my 2011 in review

2011წლის ბოლო და ერთადერთი დეკემბერია, ბოლო ოთხშაბათი;შარშან ამ დროს მახსოვს, რომ უფრო ვერ ვგრძნობდი ახალი წლის მოახლოებას, ახლა კი–ოოო–ვგრძნობ 🙂

ტრადიციულად ჩამოვწერ რა გამიკეთებია კარგი და ცუდი წელს, რა “მომიტანა” (მოვუტანე ჩემს თავს) ამ წელმა კარგი და ცუდი, შევაფასო საბოლოო ჯამში რამდენად კარგი ან ცუდი გოგო ვარ წელს(analyse how good or how bad girl I am). ჰოდა თავიდანვე ერთმნიშვნელოვნად უნდა ავღნიშნო, რომ 2011-ის სამდურავი არაფერი მაქვს, პირიქით ძალიან მადლიერი ვარ.

მომენატრები წელო 2011-ო :)(I will miss you l’annee 2011)

წელი ჩვეულებრივად დაიწყო არაფერი განსაკუთრებული

იანვარი (Januray)–ამ თვეში რამე მნიშვნელოვანი და განსაკუთრებული არ მახსოვს.კურაციოში ვმუშაობდი, საკმაოდ დაძაბული და დამღლელი იყო, თუმცა ვიცოდი ,რომ თვის ბოლოს უკვე მოვდიოდი; საფრანგეთში DFMS-ზე აპლიკაციის გასაგზავნად საბუთებს ვაგროვებდი,ფრიად დამღლელი და ძნელი იყო ესეც,მაგრამ გავაგზავნე.8 იანვარს შესანიშნავი და პირევლი კორპორატიული ფართი მქონდა, და ყველაზე კარგი რაც იყო ამაში იყო ის რომ მე ვმონაწილეობდი ცეკვის ნომერში (ელვის პრესლის იობილე იყო, ამიტომ ჩვენი შეფი ელვისის სიმღერას მღეროდა ჩვენ კი მასზე ვცეკვავდით 50-60 წლების ლინდი ჰოპის მაგვარ რაღაცას :)რაც მე იქ ყირამალა ტრიუკები ვაკეთეეე!!! )

თებერვალი(February) –საბუთების გაგზავნა, გამოცდა, გასაუბრება და საბოლოოდ აყვანა იაშვილის კლინიკის, კრიტიკული მედიცინის დეპარტამენტში-ახალშობილთა რეანიმაციაში უმცროს ექიმად.

მარტი (March)–დაიწყო საკმაოდ რთული მუშაობა ზემოაღნიშნულ პოსტზე.ამავე თვის ბოლოს 27ის გავხდი.არაფერი განსაკუთრებული არ მიგვრძვნია, ანუ ადრე შეიძლება მეფიქრა რომ 27 ძალიან ბევრია. ამ ასაკისთვის ბევრი რამე მქონდა დაგეგმილი.დედაჩემს 27-სას უკვე შვილი (my mom had her first baby in her 27th year)ყავდა, ასე რომ მისი მიბაძვით მეც ვგეგმავდი,რომ 27 წლისას გავთხოვდებოდი(marriage at age 27),მერე ვანგარიშობდი, რომ 30 წლისას 1 შვილი მეყოლებოდა 1 წლის(at age 30-one kid 1 year old), 35 წლისას ერთი 6 წლის, ერთი 5 წლის  და ერთიც 2 წლის (at age 35 3 kids: 6 years, 5 and 2 years old). ნუ მაგრამ ეს ბავშვობის გეგმები იყო მხოლოდ(just childhood plans)….

აპრილი (April)–მე და თინა ვმუშაობთ (“მე და მამა ვმუშაობთ”) აქტიურად სამეცნიერო ნაშრომზე, ქალბატონი თინა ჩვილ ბავშვთა განყოფილების შეფია,თან ნოვატორია, ძალიან კარგი პედიატრი და ნუ მოკლედ ჩემი ფავორიტი! კვლევა და თემა თავის მხრივ ძალიან აქტუალური და საინტერესოა,შესაბამისად მუშაობაც საინტერესოდ მიდიოდა. დიდი მასალა დაგვიგროვდა,ესე რომ ანალიზის შედეგად რამოდენიმე მიმართულება და შესაბამისად აბსტრაქტი გავაშანშალეთ და გამოვაქვეყნეთ მთელ რიგ ქართულ თუ საერთაშორისო სამედიცინო პუბლიკაციებში; თინა პარიზში იყო ამ თემით პედიატრიულ კონფერენციაზე; ჩემი კი ჰააგაში,ჰოლანდიაში მიიღეს “ევროპის პედიატრიული ინფექციური დაავადებების კონგრესზე”.სარეგისტრაციო თანხა ცოტა იყო, აკომოდასიონ–ქაუჩსერვინგით მოვაგვარე, ბილეთის ფული ჩემმა სპონსორმა (ძმამ) დამიფინანსა და ესე მინიმალური ხარჯებით დავგეგმე–გაგრძელება ივნისსში!

პარალელურად ჟვანიას კლინიკაში ამიყვანეს ემერჯენსში,ასევე უმცროს ექიმად.

პარალელურად აქტიურად დავდივარ რეზიდენტურაზე.

მაისი (May)–ამ თვეში რა მოხდა განსაკუთრებული?! არაფერი, ხო პირად ცხოვრებაში რაღაც ძვრები იყო,ანუ მარტო არ ვიყავი, თუმცა არც ჯაჭვებით ვიყავი დიდად გადაჯაჭვული.

ივნისი (June)—მაშ ასე (ან მას აშე) ახლოვდება ჰოლანდიური ვოიაჟის დრო. გარდა იმისა ,რომ ეს ჩემი  სამეცნიერო-კლინიკური შრომის და ზოგადად სამედიცინო კარიერის დიდი ნახტომი იყო–პირველი საერთაშორისო,მასშტაბური კონფერენცია,სადაც მე ჩემს თემას წარმოვადგენ პოსტერ-პრეზენტაციის სახით, 3000 საერთაშორისო მონაწილის წინაშე!პირველად! საკმაოდ თავდაჯერებული ვიყავი ბოლომდე თუმცა ცოტას მაინც ვღელავდი,სულ სულ ცოტას.

 

ჰო აქვე კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფატქი უნდა ავღნიშნო, რომელიც ისევ ჰოლანდიას ,მაგრამ პირად ცხოვრებას ეხება:

დ. დე ლა კალ სერესო( David D.L.C.C.)-ესპანელი ყმაწვილი, ჩემი პირველი ქაუჩსერვინგ ექსპერიენსი,ანუ 2010 წლის ოქტომბერში თუ ნოემბერში-მე ახლადდარეგისტრირებული ვარ ამ საიტზე ეს კი ჩამოდის თბილისში, ნუ გასაუბრების შემდეგ დავთქვით დრო და თარიღი დეი-ვოქინგის და ქოფი ან თიისთვის.მე ქაუჩსერვინგს თავიდანვე და ახლაც ძალიან პროფესიულად ვუდგები ანუ ვემზადები გიდობისთვის, გეგმას დავისახავ–რა ვაჩვენო სად ვასეირნო, ტურისტს როგორ დავანახო ჭეშმარიტი სახე თბილისის და ვაგრძნობინო ქალაქის ნამდვილი სული.მოკლედ ერთდღიანი საკმაოდ კარგი გასეირნება,მეორე დღესაც გავაგრძელეთ მცხეთაში,მერე დავემშვიდობეთ,მე მივხვდი,რომ მისია ძალიან კარგად შევასრულე–ის ადეკვატურად აღიქვამდა ქალაქს,საქართველოს,ცოტა ქართულიც ისწავლა. ქართული კერძებით ,ღვინით და ხალხით აღფრთოვანდა და წავიდა.მას შემდეგ ონლაინ ვმეგობრობით, ჰოდა ერთხელაც ჩვეული,მეგობრული,საღამოს ბაასის დროს, როცა ვუყვებოდი  კონფერენციაზე აბსტრაქტის გაგზავნის ამბავს,მითხრა მეც ჩამოვალ ჰააგაში–არც აცია არც აცხელა-ბილეთი ჩემზე ადრე იყიდა და სასტუმროც ჩეზე ადრე დაჯავშნა (მე რეალურად ბილეთიი დახალ. 1 თვის შემდეგ ვიყიდე). ჰოდა მას შემდეგ ივნისის მოახლოებამდე უფრო თამამად ჭიკჭიკებდა ანუ თურმე მე მისთვის მხოლოდ გიდი არ ვყოფილვარ და ჩემით სულ სხვანაირად მოხიბლულა…მოკლედ ჰააგა,დელფტი და როტერდამი ერთად მოვიარეთ.ალბათ რომანტიკული დასასრული იქნებოდა, რომ შემყვარებოდა ის იქ ამ 1 კვირაში,მაგრამ არ შემიყვრადა,უბრალოდ კარგი ბიჭია… 🙂

აეროპორტში კოლეგა შემხვდა, რამაც ძალიან გამახარა,ერთად ჩავფრინდით პრაღაში (Prague),ერთად გადავირბინეთ და ჩავხსედით ამსტერდამის (Amsterdam)თვითმფრინავში,ჩავფრინდით,ასევე ერთად ჩავსხედით მატარებელში ჰააგისკენ(The Hague) და ერთად ჩამოვედით როტერდამში (Roterdam) :))) …ძალიან სიანტერესო იყო კონფერენცია, ბევრი საინტერესო მოხსენება,ზოგადად ორგანიზებული მაღალ დონეზე,მოკლედ ბევრი რამით მოვიხიბლე.ჩემ პოსტერთან “ბირჟაობისას” გამესაუბრნენ კანადელი ექიმი ბატონი, ადგილობრივი ჰოლანდიელი ქალბატონების ჯგუფი, ფრანგები , აღმ.ევროპის წარმომადგენლები,მოკლედ დაინტერესება დიდი იყო,ფრიად მოხიბლული ვიყავი ამ კითხვა-პასუხებით :).
ჰოლანდიაში ძალიან გვიან ღამდებოდა,ესე რომ მიუხედავად იმისა, რომ მოხსენებები გვიანობამდე იყო გაწერილი,მაინც დიდი დრო მრჩებოდა მერე რომ მებოდიალა და დამეთვალიერებინა ჰააგა. ერთ საღამოს მახლობელ პატარა ქალაქ დელფტშიც(Delft) გვაისეირნეთ,სადაც ტილ შვეიგერი(Til Schweiger)  დამხვდა :).შემდეგ როტერდამში გავეშურეთ-ერთ დღეს ლამის ფეხით შემოვიარეთ მთელი როტერდამი,მერე ის გაფრინდა ,მე კი ამსტერდამში.

ივლისი (July)-ივნისის ბოლო და ივლისი -ოოო აქ ძალიან დიდი და თბილი დასაწერია!!! არც კი ვიცი უნდა დავწერო თუ არა,მაგრამ ასეთი შესანიშნავი 1 თვე მე არასდროს არ მქონია! თბილი და ცხელი, ამასთანავე გრილი, ძალიანნ კომფორტული,ძალიან სიმღერიანი (LA VIE EN ROSE),ლუდიანი, თეატრალური (theatre)(“ჟოლო” და სამეფო უბნის თეატრის ფესტივალი), კულინარიული (culinary) (ბაზრობაზე პროდუქტების ყიდვა და ჩვენი ხელით მომზადება და ჭამა),ცეკვიანი (dance)–ცეკვა ქუჩაში, მოკლე ფილმების ფეტსივალზე დარბაზის გვერდით ერთ ცარიელ ოთახში,სადაც მუსიკა ისმოდა, ღვინიანი!, კატით შეშინებიანი(cat), 4 ივლისის აღსანიშნავი პიკნიკიანი(4 july pique-nique), ბაზალეთიანიიიი(Bazaleti)-წვიმიანი,ცურვიანი,ბევრი ღვინიანიიი!! :)ველოსიპედიანი (velo)!, ღიმილიანი(smile)!, “პირველი კოცნისკვერიანი”(first kiss park), სიყვარულიანი,ბევრი განშორების და ბევრი კვლავ-შეხვედრიანი…

 

აგვისტო (August) – ოჰჰ ასეთი ივნის-ივლისის შემდეგ აგვისტო აღარც მახსოვს.თუმცა მახსოვს რომ ძველ მეგობარს შევხვდი-სლოვაკელი პიტერა (Peter)კვლავ ჩამოვიდა თავის მეგობრებთან ერთად,ზოეც (Zoe)აქ არის (ქართველი შეყვარებული ჰყავს,ესე რომ აქ ხშირად არის), ჰოდა ვიკრიბებოდით ხოლმე და ზღვაზეც ერთად წავედით ბათუმში (Batumi).

სექტემბერი –ოქტომბერი – ქართულ-ამერიკულ სკოლაში აღმოვჩნდი ექიმად(Doctor in New School Georgia). ქაუჩსერვინგით (Couchsurfing)საინტერესო ფრანგ ბოვშვს შევხვდი,ცოტა ფრანგული გავიხსენე. ბრიტანელი ჯეიმსიც(James) კვლავ ჩამოვიდა დაპირებისამებრ (ყველა ვინც ერთხელ ჩამოდის აუცილებლად ბრუნდება!ეს ა რულ!)(Everybody comes back to Georgia, as a rule!). ოქტომბრის ბოლოს ახალი სამსახურიც (New job(3rd one)დავიწყე და მის ფარგლებში პირველი გასვლა მქონდა კოლეგასთან ერთად ბათუმში(Batumi training),ძალიან კარგი იყო. ჩეხი ფილიპიც პირადად ამ თვეში გავიცანი მგონი, ჩამოსული იყო (ესეც მეორე ვიზიტით).

ნოემბერი (November) – სკოლა(school), იაშვილი(Iashvili clinic), ქაუჩსერფინგით (CS)რამოდენიმე საინტერესო გავიცანი კიდე და რამოდენიმე სიანტერესო დღე მქონდა; CRA-გასვლები ამჯერად სხვა კოლეგასთან ერთად.(CRA-missions-trainings-in-regions)

 in

თოვლი მოვიდა!(Snow)

11.11.11-იც იყო, 2007ის 11.11.-ს მე მიკაელი გავიცანი სკაიპში (skype), ანუ 4 წლის იუბილე გვქონდა, ძალიან წითელი ქარდით ავღნიშნე(very rouge card). …

დეკემბერი (December)– CRA-გასვლები გრძელდება(CRA-missions-trips), თანაც ამ თვეში სულ მარტო წავედი და დამოუკიდებლად ჩავუტარე ტრენინგი სასწრაფოს ექიმებს ბორჯომში, სენაკში და ქუთაისში(Borjomi, Senaki, Kutaisi).ამ ბოლო 2 სამუშაოს წყალობით თავს დიდად ვგრძნობ(i feel grown up),დიდად იმიტომ, რომ თავს დამოუკიდებლად (independent)ვგრძნობ, დამოუკიდებლად იმიტომ, რომ არ მიწევს ფული ვთხოვო ვინმეს (ვინმეში იგულისხმება-დედიკო,მამიკო და ძმა). ბოლო-ბოლო ვიყიდე ის საგნები, რომლებიც მჭირდება და რომლებიც ძალიან მიყვარს და აქტიურად ვიყენებ.საახალწლოდ ჩემს თავსაც და ჩემს ოჯახსაც საჩუქრები გავუკეთე(NY gifts) :).

ჰოდა დეკემბრის ბოლო დამაგვირგვინებელი მოვლენა_ თბილისი თურქული გოგირდის სამეფო აბანოები!(tbilisi-turkish-sulfur-baths-sauna)

სამეფო-ლუქსი-მარტო ჩვენთვის- 4დაქალოჩკა-ცხელი გოგირდოვანი აუზი, ცივი, კონტრასტისთვის, აუზი, საუნა ფიჭვის არომატით!–ოოოჰ საოცარი იყო!

ვაიმე ყველაზე მთავარი მავიწყდებოდა?!_სერთიფიცერებული ექიმი გავხდი დეკემბრის 22ში, მოლოცვებს დღემდე ვიღებ,მადლობა :)(Licensed pediatrician since 22th Dec.)

მოკლედ კარგი გოგო ვარ, კარგი ! :*

conclusions: I am a good girl, good, very good! :*

2010

I’LL be back! :)

ამ ბოლო დროს საკმაოდ დაკავებული (ბუზი შედული მაქვს)..

შესაბამისად პელაგია დაიკარგა. არც არავის მოუწყენია ვგონებ ამის გამო 😦 ან იქნებ ძველი პოსტებით გაერთეთ.

ახალ წლამდე დღეებსი ათვლა დაიწყო თუმცა დატვირთული დღეების რიცხვი არ კლებულობს პროგრესულად იზრდება. მიხარია. ყოველთვის ვამბობდი, რომ ბევრად კარგად ვარ როცა გადარბენებზე ვარ და დაკავებული ვარ. თუმცა ზოგჯერ ეს პირად ცხოვრებას ვნებს.

“არ მცალია”,”დღეს არა ხვალ”, “ამ საღამოს უნდა დავიძინო”, “ამაღამ ვმუშაობ”, “ხვალ დილას უნდა ვიძინო”, “ზეგ თბილისში არ ვიქნები”, “ახლა სამსახურში ვარ”….

ოჰჰ ასეთ პასუხებს მე ვერ გავუძლებდი ::O

დიდი მადლობა მათ ვინც უძლებს 🙂 :*

“Everyday one letter to my FB friend”#4

და კენჭისყრით (1-0-ის წინააღმდეგ) მომდევნო მსხვერპლია

http://www.facebook.com/profile.php?id=1178763934

ხოო ტრადიციულად ვიწყებ იმით თუ როგორ გავიცანი

ანუ ძალიან შორს უნდა წავიდე : ეს იყო თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტში, 2002 წელი

შედგა ჯგუფი “პედ-III”, არავის არ ვიცნობდი და იქნებ ვინმემ ეხლა ჩამქოლოს, მაგრამ რაც იყო ის უნდა ვთქვა დიდად არავინ მომწონებია 😦

ბევრი უცნაური გვარის მქონენი იყვნენ, ანუ ბევრი გვარი მაშინ პირველად გავიგე (კოჭლამაზაშვილი, ინდუაშვილი, კაცელაშვილი)

ჯერაც იმათთან ვკონტაქტობდი ვინც მისაღები გამოცდების დროს გავიცანი, თურმე მარტო მე არ ვწუწუნებდი ჯგუფზე–ისინიც თავის ჯგუფზე “ტიროდნენ”

მოკლედ ჯგუფში გავიცანი ეს გოგო ვიზეც ვწერ ეხლა, როგორი იყო მაშინ?!_ სხვებისგან გამორჩეული იყო, ამიტომ მგონი ამ გოგოზე შევაჩერე ყურადღება თავიდანვე-ქერა, ზოგჯერ კიკინებიანი, საინტერესოდ იცვამდა (მაგ: ერთი ასეთი შარვალი ჰქონდა თუ კაბა იყო აღარ მახსოვს, რომელიც თითქოს უკუღმა იყო შეკერილი ანუ ზედა ნაწილი ქვემოთ ჰქონდა ქვედა კი ზემოთ, თუ რაღაც ამდაგვარი…)

ჰოდა გავიცანით ჯგუფში. დიდად ვდაქალობდით-მეთქი არა ,მაგრამ კარგი ურთიერთობა გვქონდა.

მერე მე-4 კურსზე ვიყავით როცა თურქეთში, ანკარაში ჰაჯეტეპეს საუნივერსიტეტო კლინიკაში სტაჟირებაზე წავედით. ერთი დიდი ჯგუფი სამედიცინოდან (+აკადემიიდან), 1 დიდი ავტობუსი გაივსო და ჰერი-ჰერი გრძელი გზა ანკარისკენ.  საცხოვრებელში რუმ-მეითები ვიყავით და კლინიკაშიც ერთიდაიგივე განყოფილებებში ვიყავით, ჯერ პედიატრიულ რეანიმაციაში, მერე კი “ჩესთ დეპარტმენტში”. კარგი იყო.

სტამბულში ერთ პატარა სასტუმროში გავჩერდით ისვე ერთ ნომერში, ჰოდა აქ ცოტა გავიყავით სასტავებით, ჰოდა მოკლედ მე ადრე ავედი დასაძინებლად და ჩამძინებია, კარები არ ჩამიკეტავს,მაგრამ ეტყობა ჩაიკეტა, მოკლედ ლიკა მოსულა ხმა ვერ გამაგონა და სადღაც სხვაგან მოუწია ღამის დარჩენილი ნაწილის გატარება 😦 მაპატიე :))

ერთ ზაფხულს ბორჯომი

არ ვიცი რომელი წელი იყო 2008? ზაფხული, მირეკავს – რას იტყვი ბორჯომში 1 კვირის გატარებაზე? მე ცოტა გამიკვირდა მისგან არ მოველოდი, რატომ იმიტომ, რომ ვერ წარმომედგინა ბორჯომში რა უნდა გვეკეთებინა ჩვენ ასეთ აქტიურ და გართობაზე ორიენტირებულ გოგოებს და გართობა თუ შეიძლებოდა იქ საერთოდ, ის ხომ “პენსიონერიული გართობის ცენტრად ითვლება”, ესე რომ თავიდან უარის თქმას ვაპირებდი, მაგრამ მერე წავედი. ბორჯომში მისი ნათესავი ცხოვრობს , პარკთან ახლოს, ზამოთ, ჰოდა იმ სახლში ვიქნებოდით. ჩემმა ძმამ ჩამიყვანა.აღმართები ავიარეთ და მივედი, დავბინავდი.

დაწვრილებით არ მოვყვები, მაგრამ ფაქტია, რომ ეს პესნიონერული კურორტი ჩვენ დავიპყარით, გამოვაცოცხლეთ და ძალიან აქტიურად გავერთეთ. სამსახურეობრივი მოვალეობის მსგავსად ვიღვიძებდით დილას დათქმულ დროს, ვემზადებოდით, მივდიოდით ტყის გავლით აუზზე, ვბანაობდით, მერე ვბრუნდებოდით, ვისვენებდით , ვჭამდით, მერე დათქმულ დროს ისევ ტყეში…

ერთხელ ცეცხლიც გავაჩაღეთ, ბარბეკუ მოვაწყვეთ სოსისებით :), ყველაფერი ჩვენით, ისე კარგი იყო :)))

პირველ დღეს გზა აუზამდე ტყის გავლით ძალიან გრძელი იყო მის შესამოკლებლად დავიწყეთ ისტორიების მოყოლა, აქ იდებს სათავეს ჩემი თხრობის კინოსეული მანერა :))) სლოვაკეთზე და სლოვაკელზე ზეპირი კინო შევქმენი :)))

საოცრად სასაცილო და თავგადასავლებით აღსავსე დღე და ღამე გვქონდა ერთხელ, როცა ბორჯომის გარეთ მოვხვდით მეგობრებთან, იქიდან დაბრუნება და სახლში მისვლა მთელი ისტორიაა, თავს შევიკავებ დეტალებისგან , მაგრამ ბევრი რამე გადაგვხვდა და რაც მთავარია დავბრუნდით ცოტა დაგვიანებით და გვერიდებოდა ძალიან სახლის მასპინძელი კაცის, რომლის ოთახი ჩვენი ოთახის გვერდით იყო და მთელი ღამე მის გასაგონად (რატომღაც გვეგონა რომ იმ კაცს ძილის მაგივრად ჩვენს კედელზე ექნებოდა მოდებული ყური და ჩვენ მოგვისმენდა მთელი ღამე, იმის მაგივრად რომ დაეძინა, რატომღაც) ვყვებოდით თავგამოდებით შეთხზულ ისტორიას –ამ ჩვენი დაგვიანების გასამართლებლად, შიგადაშიგ კი ჩუმად ვჩურჩულებდით და ცრემლებამდე ვიცინოდით რეალურ ისტორიაზე, არადა იმ კაცს თურმე ღრმად ეძინა და/ან სულ ფეხზე ეკიდა :)))

მოკლედ კარგად ვიბორჯომეთ

უიჰ ჰელენა და კატღინი რომ ვიყავით საფრანგეთიდან მოხალისეებად ჩამოსული ეს საერთოდ ცალკე თემა და ჩვენი ფრანგულით როგორ ვაოცებდით ქართველ თუ არაქართველ დეტსკი სადებს :)).. ან არასასურველ ხალხისგან დამალვის მეთოდი : გიახლოვდება ობიექტი დღისით მზისით თუ ღამე, წამიერად ჩერდები ადგილზე შეშდები, ცალ ფეხს ოდნავ აწეულს და  მოღუნულს მეორე ფეხს უკან მალავ და თვალებს ხუჭავ–მორჩა უჩინარი ხდები, ისე ჩაგივლის ვერც შეგამჩნევს!

 

გასეირნება

ვასეირნებთ ხოლმე ერთმანეთს, მარტივ ან ეკლესიურ ტურს მოვაწყობთ (ანუ ძველი თბილისი იქ სადაც ეკლესიებია თავმოყრილი), მარტოც შეგვიძლია წავიყვანოთ საკუთარი თავი და გავასერნოთ, საკუთარ თავებს ეს ზალაინ მოსწონთ, ან ზოგჯერ ერთად ვასეირნებთ ეკას და ლიკას.

ქორწილი

მმ ლამაზი ქორწილი ჰქონდა, განსხვავებული და ორიგინალური და რაც მთავარია ჩემს საყვარელ კაფე ფლაუერსში :), საოცარი ტანგო შეასრულეს, ესე ტანგოს სხვა ვერავინ იცეკვებს 🙂

გოტან პროჯექტი

Oscar et la Dame Rose

Je suis tellement immpressioné  et agité ,je sais pas en quelle langue écrire, je bien voudrais faire ça en français mais en anglais ça sera plus compréhensible pour tout le monde.

Alors c’était le film – Oscar et la dame Rose

Oscar et la dame rose est un roman d’Éric-Emmanuel Schmitt

Éric-Emmanuel Schmitt, né le 28 mars 1960 à Sainte-Foy-lès-Lyon en France, est un dramaturge, nouvelliste, romancier et réalisateur franco-belge.

 

 

 

 

 

 

 

 

It’s my first time that I liked movie after reading book first. Usually, U know how it happens: when u read book, you are like metteur en scène=director, and during reading in your mind you are making movie from it, you see very clearly every scene, every episode, every personage, and it’s wonderful, you enjoy your creation, you like your movie very much!

But than happens what?!: you see somewhere the movie made on this book, made by some director, but it is already illusion and creation of mind of that someone, someone else=director!, it’s not your “fruit d’imagination “, it is “fruit d’imagination” of director of the movie, usually it’s far not similar to your “movie”, that’s why you don’t like it.

But today happened different thing: I read few days ago this book of Éric-Emmanuel Schmitt- Oscar and the Lady in Pink, I liked book, really, very much, it was fun , but same time very very sad, and i even cry in the end ( i read it in the clinic, time was about 4-5AM).

When i got back home that morning, i read in internet about Schmitt, i was wondering if he is a doctor or was a patient..but couldn’t find anything like this.Then I discovered that there is a movie made by this roman, i found it, and downloaded, so today , after next night shift, i had time and watched it, almost all the movie my eyes were full of liquid and therefore my nose too. I loved it! great movie on great story.

One idea came to my head but don’t know how to realize or should I or not?: I suddenly remembered one doctor who is head of onco-haematology department in my clinic, she is nice woman, good doctor.yeah, i just remembered her, and i wonder if she has seen or read this story.

 

Oscar, a 10-year-old boy, is staying in the children’s hospital. Neither the doctors nor his parents dare speak the truth about his illness. Only Rose, the

grumpy woman who delivers his pizzas, talks straight to him. To take his mind off things, Rose suggests playing a game with Oscar: They make believe

that each day from now on counts for 10 years. Through this, she offers him a whole life in the space of a few days. To encourage him to open up, she

also suggests that he should write to God. In his letters, Oscar admits to his pain, his worries, and talks of his joys, his first love, the passing of time. A

unique friendship grows between Oscar and Rose. Neither of them have any idea just how much this complicity will change their destiny.

INTERVIEW WITH ERIC-EMMANUEL SCHMITT

What memories to do you have of creating OSCAR AND THE LADY IN PINK?

OSCAR was an unexpected and runaway success. Unexpected because it deals with a taboo subject; that of a child’s illness, and inexorably, his death. In writing it – for an internal necessity – I said to myself: “If there’s a book of mine that the public could turn down, it’s this one. ” Yet it was the complete opposite. OSCAR AND THE LADY IN PINK totally changed my career. I became a popular author. This tale went to people’s hearts. The first to read it were doctors who bought it by the dozen to give to their personnel in clinics or to certain patients. Unusually, this non-medical book received an award from the Academy of Medicine, the Hamburger prize, which considered that OSCAR AND THE LADY IN PINK contributed to the humanization of the hospital and helped understand the position of the sick person. The second path of its success was with the young. Children of Oscar’s age, 10 years old, started to read it and recommend it to each other, then gave it to their parents and grand-parents. As a result, the book became trans-generational. It stayed for 160 weeks on the best-seller list. And it has been translated into some 40 languages and is being continually reprinted.

p.s I am searching this book to read online in french language, if anyone can help.. :)thanks

p.p.s. I think I don’t have to write any wise things here, just read it and see the movie and you will have your impressions and wise ideas about 🙂

p.p.p.s. take care of yourself

We all need someone to love, someone to share with, someone to write letters to

Love Story

Born:

Willard Christopher Smith Jr: September 25, 1968 in the Wynnefield area of West Philadelphia, Pennsylvania.Jada Koren Pinkett: September 18, 1971 in Baltimore, Maryland.

How Will and Jada Met:

Will and Jada first met in 1995 when she auditioned for the role of Smith’s girlfriend on “The Fresh Prince of Bel-Air” show. She was turned down because she was considered to be too short for the part. Will said that Jada didn’t think he was funny when they first met.

Will: “We were together for two years before she even laughed at something I said! She thinks I’m hilarious now, it just took her some time to work into it, but we connected intellectually … We connected intellectually and worked into the comedic side.”

Will proposed to Jada in November 1997.

Wedding Date:

Will and Jada were married on December 31, 1997. Their secret New Year’s Eve wedding was held in Baltimore at the Cloisters Mansion.

For her wedding, Jada wore a champagne-colored silk and velvet gown by Badgley Mischka. TRÂ-Knox reportedly sang at the wedding. Will was 29 years old and Jada was 26 years old when they married.

Previous Marriages:

Will had one previous marriage.

• Sheree Elizabeth Zampino: Sheree Zampino was born on November 16, 1967 in New York. Sheree and Will met in 1991 at a taping of the “A Different World” show. Sheree and Will were married on May 9, 1992. Will was 24 years old and Sheree was 25 years old. They divorced in December 1995.

Children:

Will Smith has three children.

• Willard Christopher “Trey” Smith III: Born in 1992. His mother is Sheree Zampino.

• Jaden Christopher Syre Smith: Born on July 8, 1998. His mother is Jada Pinkett. Jaden starred in the movie The Pursuit of Happyness with his father.

• Willow Camille Reign Smith: Born on October 31, 2000. Her mother is Jada Pinkett.

Education:

Will attended Overbrook High School in Winfield. Smith turned down a scholarship to M.I.T. to pursue his acting and singing career.Jada majored in Dance and Choreography at the Baltimore School for the Arts, and in Theater at the North Carolina School for the Arts.

Occupations and Interests:

Will: Will is an actor, singer, and owns, with his brother Harry Smith, Treyball Development Inc.Will enjoys playing chess.

Jada: Jada is an actress, singer, clothing designer, video director, and the lead singer/lyicist of the band Wicked Wisdom. She was Miss Maryland 1988.

Together, they established the Will and Jada Smith Family Foundation to fund charitable organizations in Baltimore, Philadelphia, and other cities. The focus of the foundation is on youth educational projects and urban, inner-city, family welfare.

Residence:

Will and Jada live in a 25,000-square-foot adobe-style mansion on a 100-acre ranch in the mountains near Malibu in Calabasas, California.

Alla Byrne: “Complete with a lake, swimming pool, tennis and basketball courts, the sprawling estate looks more like a full-service resort than a private residence.”
Jada: “For Will and me this home was always a spiritual endeavor. We’re very earthy, organic people. We wanted to create a family retreat, something made by hand and as natural as possible, something that ties back to the land.”
Source: Mayer Rus. “Will and Jada Pinkett Smith’s Malibu Home.”ArchitecturalDigest.com. 9/2011.

Will: “Will told Architectural Digest the idea behind the house’s circuitous floor plan was ‘to create an infinite cycle that represented what Jada and I hoped for our love.'”

Quotes about the Love and Marriage of Will Smith and Jada Pinkett:

Will on the key to domestic bliss: “Really, really good sex. I’m really good at it. (Also) we talk a lot. Sometimes people hear us talking and think we over-talk situations but communication is everything.”

Jada: “I will throw my career away before I let it break up our marriage. I made it clear to Will. I’d throw it away completely.”

Will about Jada: “She’s someone I can talk to about anything.”

Jada about Will: “When we met, I never thought in a million years that Will Smith and I would be together.”

they are just as awesome as you would imagine they would be. They’re so in love and dedicated to one another.

Here’s what Will Smith taught us about marriage.

If You Marry Your Best Friend You’re Good
Every man wants to marry his homie, Will explained. A lot of women will impress them, but it’s the one they can always laugh with and be themselves around that will ultimately impress them most. If you can be yourselves around each other 100 percent of the time and they make you life like no one else can you’ll never have a dull moment together.
Remind Him of What He Has
When you start to feel that you’re nagging your husband to the point of no return and nothing you’re saying is getting through Will suggests you try a new approach. Hold him close, look him right in the eyes, and tell him that you love him, you’re right there, and you always will be. BUT you need him to pick his socks up, right now. As Will puts it, it’s important to remind him that your request is coming from a good place, and what you want is a small thing in the grand scheme of things. Um, genius!

All Men Need a Little Space
“If you don’t give your husband thirty minutes to himself when he first gets home, he’ll stop coming home,” Will told me, straight up. (You’re thinking, no way, right? I did too!) When I asked Will when a wife is supposed to say her piece, he responded, “anytime after that”. Will reminded me that everyone’s home needs to feel like a happy place and it won’t if you’re “greeted with negativity” every time you enter the door. Touché, Will. Talk about a pause for the cause.

Focus on Balance and Excitement Always
According to Will and Jada’s way of thinking about marriage, maintaining a happy union isn’t just about making time for one another. It’s about making the time count too. Excitement and mystery are everything, he said. Surprise them, let them know you love them, and laugh together. Do whatever it takes to put a smile on their face.

my wish list :P

1. le livre de l’interne pediatrie

2. სათვალე თვალის, ქამელეონი შუშით, readers–done, already owned

3. პატარა ჰანტელები

4. სუნამო (რომელი?!)

5. გამჭვირვალე ქოლგა —done–already owned 🙂

6. საღამოს პატარა შავი ჩანთა-done, already owned 😛

7. აი ასეთი ტუ-ტუ იუპოჩკა

8. მაჯის საათი  done

9. აბაზანა

10. Renault Twingo; The “Twingo” name is a portmanteau derived from the words “Twist”, “Swing” and “Tango”

11. ჩემი სახლი

ან ასეთი

12. Yamaha scooter VINO

to be continiued…..

Enrique Iglesias inda city

MTV Live Georgia: Enrique Iglesias In Batumi

More than 600 million people in 152 countries will be able to watch part of the MTV Live Georgia concert through the MTV World Stage.

i was planning this day since i heard that he arrives to Batumi. I wrote on friend’s wall news and said – we have to dance again on his songs, the answer was-yes, sure!

so this idea doesn’t left my head after that

i had very precise plan _ we would get there HHing, we would left in the morning very earlier, get there about 4PM, swimming in the sea, left somewhere our backpacks, go see Enrique, listen to him and dance, than back to the beach (actually in whole beach there was sound from the concert), fix tent, night-swimming in the sea by moonlight (which i have not done yet, and want to do), sitting on the beach with Enrique’s music and beer mmm

sleeping under the open sky or beach-tent (latter-never done, but wish to)

next morning-swimming in the morning sea with sunrise, take little “shower of sun” and leaving

oh i forgot–acharuli-kachapuri-eating—obviously

super!

but it was just a plan, never realized :(…

E. arrived in the evening of 1st august, he tested apparatus,stage, voices…

next day–great day

I can’t say that i’m fond of or am fan or am crazy about him, or his songs and that i listen him regularly–no, but there is something, in his voice, in his appearance, his manners, his face, his look, his spanish accent…

I don’t know if  reason was  disappointment because of  failing of my plans (i hate when my plan is failed) or what but that day (and few days before and after–i mean whole the time when in TV there was actively videos and news from that MTV-live-Georgia-concert! d’ohh!

i was so sad , so angry

i was sitting here in tbilisi and all i could do was being angry on me and on all those people who could went there  (  :)))  )

that night i worked

i dressed up for clinic, when people in Batumi were dressing up for E.

I went to Clinic time when people in Batumi were going to concert

was so busy during take care of those extremely ill newborns that almost forgot E.

but all the time passing by, in or out from doc.’lounge room, from TV–Enrique was singing!

was getting more and more flustrated but back to the ward–and amnesia :)))

With or Without Enrique I will go to Batumi-city anyway HHing with tents!

 

Calligraphy

calligraphy ბერძნული სიტყვაა და ლამაზად წერას ნიშნავს, ანუ მე კალიგრაფია არა მაქვს 🙂

დიალოგი, რომელიც დღეს გადამხდა თავს:

დავუდე ჩემი ნაწერი სადაც ხელი უნდა მოეწერა რამოდენიმე გვერდზე (ძალიან ბევრი მქონდა ნაწერი და ძირითადად მუხლზე მედო და ისე ვწერდი) (ნუ ხო თავს ვიმართლებ ცოტა, ანუ ამაზე ცოტა უკეთესად შემიძლია წერა გარწმუნებთ 🙂

ის (=საოცრად პირდაპირი,მართალი ქალი, ამიტომ ხშირად ძალიან უხეში, თუმცა ძალიან კარგი ქალი) : ვაიმე რა ცუდი ხელი გააქვს!

მე: უიჰ თქვენც შეამჩნიეთ ? მიხარია, ყველა ამას მეუბნება, მადლობა 🙂

ის : ჩემს შვილსაც ესეთი ხელი აქვს, სულ ვეუბნები ივარჯიშე წერაში

მე: გვიანაა უკვე

ის: ისიც ასე ამბობს, თანაც სულ ბეჭდავს, წერა არც მჭირდებაო

მე: მეც ზუსტად ესე, უკვე ხელით წერასაც კი გადავეჩვიე ლამის

ის :პაციენტმა როგორ უნდა წიაკითხოს

მე : მათთვის ნელა ვწერ და უფრო მონდომებულად, ესე რომ არჩევენ, ისე კი ყველაფერი მალე ბეჭდვითზე გადავა და აღარც იქნება საჭირო ჩემი ხელნაწერის წაკითხვა 🙂

——————————

და მართლაც იმ დროისთვსის, როცა მე დამოუკიდებლად ჩემი კაბინეტი მექნება აუცილებლად დანიშნულებას დავბეჭდავ და ამოვუბეჭდავ და ისტორიის ელ.ვერსიასაც შევქმნი (ნუ თუ კლინიკაში არ იქნა ასეთი სისტემა, მე დავნერგავ, თუ ვერ დავნერგავ ჩემს კაბინეტში მაინც აუცილებლად დავნერგავ ჩემთვის და ჩემი პაციენტებისთვის 🙂

ჰააგის ტრიბუნალი

Den Haag, Delft, Rotterdam, Amsterdam

–ჰააგაში მივდივარ 🙂

— ვის უჩივი? :O

–არავის, სამედიცინო კონფერენციაში ვმონაწილეობ

ჰოლანდიაზე არასდროს მიოცნებია და არც არასდროს დამიგეგმავს იქ წასვლა

მაგრამ წელს ღრმად ჩავეფლე “სამეცნიერო-კვლევით” სამუშაოებში, პუბლიკაციებში, აბსტრაქტების-პოსტერების შექმნაში, გაგზავნა-გამოგზავნებში, ჰოდა რაგდგანაც წელს ჰააგაში გასამართ კონფერენციაზე _ ESPID2011 ანუ 29th annual meeting of the European Society For Paediatric Infectious Diseases- რეგისტრაცია რეზიდენტისთვის ძალიან იაფი იყო, თან ჩემი აბსტრაქტი მიიღეს და პოსტერის სახით წარსადგენად მიმიწვიეს, თანაც საკმაოდ მასშტაბური და ღირებული ორგანიზაცია და კონფერენციაა (3000 მონაწილე ესწრებოდა მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ,ძირითადად ევროპიდან)

შევუდექი სამსადისს და ძალიან მალე უკვე იქ ვიყავი

რა თქმა უნდა ძალიან ციოდა

თუმცა, შევეჩვიე

რაც ძალიან კარგი იყო: გვიან ღამდებოდა ძალიან – 10ის შემდეგ, ესე რომ ძალიან გრძელი დღე მქონდა და კონფერენციას და კონფერენციის შემდგომ აქტივობებს ძალიან კარგად ვასწრებდი

ჩემი ესპანელი მეგობრის წყალობით(და ფრანგის და ადგილობრივის) თავი მარტოდ არ მიგვრძვნია, კონფერენციაზე კი თავი მარტო არ მიგვრძნია ქართველი კოლეგის წყალობით.

საინტერესო და სასწვალო კონგრესი იყო, მომავალში ალბათ სხვანაირად შევხედავ, სხვანაირად მოვიქცევი და სხვანაირად გამოვიყენებ,მაგრამ დასაწყისთვის ჩემი თავით კმაყოფილი ვარ– ჩემს პოსტერთან თავი ძალიან კარგად წარმოვაჩინე (გამოხმაურებებები ჰოლანდიელი, კანადელი, ფრანგი, აღმ. ევროპის მონაწილეეებისგან, გარჩევა ჩემი თემის ინგლისურ-ფრანგულად!)

ხო მოკლედ კონფერენციამ წარმატებით ჩაიარა

ქვეყნის გაცნობამაც კარგად 🙂

ჰააგა ალაგ-ალაგ მომეწონა–სიცივე, ქარი რომ არ ყოფილიყო უფრო მოვიხიბლებოდი, სანაპირო უფრო მომეწონებოდა–ეს ვრცელი წვრილ-ოქროსფერ-ქვიშიანი სანაპიროო!!!!! 🙂

დელფტი ძველი, ძველი, ქალაქია, ესპანელი კი გადრეული იყო და წამიყვანა იმ წვიმიან საღამოს, ნუ კი ძალიან მომეწონა,მაგრამ როცა წვიმს და მცივა ჩემი ემოციებიც ცივი და წვიმიანია :))

ჰოლანდიის მატარებლებმა გადაგვრიეს

თუმცა ბოლოში დავამუღამე, თავიდან კი ისეთი რთული იყო, რომ ამსტერდამიდან დენ ჰააგ ცენტრალის ბილეთით როტერდამის ცენტრ. სადგურზე ჩამოვედით :))))))), ოჰჰ ეს დიდი კურიოზი იყო, რომელმაც თავიდან ძალიან დაგვძაბა,მაგრამ სათნო კონტროლიორის  შეხვედრის შემდეგ მოვდუნდით და ვიცინეთ ჩვენს თავზე კარგად, მაგრამ როტერდამის გაგონება კარგა ხანი არ გვინოდა, თუმცა როცა ჩავედი ძალიან მოვიხიბლე

ჰააგისგან და დელფტისგან განსხვავებით უფრო ახალი, თანამედროვე და მაღალი შენობებია

He’s Just Not That into You

What kind of “animals” are men?!

Men are hunters, men are brave, men are courageous and they are just cute! 🙂

And we women we are weak and fragile..

Once I was waiting for a bus, was really in hurry, worried because I was late…walked up and down nervously, and one big guy came and start to chat, than we sat together in bus, finally he said-“u seemed so weak, unprotected.. That I wanted to come and help not only now, but take care of such a beautiful, fragile creation forever. Well I was in hurry and late for date with cool guy, so of course I never remembered after that about this “bus-caring-guy”, but I just remembered this phrase.

And that’s so true, we need men by our side; maybe we are not so fragile and weak as we seem, and maybe we are very strong in the deep, even more stronger than men, but we always want strong men by our side . men who will protect us and who will care about us. That’s the nature! That’s the rule!

Men are different from women. Women who call men, ask them out, conveniently have two tickets to a show, or offer sex on the first date  or are initiators of first kiss or are telling to man first 3 magic words—destroy male ambition and animal drive. Men are born to respond to challenge.

So, Let Man be a Man! 🙂

We, girls, we are exaggerating everything, we have too big expectations, and then big disappointments because of it. but men they have simple rules, no rules, if at first meeting they are not paying big attention to you and don’t say nice words about your “womanity” that doesn’t means that they are shy and can’t say or express anything at first date, that means simply—he’s just not that into you!

If he don’t calls—that doesn’t means that he will call you later, that doesn’t means that you must wait him forever. That means that he just don’t wants to call you, don’t wants to meet you again, he’s just not that into you. You simply say-Next please! 🙂

If he don’t notice you in the crowd, don’t feels that you are somewhere there. That means that he’s just not that into you and don’t try to do so that he notice you. Don’t make hard efforts.

When he asks about your day not necessary to tell every detail and whole schedule, he is not really interesting in it. It’s just topic to start chatting. Less you will say better.

When he invites you to go out just 30 mins before planned “going out”:O that’s so unserious! You can’t be always free, you are busy and maybe you already had planned “long before” something for this evening—he didn’t think about it?! ohh he is not that into you, he wants just bed with you or have a short adventure. Man who is serious about you he will plan before few days—where to go, how to go and everything and calls you to be sure that you won’t plan anything else for that evening and that you’ll be available only for him.

Man who is asking you to place which is much closer to his place and you have to pass whole city! hmmm –bad!!!! he must make efforts, he must traverse whole city for you! not You!

after relationship he says “I need to take time-out”–:O awful, he wants to be alone, without you for a while, what, is he tired from you? He needs some rest, rest from you?! hmm it’s step to final break up. what, we must sit back and wait for him?! –of course not! Do we need distance to get close? or we must blame ourselves that we should try little harder, we r doing our best, it must be enough, if it’s not enough—he’s just not that  into you. Next please!

on other hand—short breaks only shows, only makes you sure—how much u both love each other!

on third hand- he may come back  with flowers and say—I love you, this time without you was  awful and I can’t be without you!

but in most cases it’s ends up that way which shows what a  s-o-b(son of a bitch) men are (sometimes).They are just afraid of say it loud that’s “the end”….

Man who is telling you (after date or after short conversation) that he is sleepy, have to wake up 2morrow earlier, have to go work earlier or have stuff to do, he’s just not into you, he don’t wants to stay longer with you; so take it easy and say-Next please! 🙂

because men always finds time for his preferred one! he is never lazy never, tired for her! 🙂

“everything is evident without words!”- bullshit, words are necessary, you can’t always understand right meaning of gestures, mimics and other body languages or acting.

there must be fever, you must feel “zha zha zhu” always, if not he is just not him and — Next please! 🙂

oh and last thing : this is so true:

https://pelagiaa.wordpress.com/2008/12/03/how-to-impress-a-woman/