ხოლმე და ზღვაზეც ერთად წავედით ბათუმში (Batumi).

სექტემბერი –ოქტომბერი – ქართულ-ამერიკულ სკოლაში აღმოვჩნდი ექიმად(Doctor in New School Georgia). ქაუჩსერვინგით (Couchsurfing)საინტერესო ფრანგ ბოვშვს შევხვდი,ცოტა ფრანგული გავიხსენე. ბრიტანელი ჯეიმსიც(James) კვლავ ჩამოვიდა დაპირებისამებრ (ყველა ვინც ერთხელ ჩამოდის აუცილებლად ბრუნდება!ეს ა რულ!)(Everybody comes back to Georgia, as a rule!). ოქტომბრის ბოლოს ახალი სამსახურიც (New job(3rd one)დავიწყე და მის ფარგლებში პირველი გასვლა მქონდა კოლეგასთან ერთად ბათუმში(Batumi training),ძალიან კარგი იყო. ჩეხი ფილიპიც პირადად ამ თვეში გავიცანი მგონი, ჩამოსული იყო (ესეც მეორე ვიზიტით).

ნოემბერი (November) – სკოლა(school), იაშვილი(Iashvili clinic), ქაუჩსერფინგით (CS)რამოდენიმე საინტერესო გავიცანი კიდე და რამოდენიმე სიანტერესო დღე მქონდა; CRA-გასვლები ამჯერად სხვა კოლეგასთან ერთად.(CRA-missions-trainings-in-regions)

 in

თოვლი მოვიდა!(Snow)

11.11.11-იც იყო, 2007ის 11.11.-ს მე მიკაელი გავიცანი სკაიპში (skype), ანუ 4 წლის იუბილე გვქონდა, ძალიან წითელი ქარდით ავღნიშნე(very rouge card). …

დეკემბერი (December)– CRA-გასვლები გრძელდება(CRA-missions-trips), თანაც ამ თვეში სულ მარტო წავედი და დამოუკიდებლად ჩავუტარე ტრენინგი სასწრაფოს ექიმებს ბორჯომში, სენაკში და ქუთაისში(Borjomi, Senaki, Kutaisi).ამ ბოლო 2 სამუშაოს წყალობით თავს დიდად ვგრძნობ(i feel grown up),დიდად იმიტომ, რომ თავს დამოუკიდებლად (independent)ვგრძნობ, დამოუკიდებლად იმიტომ, რომ არ მიწევს ფული ვთხოვო ვინმეს (ვინმეში იგულისხმება-დედიკო,მამიკო და ძმა). ბოლო-ბოლო ვიყიდე ის საგნები, რომლებიც მჭირდება და რომლებიც ძალიან მიყვარს და აქტიურად ვიყენებ.საახალწლოდ ჩემს თავსაც და ჩემს ოჯახსაც საჩუქრები გავუკეთე(NY gifts) :).

ჰოდა დეკემბრის ბოლო დამაგვირგვინებელი მოვლენა_ თბილისი თურქული გოგირდის სამეფო აბანოები!(tbilisi-turkish-sulfur-baths-sauna)

სამეფო-ლუქსი-მარტო ჩვენთვის- 4დაქალოჩკა-ცხელი გოგირდოვანი აუზი, ცივი, კონტრასტისთვის, აუზი, საუნა ფიჭვის არომატით!–ოოოჰ საოცარი იყო!

ვაიმე ყველაზე მთავარი მავიწყდებოდა?!_სერთიფიცერებული ექიმი გავხდი დეკემბრის 22ში, მოლოცვებს დღემდე ვიღებ,მადლობა :)(Licensed pediatrician since 22th Dec.)

მოკლედ კარგი გოგო ვარ, კარგი ! :*

conclusions: I am a good girl, good, very good! :*

2010

Enrique Iglesias inda city

MTV Live Georgia: Enrique Iglesias In Batumi

More than 600 million people in 152 countries will be able to watch part of the MTV Live Georgia concert through the MTV World Stage.

i was planning this day since i heard that he arrives to Batumi. I wrote on friend’s wall news and said – we have to dance again on his songs, the answer was-yes, sure!

so this idea doesn’t left my head after that

i had very precise plan _ we would get there HHing, we would left in the morning very earlier, get there about 4PM, swimming in the sea, left somewhere our backpacks, go see Enrique, listen to him and dance, than back to the beach (actually in whole beach there was sound from the concert), fix tent, night-swimming in the sea by moonlight (which i have not done yet, and want to do), sitting on the beach with Enrique’s music and beer mmm

sleeping under the open sky or beach-tent (latter-never done, but wish to)

next morning-swimming in the morning sea with sunrise, take little “shower of sun” and leaving

oh i forgot–acharuli-kachapuri-eating—obviously

super!

but it was just a plan, never realized :(…

E. arrived in the evening of 1st august, he tested apparatus,stage, voices…

next day–great day

I can’t say that i’m fond of or am fan or am crazy about him, or his songs and that i listen him regularly–no, but there is something, in his voice, in his appearance, his manners, his face, his look, his spanish accent…

I don’t know if  reason was  disappointment because of  failing of my plans (i hate when my plan is failed) or what but that day (and few days before and after–i mean whole the time when in TV there was actively videos and news from that MTV-live-Georgia-concert! d’ohh!

i was so sad , so angry

i was sitting here in tbilisi and all i could do was being angry on me and on all those people who could went there  (  :)))  )

that night i worked

i dressed up for clinic, when people in Batumi were dressing up for E.

I went to Clinic time when people in Batumi were going to concert

was so busy during take care of those extremely ill newborns that almost forgot E.

but all the time passing by, in or out from doc.’lounge room, from TV–Enrique was singing!

was getting more and more flustrated but back to the ward–and amnesia :)))

With or Without Enrique I will go to Batumi-city anyway HHing with tents!

 

ჰააგის ტრიბუნალი

Den Haag, Delft, Rotterdam, Amsterdam

–ჰააგაში მივდივარ 🙂

— ვის უჩივი? :O

–არავის, სამედიცინო კონფერენციაში ვმონაწილეობ

ჰოლანდიაზე არასდროს მიოცნებია და არც არასდროს დამიგეგმავს იქ წასვლა

მაგრამ წელს ღრმად ჩავეფლე “სამეცნიერო-კვლევით” სამუშაოებში, პუბლიკაციებში, აბსტრაქტების-პოსტერების შექმნაში, გაგზავნა-გამოგზავნებში, ჰოდა რაგდგანაც წელს ჰააგაში გასამართ კონფერენციაზე _ ESPID2011 ანუ 29th annual meeting of the European Society For Paediatric Infectious Diseases- რეგისტრაცია რეზიდენტისთვის ძალიან იაფი იყო, თან ჩემი აბსტრაქტი მიიღეს და პოსტერის სახით წარსადგენად მიმიწვიეს, თანაც საკმაოდ მასშტაბური და ღირებული ორგანიზაცია და კონფერენციაა (3000 მონაწილე ესწრებოდა მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ,ძირითადად ევროპიდან)

შევუდექი სამსადისს და ძალიან მალე უკვე იქ ვიყავი

რა თქმა უნდა ძალიან ციოდა

თუმცა, შევეჩვიე

რაც ძალიან კარგი იყო: გვიან ღამდებოდა ძალიან – 10ის შემდეგ, ესე რომ ძალიან გრძელი დღე მქონდა და კონფერენციას და კონფერენციის შემდგომ აქტივობებს ძალიან კარგად ვასწრებდი

ჩემი ესპანელი მეგობრის წყალობით(და ფრანგის და ადგილობრივის) თავი მარტოდ არ მიგვრძვნია, კონფერენციაზე კი თავი მარტო არ მიგვრძნია ქართველი კოლეგის წყალობით.

საინტერესო და სასწვალო კონგრესი იყო, მომავალში ალბათ სხვანაირად შევხედავ, სხვანაირად მოვიქცევი და სხვანაირად გამოვიყენებ,მაგრამ დასაწყისთვის ჩემი თავით კმაყოფილი ვარ– ჩემს პოსტერთან თავი ძალიან კარგად წარმოვაჩინე (გამოხმაურებებები ჰოლანდიელი, კანადელი, ფრანგი, აღმ. ევროპის მონაწილეეებისგან, გარჩევა ჩემი თემის ინგლისურ-ფრანგულად!)

ხო მოკლედ კონფერენციამ წარმატებით ჩაიარა

ქვეყნის გაცნობამაც კარგად 🙂

ჰააგა ალაგ-ალაგ მომეწონა–სიცივე, ქარი რომ არ ყოფილიყო უფრო მოვიხიბლებოდი, სანაპირო უფრო მომეწონებოდა–ეს ვრცელი წვრილ-ოქროსფერ-ქვიშიანი სანაპიროო!!!!! 🙂

დელფტი ძველი, ძველი, ქალაქია, ესპანელი კი გადრეული იყო და წამიყვანა იმ წვიმიან საღამოს, ნუ კი ძალიან მომეწონა,მაგრამ როცა წვიმს და მცივა ჩემი ემოციებიც ცივი და წვიმიანია :))

ჰოლანდიის მატარებლებმა გადაგვრიეს

თუმცა ბოლოში დავამუღამე, თავიდან კი ისეთი რთული იყო, რომ ამსტერდამიდან დენ ჰააგ ცენტრალის ბილეთით როტერდამის ცენტრ. სადგურზე ჩამოვედით :))))))), ოჰჰ ეს დიდი კურიოზი იყო, რომელმაც თავიდან ძალიან დაგვძაბა,მაგრამ სათნო კონტროლიორის  შეხვედრის შემდეგ მოვდუნდით და ვიცინეთ ჩვენს თავზე კარგად, მაგრამ როტერდამის გაგონება კარგა ხანი არ გვინოდა, თუმცა როცა ჩავედი ძალიან მოვიხიბლე

ჰააგისგან და დელფტისგან განსხვავებით უფრო ახალი, თანამედროვე და მაღალი შენობებია

Den Haag The hague

სიდიდით მესამე ქალაქია ჰოლანდიაში ამსტერდამის და როტერდამის შემდეგ; პოპულაცია სულ რაღაც 485 818; ფართობი 100 კვ.კმ

აქ არის პარლამენტიც, მთავრობაც და სამეფო კარიც, თუმცა ჰააგა ჰოლანდიის დედაქალაქი არაა. დედოფალი ჰოლანდიისა – ბეატრისიც აქ ცხოვრობს და “მუშაობს”. ყველა ქვეყნის საელჩო  და ქვეყნის ყველა სამინისტრო აქ არის. ნუ არფაერს ვამბობ უმაღლეს სასამართლოზე და მთელი რიგი გრანდიოზული ორგანიზაციების სათაო ოფისებზე.

ისტორია

ჰააგა 1230 წლიდან იღებს სათავეს, როცა ფლორის მეოთხემ , ჰოლანდიის გრაფმა, შეისყიდა ეს ადგილი სანადირო რეზიდენციის გასაშენებლად. 1248 წელს კი გრაფმა ვილიამ მეორემ გააფართოვა და სანადირო რეზიდენცია სასახლედ აქცია.

მოგვიანებით ჰოლანდიის გრაფები ამ ადგილს ადმინისტრაციულ ცენტრად იყენებდნენ. ‘Des Graven Hage’ რაც ნიშნავს “გრაფების ტყე”;  შემდეგ ბურგუნდიის ჰერცოგების მიერ იყო დაპყრობილი, მერე ესპანელების მიერ.მოგვიანებით კი პრინცმა William of Orange-მა ჰააგა დაიბრუნა და მთავრობაც გადაიყვანა იქ.

ნაპოლეონის ბრძოლების შემდეგ ბელგია და ჰოლანდია გაერთიანდა საფრანგეთის საწინააღმდეგოდ. კომპრომისის სახით ამ გაერთიანბეული სამეფოს დედაქალაქი ხან ბრიუსელი იყო ხან ჰააგა (2 წელიწადში ერთხელ იცვლებოდა). 1830 წელს ბელგია ჩამოშორდა და დედაქალი გადავიდა ამსტერდამში თუმცა მტავრობა და სხვა მმართველობითი სტრუქტურები დარჩა ჰააგაში.

ქალაქის სიმბოლო არის წერო

ჰააგა უდიდესი ქალაქია ჰოლანდიის, რომელიც ჩრდილოეთის ზღვას გასცქერის; მთავარი სანაპირო-უბანი არის Scheveningen (აზრზე არა ვარ როგორ წვაიკითხო?!_შევენინგენ? უიიჰ აი ასე ყოფილაა_ სხივანინგა)

ლამაზი ქვიშიანი “პლაჟი” ყოფილა და შუქურა წითელ ფერებში. ზღვა ალბათ საკმაოდ ცივი იქნება საბანაოდ,მაგრამ ისეთი აქტივობებისთვის გამოიყენება როგორიცაა სეირნობა,სერფინგი(ვინდსერფინგი, კაიტსერფვინგი), ნუდისტური პლიაჟი-არაფერი საინტერესო.

ინდონეზია ადრე თურმე ჰოლანდიის კოლონია ყოფილა ჰოდა ეს ჰააგას ეტყობა: საკმაოდ დიდი “ინდო” საზოგადოებაა, სხვადასხვა ფესტივალი, სამზარეულო….

ჰააგის ქუჩების უმეტესობა ფართო და გრძელია, სახლები ჩვეულებრივ დაბალი, მაქსიმუმ 3სართულიანი. ქალაქის უმეტესი ნაწილი ცნობილი ჰოლანდიელი არქიტექტორის ბერლაჯის მიერაა დაპროექტებული 1910იან წლებში.  მეორე მსოფლიო ომის დროს ქალაქის უდიდესი ნაწილი გერმანელებმა დაანგრიეს. შემდეგ კი აღადგინა მოდერნისტმა ჰოლანდიელმა არქიტექტორმა დუდოკმა. დაამატა საცხოვრებლები საშუალო ფენისთვის და ბევრი პარკი. ჰააგა ერთ-ერთი ყველაზე “მწვანე ” ქალაქია მთელს ჰოლანდიაში. ქალაქში რამოდენმე ხელოვნური არხიც გადის.

ყველაზე მაღალი შენობა ჰააგაში არის 142 მეტრიანი ჰოფტორენი (განათლების, კულტურისა და მეცნიერების სამინისტრო)

53 % ჰოლანდიელი ცხოვრობს, დასავლეთის ქვეყნებიდან 14.5,  თურქი 6.8%, მაროკოელი 5.8%, ჰოლანიის არუბა და ანტილია 2.2 %, სხვა არადასავლეთის ქვეყნებიდან _ 8.6%

სანახავი ადგილები:

1. მადუროდამ_ მინიატურული ქალაქი, ჯორჯ მადუროს სახელის პატივსაცემად. ეს ყმაწვილი იურიდიული ფაკულტეტის სტუდენტი იყო, ვაჟკაცურად იბრძოდა ნაცისტების წინააღმდეგ და საკონცენტრაციო ბანაკში დაიღუპა 1945 წელს.  სიკვდილის შემდეგ ის დააჯილდოვეს ჰოლანდიის სამეფოს უმაღლესი და უძველესი სამხედრო ჯილდოთი . მისმა მშობლებამ კი შესწირეს დიდი თანხა მადუროდამის პროექტის განსახორციელებლად.

თინეიჯერი პრინცესა ბეატრისი იყო პირველი მერი ამ “ქალაქის” . ამჟამად კი მადუროდამის ერის არჩევა ხდება ახალგაზრდული მუნიციპალური კომიტეტის მიერ,  რომელიც სკოლის 25  მოსწავლსიგან შედგება. is not it lovely? 🙂

2. Mauritshuis – მორისის სახლი-  ჰააგის ხ ელოვნების მუზეუმი, მანამდე ნასაუს გრაფ ჯონ მორის რეზიდენცია.  აქ გამოფენილია ცნობილი ჰოლანდიელი ფერმწერი – იოჰან ვერმერი (ცნობილი “გოგონა მარგალიტის საყურით”, ან იქნებ იმ კინოთი უფრო გეცბნობათ სკარლეტ იოჰანსონი და კოლინ ფერტი დილმიდან  Girl with a Pearl Earring(2003)), რემბრანტი(მისი ესე კარგად ნაცნობი (ნუ ჩემთვის–ანატომიის კათედრიდან) ნახატი- “ექიმ ნიკოლას ტულიპის ანატომიის გაკვეთილი”-26 წლის რემბრანტმა ზედმიწვენითი ანატომიური სიზუსტით  დახატა ეს კაცი (გვამი), იან სტინი, პაულუს პოტერი…

3. ეშერის მუზეუმი–ცნობილი ჰოლანდიელი გრაფიკოსის ეშერის გამოფენა

4. Gevangenpoort – ყოფილი ციხე

ბევრი სხვა მუზეუმი….

*5. “De Passage” (ფრანგულად წარმოითქმის)– დახურული ბაზრობა, ჩვენი პასაჟის მსგავსად 🙂

*6. იაპონური ბაღი

და ასე შემდეგ და ასე შემდეგ

დანარჩენს მას შემდეგ მოგიყვებით რაც ჰააგის მიწაზე ჩემს ფეხებს დავდგამ და მის სულს უკეთ ჩავწდვები 🙂 😉

პელაგიას შემდეგ შეხვდრამდე თქვენთან და ჰააგასთან !

“აეროპორტის სინდრომი”

მესმის ,რომ სინდრომი სიმპტომების ერთობლიობაა,მაგრამ ნუ შემეკამათებით, თუ ჩავუღრმავდი სიმპტომებსაც ჩამოვწერ, ზოგადად კი “აეროპორტის სინდრომი” უკეთ ჟღერს ვიდრე “აეროპორტის სიმპტომი” 🙂

ჩემს მეგობარს ხშირად უწევს ხოლმე გადაფრენები სამსახურის გამო

ისე დიდად მოყვარული არაა მესიჯობის,მაგრამ ყოველთვის აეროპორტიდან მიგზვანის ხოლმე მესიჯს და მატყობინებს, რომ –აი ეხლა პარიზის აეროპორტში ვზივარ და სადაცაა ოკეანის მიღმა გადავფრნდები… ან აი ეხლა ჩამოვფრინდი…

ეხლა კიდე ჩემმა ძმამ დამირეკა–რეგისტრაცია გავიარე, ბარგი ჩავაბარე და ველოდები სადაცაა დაიწყება ჩასხდომა, მერე ვეღარ დაგირეკავო;

ისე გამიკვირდააა-ვიფიქრე რამე ხომ არ დარჩა ან რატო რეკავს-თქო,მაგრამ სასიამოვნოდ გაოცებული დავრჩი და მომინდა ამ პოსტის დაწერა; მომინდა გამერკვია მართლა არსებობს თუ არა “აეროპორტის სინდრომი”

ჩემს მწირე გამოცდილებას თუ გადავხედავ–ორჯერ  ვიყავი აეროპორტში (გაფრენის მიზნით ვგგულისხმობ), ჰოდა ერთხელ_იქითა გზაზე_მთელი ჩემი ოჯახი მანდ იყო(ანუ შესაბამისად არავისთან დასარეკი არ მქონდა)და ჩაფრენისას ისევ ხალხი დამხვდა და ისევ არსად დასარეკი არ მქონდა; მეორეჯერ–ვიზეც ვფიქრობდი (ვიზეც შეიძლება იფიქრო აეროპორტში ჯდომისას და ლოდინისას) ჩემს გვერდით იყო, ესე რომ აქაც არავისთან მიმესიჯია, თუმცა კი მოვასწარი მაინც, ის ჩემზე ცოტა ხნით ადრე გაფრინდა და აფრენამდე მომწერა :))) (რუტინა არ დაურღვევია )…

ნუ მოკლედ ჩემი გამოცდილებით ვერ დავადასტურებ ამ სინდრომის არსებობას ,მაგრამ ვერც ვუარყოფ; ძალიან ინდივიდუალურია, ზოგიერთ ჩვენგანს აქვს, ზოგს –არა

მაინც რა არის “აეროპორტის სინდრომი”?!

როცა გიწევს მარტო ყოფნა აეროპორტში, ყველა საჭირო პროცედურა გაიარე და დრო გრჩება, უნდა დაჯდე და დაელოდო; ჰოდა ბოლო ალიაქოთური და გიჟური დღეების (ყველა დღე ასეთია მგონი ჩვენს საუკუნეში) შემდეგ უცებ ჩუმად ზიხარ , მშვიდად და არავითარი საქმე არა გაქვს. უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ ყველაფერზე და არაფერზე; ათვალიერებ ხალხს, შეიძლება გაზეთიც გადაფურცლო, ყავა ან ლუდი დალიო თუ ზედმეტი ფული გაქვს, ცოტა ჩასთვლიმო ან ისევ და ისევ–იფიქრო არაფერზე და ყველაფერზე; და უცებ ამოგიტივტივდება საყვარელი ადამინები, ისინი ვისაც ცოტა ხნის წინ დაემშვიდობე, ან დიდი ხნის წინ დაემშვიდობე და უბრალოდ მოგენატრა, მიუხედავად იმისა რამდენი ხნის წინ დაემშვიდობე, ჰოდა მისწერ მესიჯს ან დაურეკავ :)–აი ესააა “აეროპორტის სინდრომი” (მომავალში შეიძლება კუციას სინდრომი ეწოდოს, აღმომჩენი მეცნიერის გვარის მიხედვით)

Toulouse map (ანუ ჩემი გზა)

ან კიდე ერთი ანუ “my way” :))) 😛

ყოველ დილას ვიღვიძებდი ტრიპოდ B-ს  ოთახში დაახლ. 8 საათზე, გამოვდიოდი შოკოლადის შხაპ-გელით შეიარაღებული და შევდიოდი საშხაპეში, რომელიც დერეფნის ბოლოში იყო, დერეფანში როგორც წესი სიჩუმე იყო, კაცისშვილის(ერთად იწერება ხო ეს სიტყვა?) ჭაჭანება არ იყო, გამოვფხიზლდებოდი და სრულიად “ფრეში” ვბრუნდბეოდი ოთახ #    ში, წყალს ავადუღებდი და ჩაის დავლევდი კრუასანთან (თუ მქონდა ამის ფუფუნება) ან რაიმე ხილს გეახლებოდით, ან იოგურტს… მერე კარადის კარებს გამოვაღებდი და_რა ჩავიიცვა?, მერე მეორე კარს_ფეხზე რა ჩავიცვა?, ბოლოს ჩავიცვამდი, მსუბუქი მაკიაჟი, თმა , ჩანთის ჩალაგება_ფონენდოსკოპი, ბლოკნოტი, კალამი, ფული, კაღტ პასტელ ტისეო (ტისეოს ბარათი)(რისი საშუალებითაც ესე კომფორტულად ვმგავრობდი ტულუზის ავტობუსებსა და მეტროში). ფანჯარას ოდნავ ღიას ვტოვებ და ჟალუზებს ბოლომდე ვხურავ (შუადღეზე აქ მზე ადგება და სულ გამიხურებს ოთახს) გავდივარ, იმედია არაფერი მრჩება, კარებს ვკეტავ, გასაღებს ვიდებ, კარებს ვამოწმებ ხო კარგად ჩავკეტე.

ჩემგან პირდაპირ აქ ჩამოვიდოდი :

თუმცა მე ძირითადად აი აქედან გამოვდიოდი დილას :

 

 

 

 

 

 

მერე კი ამ მარშუტს გავდიოდი მეტრო სადგურ_ faculté de pharmacie_მდე, დაახლ. 4 წუთი ჭირდებოდა,

საკმაოდ ღრმა სადგურია, გავატარებდი ჩემს ტისეოს, ბოლოსკენ უფრო გავზარმაცდი და ლიფტით ჩავდიოდი ხოლმე :))

ამ სადგურზე სულ სიჩუმე იყო დილას, და თითო-ოროლა სტუდენტი ან სტუდენტკა იდგა, “მეძინება”-თვალებით, მალევე მოკუსკუსდებოდა ჩემი კოხტა-კომპწია მატьარებელი და იწყებოდა გრძელი გზა.

 

 

 

გავდიოდი  სადგურებს: Ligne B:

Rangueil, Saouzelong (თავიდან ყველაზე ძნელად წარმოსათქმელი :)), La station Saint-Agne – SNCF, Empalot (რომელსაც დამპალოს ვეძახდით, უბანი მართლაც ასეთი იყო, თავიდან აქდან დავდიოდით აუზზე, საკმაო მანძილი უნდა გაგვევლო ამ უბანში, რომელიც ძირითადად არაბებით იყო დასახლებული და საკმაოოოდ საშიში იყო!), Saint-Michel – Marcel-Langer (ერთ-ერთი ყველაზე გრძელი დასახელება და შესაბამისად ბოლომდე არ ვიმახსოვრებდი და არც არაფერია მასთან დაკავშირებული), Palais-de-Justice (ნელ-ნელა გავდივართ სანტღ-ვილ-ში)

აქ არ ამოვდივართ რა თქმა უნდა, ვაგრძელებთ გზას, წინ კიდე დიდი გზაა 🙂

 

 

 

 

 

 

Carmes, (უკვე ფაქტიურად ცენტრში ვართ), François-Verdier (მე მიყვარს ეს სადგური, ჩემი სუბიექტური პატარა მიზეზი მაქვს)(აქედან შეგიძლიათ გაეშუროთ და ნახოთ monuments de combattants მემორიალია გრანდიოზული და იქიდან დაუყვეთ ლამაზ “ალეას” ,აქეთ-იქითაც გაიხედეთ ლამაზი აპარტამენტის ტიპის სახლებია , რამოდენიმე წუთში ჩახვალთ “გღანდ ღონდ”-თან, სკვერია ძალიან ლამაზი და აქვეა ეს კიოსკი, სადაც პერიოდულად ცეკვები იმართება ხოლმე

აქედანვე გადახვალთ მეორე ბაღში _ ჟაღდან დე პლანტ (ბოტანიკური ბაღი) და მესამე_ ჟარდან ღუაიალ 🙂 (მიყვარს ეს სამივე ადგილი ძალიან!!!!)

აქაც არ ვჩერდები და არ ჩამოვდივარ რა თქმა უნდა, ხო არ მითქვამს სად მივდივარ?_ Hôpital de Purpan(ოპიტალ დე პურპან).

შემდეგი სადგურია_  Jean-Jaurès, აქ ვტობებ მატარებელს, ამოვდივარ , ხაზი უნდა შევიცვალო _B ხაზიდან  A ხაზზე, აქაც ტისეოს კარტას ვატარებ და

 

Capitole  , Esquirol (ბოლო ორი ცენტრია, ისევე როგორ ჟან-ჟოღე , აქ შეგიძლიათ ჩამოხვიდეთ ან უფრო ამოხვიდეთ და ისეირნოთ), Saint-Cyprien – République(ამასა და ესკიღოლს შორის მდინარე გარონია), შემდეგი სადგური _Patte-d’Oie

(ცოტა რომ გავერკვიე მერე აქ ჩამოვდიოდი ხოლმე) მანამდე კი შემდეგ  სადგურ _ Arènes და აქ ავტობუსს ველოდბოდი, რომელიც ზუსტად წინასწარ განსაზღვრულ დროს მოდიოდა (განრიგი იქვე გაჩერებაზე იყო გამოკრული).

პატ-დუა-დან 14 ნომერი ავტობუსით დავდიოდი, აღენიდან კი  66-ით მგონი აღარ მახსოვს, მოკლედ გატენილი იყო ხოლმე ავიდოდი ,მძღოლი ფორმაში გამოწყობილი სიმპატიური მამაკაცი ან ქალი მოგესალმებოდა ღიმილით_შენც ბონჟუღ და ტისეოს გაატრებდი, ჩემს გაჩერებას რო ვუახლოვდებოდი სპეციალური ღილაკით ვაცნობებდი მძღოლს, რომ შემდეგზე ჩავდივარ :)) (აღეტ ან დემანდ-ანუ გაჩერება მოთხოვნით იყო).

გუგლ მაფით ზუსტად გავიარე დღეს ეს მარშუტი, აი პატ-დ’უა-ზე სად ვიდექი ხოლმე :

აი აქ რომ გაჩერება დგას, მანდ ვიდექი 🙂

ჩემს უკან კი კაფე იყო, სადაც ერთი-ორი კაცი საუზმობდა

ესეც ფანტანი თუ რაღაც მონუმენტი იქვე, პატ-დ’უას მოედანზე 🙂

და ესეც 14 ნომერი ავტობუსი :

old movies on my mind

I don’t know why but i’m watching episodes from movies which i had seen long time ago, and i’m wathcing them again and again, and i love them and are my prefered ones..

so this evening i remembered about “J’me sens pas belle”, because i was writting post about dancing and human character, and i remembered episode from there

than i watched all videos on that movie in youtube (and my Fb page is full of them now)

than i remembered “before sunrise”

so i’m not going to paste links on Fb but will write it here

BEFORE  SUNRISE

Director: Richard Linklater

Stars: Ethan Hawke, Julie Delpy

American tourist Jesse and French student Celine meet by chance on the train from Budapest to Vienna.

isn’t it great to meet interesting person during boring journey and have interesting conversation.

Jesse: Alright, I have an admittedly insane idea, but if I don’t ask you this it’s just, uh, you know, it’s gonna haunt me the rest of my life
Celine: What?
Jesse: Um… I want to keep talking to you, y’know. I have no idea what your situation is, but, uh, but I feel like we have some kind of, uh, connection. Right?
Celine: Yeah, me too.
Jesse: Yeah, right, well, great. So listen, so here’s the deal. This is what we should do. You should get off the train with me here in Vienna, and come check out the capital.
Celine: What?
Jesse: Come on. It’ll be fun. Come on.
Celine: What would we do?
Jesse: Umm, I don’t know. All I know is I have to catch an Austrian Airlines flight tomorrow morning at 9:30 and I don’t really have enough money for a hotel, so I was just going to walk around, and it would be a lot more fun if you came with me. And if I turn out to be some kind of psycho, you know, you just get on the next train.
Jesse: Alright, alright. Think of it like this: jump ahead, ten, twenty years, okay, and you’re married. Only your marriage doesn’t have that same energy that it used to have, y’know. You start to blame your husband. You start to think about all those guys you’ve met in your life and what might have happened if you’d picked up with one of them, right? Well, I’m one of those guys. That’s me y’know, so think of this as time travel, from then, to now, to find out what you’re missing out on. See, what this really could be is a gigantic favor to both you and your future husband to find out that you’re not missing out on anything. I’m just as big a loser as he is, totally unmotivated, totally boring, and, uh, you made the right choice, and you’re really happy.
Celine: Let me get my bag.

Sensing that they are developing a connection, Jesse asks Celine to spend the day with him in Vienna, and she agrees. Passing the time before his scheduled flight the next morning.

direct questions and answers,listening music in small cabin of music shop(and eye-playing:)) ), and Vienna is beautiful! :

are u trying to say u wanna kiss me? …

People can lead their life as a lie. My grandmother, she was married to this man, and I always thought she had a very simple, uncomplicated love life. But she just confessed to me that she spent her whole life dreaming about another man she was always in love with. She just accepted her fate. It’s so sad.  😦

people have these romantic projections they put on everything. That’s not based on any kind of reality. ( 😦  )

can i tell u secret?…yeah…come here… :))

funny poem about “milkshake” :))) :

Daydream delusion, limousine eyelash

Oh baby with your pretty face

Drop a tear in my wineglass

Look at those big eyes

See what you mean to me

Sweet-cakes and milkshakes

I’m a delusion angel

I’m a fantasy parade

I want you to know what I think

Don’t want you to guess anymore

You have no idea where I came from

We have no idea where we’re going

Lodged in life / Like branches in a river

Flowing downstream

Caught in the current

I carry you / You’ll carry me

That’s how it could be

Don’t you know me?

Don’t you know me by now?

now the cutest episode :

celine: I’m gonna call my friend in Paris; I met a guy on the train,and I got off with him in vienna

jesse :(aka french friend) Are you crazy?

celine : Probably

jesse : He’s Austrian? He’s from there?

celine : No, No, He’s passing through. He’s American.He’s going back home tomorrow

jesse : Why’d you get off?

celine : Well, he convinced me, I mean, actually, I was ready toget off the train with him after talking to him a short while; He was so sweet, I couldn’t help it, In the lounge car,he began to talk about ­him as a boy seeinghis great-grandmother’s ghost; I think that’s when I fell for him, Just the idea of this little boywith all those beautiful dreams, He trapped me, And he’s so cute, He has beautiful blue eyes, ­nice pink lips, ­greasy hair,I love it, He’s kind of tall,and he’s a little clumsy,I like to feel his eyes on mewhen I look away, He kind of kisses like an adolescent.It’s so cute,

—————

jesse: I don’t think he’s scared of you, I think he’s crazy about you,

than jesse calls to his friend and tells about break up with her ex-gf_ “The long-distance thing just never works” …

I feel like this is some dream world we’re in, It must be like I’m in your dreamand you’re in mine

Everything is so finite But don’t you think that’s what ­makes our time and specific momentsso important?

You don’t think we’llever see each other?

Actually, I don’t knowI hadn’t planned another–

Me too. I live in Paris,you live in the U. S. I understand

I’d hate to make you fly.You’d hate to fly, right?

I’m not so scared of flying, I mean, I could

People exchange numbers, addresses , They end up writing once,calling each other twice

 

Right. Fizzles out

Yeah, I don’t want that.I hate that

also one of the best episode –>

Do you know what I want?

what?

To be kissed

Well, I could do that

C.: I don’t think we shouldsleep together, I want to, but since we’re nevergoing to see each other again,­it’ll make me feel bad, I’ll wonder who else you’re with.I’ll miss you, I know. It’s not very adult, Maybe it’s a female thing.I can’t help it  (like my words..)

——

he stops her after dance on harpsichord and sais: I’m gonna take your picture, ­so I never forget you

maybe i love this movie, cos dialogs there are so “mine”, i mean it and i feel it…

“I think I can really fall in lovewhen I know everything about someone”

j.: You know all this bullshitwe’re talking about not seeing each other?I don’t want that

c.: I don’t either, -I waited for you to say it

j. : Why didn’t you say something?

c.: I was afraid you didn’t wanna see me, Maybe we should meet herein five years or something

j.:Five years? That’s a long time

c.: How about one year?

j.: One year, How about six months?

I’m gonna be here

-Okay, me too.

We won’t call, write or–No, it’s depressing

Bye

Goodbye

Au revoir

Later……………

eveyrthing what is so  good is in such small amount….. :S :(….

this is life

THe End

 

How do two perfect strangers connect so intimately over the course of a single day? What is that special thing that bonds two people so strongly? As their bond turns to love, what will happen to them the next morning when Jesse flies away?

I want To Vienna!